ರಾಯರು : ನಾನು ಹೆಚ್ಚಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಿಲ್ಲ ಮಿತಭಾಷಿ!
ಗುಂಡ : ನಾನೂ ಅಷ್ಟೆ. ನನಗೂ ಮದುವೆಯಾಗಿದೆ!
ನವ ದಂಪತಿಗಳು ಮಧುಚಂದ್ರಕ್ಕೆಂದು ಕಾಶ್ಮೀರಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದರು. ಆಗ ಪುಟ್ನಂಜಿಗೆ ಒಂದು ಸಂದೇಹ ಬಂತು.
ಪುಟ್ನಂಜಿ : ಅಲ್ಲ.... ಅಕಸ್ಮಾತ್‌ ಅಲ್ಲಿ ನಾನೇನಾದರೂ ಕಳೆದುಹೋದರೆ ಏನು ಮಾಡ್ತೀರಿ....?
ಗುಂಡ : ತಕ್ಷಣ ಎಲ್ಲಾ ಕಡೆ ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ ಅಂತ ಪೋಸ್ಟರ್‌ ಹಾಕಿಸ್ತೀನಿ.
ಪುಟ್ನಂಜಿ : ಹೌದೇ....? ಅದರಲ್ಲಿ ಏನಿರುತ್ತೆ...?
ಗುಂಡ : ಇವರು ಕಾಣೆಯಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಇವರನ್ನು ಗುರುತಿಸಿದರೆ ಯಾರೂ ಕರೆತರಬೇಡಿ ಅಂತ!
ಯಜಮಾನಿ : ಸರೋಜಾ, ಕರೆಂಟ್‌ ಬರೋವರೆಗೂ ಹಾಗೇ ಅಲುಗಾಡದೆ ನಿಂತಿರು. ಹುಷಾರು ಕತ್ತಲೆ ಜಾರಿ ಬಿದ್ದೀಯಾ?
ಕೆಲಸದಾಕೆ : ನೀವೇನೂ ಚಿಂತೆ ಮಾಡಬೇಡಿ ಅಮ್ಮಾವರೇ.... ಯಜಮಾನರು ನನ್ನನ್ನು ಗಟ್ಟಿಯಾಗಿ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡಿದ್ದಾರೆ.
ಟೀಚರ್‌ : ಸಾಯುವಾಗ ಬಾಯಲ್ಲಿ ಏನು ಹಾಕಬೇಕು?
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ : ಬಿರ್ಲಾ ಸಿಮೆಂಟ್‌
ಟೀಚರ್‌ : ಯಾಕೆ?
ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ : ಅದರಲ್ಲಿ ಜೀವ ಇದೆ.
ರಂಗಮ್ಮ : ಇಲ್ಲಿ ಶಂಕರಾನಂದ ಸ್ವಾಮಿ ಯಾರು?
ಒಬ್ಬ : ನಾನೇ ತಾಯಿ! ಸೆಕೆಯನ್ನು ತಾಳಾರದೆ ತಲೆಗೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ವಿಗ್‌, ಅಂಟಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಗಡ್ಡನ್ನು ಬಿಚ್ಚಿಟ್ಟಿದ್ದೇನೆ ಅಷ್ಟೆ.
ಹೆಂಡತಿ (ಫೋನ್‌ನಲ್ಲಿ) : ರೀ ನೀವು ಕೆಲಸದ ಮೇಲೆ ಅಂತ ಹೋಗಿ ಹದಿನೈದು ದಿವಸ ಆಯಿತು. ನಿಮ್ಮನ್ನು ಕಾಣದೆ ಅರ್ಧ ಸತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತೀರಿ?
ಗುಂಡ : ಇನ್ನೂ ಹದಿನೈದು ದಿನ ಬಿಟ್ಟು.
ಭಿಕ್ಷುಕ : ಏನ್ಸಾರ್‌ ಊರಿಗೆ ಹೊರಟಿದ್ದೀರಾ?
ಯಜಮಾನ : ಹೌದಯ್ಯ
ಭಿಕ್ಷುಕ : ಆದಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಂದು ಬಿಡಿ ಸಾರ್‌.
ಯಜಮಾನ : ಯಾಕಯ್ಯಾ...?
ಭಿಕ್ಷುಕ : ಅಮ್ಮಾವ್ರ ಕೈ ಅಡುಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುವುದಿಲ್ಲ ಅದಕ್ಕೆ.....
ರಾಧಾ : ಲೇ ಸುಮಾ ಎಷ್ಟು ವರ್ಷ ಆಯ್ತು ನಿನ್ನನ್ನು ನೋಡಿ! ಅಂದಹಾಗೆ ಈಗ ನಿನ್ನ ವಯಸ್ಸೆಷ್ಟು?
ಸುಮಾ : ಹದಿನೆಂಟು.... ನಿನ್ನದು...?
ರಾಧಾ : ಏನು ಹದಿನೆಂಟು ಅಂದೆಯಾ....? ಆ ಲೆಕ್ಕಾಚಾರದಲ್ಲಿ ನೋಡಿದರೆ ನಾನಿನ್ನೂ ಹುಟ್ಟೇ ಇಲ್ಲ.....
ಹೆಂಡತಿ : ರೀ ಟಿ.ವಿ.ಯಲ್ಲಿ ಒಂದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳಿದರು. ಹಾವು ಮುಂಗುಸಿ ಒಟ್ಟಿಗೇ ಜೀವಿಸುತ್ತಿವೆಯಂತೆ.
ಗುಂಡ : ಅದೇನು ಮಹಾ! ಈಗ ನಾನು ನೀನು ಒಟ್ಟಿಗೆ ಜೀವಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವೇ....?
ಗುಂಡ : ಏನೇ ಎಲ್ಲಾ ಬಿಟ್ಟು ನಿನ್ನ ನಾಲಿಗೆಗೆ ಯಾಕೆ ಅರಿಶಿನ ಕುಂಕುಮ ಹಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೀಯಾ.....?
ಹೆಂಡತಿ : ಇಂದು ಆಯುಧ ಪೂಜೆ ಅಲ್ಲಾ....? ಅದಕ್ಕೆ.
ನರ್ಸ್‌ : ಡಾಕ್ಟರ್‌ ಡಾಕ್ಟರ್‌.....! ಆಪರೇಷನ್‌ ಥಿಯೇಟರ್‌ನಿಂದ ಪೇಶೆಂಟ್‌ ಓಡಿ ಹೋಗ್ತಾ ಇದಾನೆ....
ವೈದ್ಯ : ಹೋಗಲಿ ಬಿಡು ಬದುಕಿಕೊಳ್ಳಲಿ....!
ಗುಂಡ : ಸಾರ್‌ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಕಳೆದುಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ. ದಯವಿಟ್ಟು ಹುಡುಕಿ ಕೊಡಿ.
ಪೋಸ್ಟ್ ಮಾಸ್ಟರ್‌ : ರೀ ಸ್ವಾಮಿ! ಇದು ಪೋಸ್ಟ್ ಆಫೀಸ್. ಪೊಲೀಸ್‌ ಸ್ಟೇಷನ್‌ಗೆ ಹೋಗಿ ಕಂಪ್ಲೇಂಟ್‌ ಕೊಡಿ.
ಗುಂಡ : ನನಗಾಗುತ್ತಿರುವ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ನಾನೆಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ ಎಂಬುದೇ ನನಗೆ ತಿಳಿಯುತ್ತಿಲ್ಲ.
ಪಂಕಜಾ : ನನ್ನ ಯಜಮಾನರು ನಮ್ಮ ಮದುವೆಯಾದ ಆರು ತಿಂಗಳೊಳಗೇ ತೀರಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟರು.
ಗುಂಡ : ಅವರು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಪುಣ್ಯವಂತರು, ಹೆಚ್ಚು ಕಾಲ ನರಳಲಿಲ್ಲ.
