ಭಾರತವು 4120 ಶಾಸಕರು ಮತ್ತು 462 ಎಂಎಲ್‌ಸಿಗಳೊಂದಿಗೆ ಒಟ್ಟು 4,582 ಶಾಸಕರನ್ನು ಹೊಂದಿದೆ.
ಪ್ರತಿ ಶಾಸಕರಿಗೆ ವೇತನ ಸೇರಿದಂತೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 2 ಲಕ್ಷ ರೂ. ಅಂದರೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 91 ಕೋಟಿ 64 ಲಕ್ಷ ರೂ.
ಇದರ ಪ್ರಕಾರ ವರ್ಷಕ್ಕೆ 1100 ಕೋಟಿ ರೂ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಲೋಕಸಭೆ ಮತ್ತು ರಾಜ್ಯಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು 776 ಸಂಸದರಿದ್ದಾರೆ.
ಈ ಸಂಸದರಿಗೆ ಮಾಸಿಕ 5 ಲಕ್ಷ ರೂ. ಅಂದರೆ ಸಂಸದರ ಒಟ್ಟು ವೇತನ ತಿಂಗಳಿಗೆ 38 ಕೋಟಿ 80 ಲಕ್ಷ.
ಮತ್ತು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಈ ಸಂಸದರಿಗೆ ರೂ.465 ಕೋಟಿ 60 ಲಕ್ಷಗಳನ್ನು ವೇತನವಾಗಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
ಅಂದರೆ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಶಾಸಕರು ಮತ್ತು ಸಂಸದರು ವರ್ಷಕ್ಕೆ 15 ಸಾವಿರದ 65 ಕೋಟಿ 60 ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತಾರೆ.
ಇದು ಅವರ ಮೂಲ ವೇತನ ಮತ್ತು ಇತರ ಭತ್ಯೆಗಳು. ಅವರ ವಸತಿ, ಜೀವನಾಧಾರ, ಆಹಾರ, ಪ್ರಯಾಣ, ವೈದ್ಯಕೀಯ, ವಿದೇಶ ಪ್ರವಾಸ ಇತ್ಯಾದಿ. ಅಲ್ಲದೆ ಬಹುತೇಕ ಒಂದೇ.
ಅಂದರೆ ಈ ಶಾಸಕರು ಮತ್ತು ಸಂಸದರಿಗೆ ಸುಮಾರು 30 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂ.
ಈಗ ಅವರ ಭದ್ರತೆಯಲ್ಲಿ ನೇಮಕಗೊಂಡ ಭದ್ರತಾ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯ ವೇತನವನ್ನು ಪರಿಗಣಿಸಿ.
ಒಬ್ಬ ಎಂಎಲ್ಎಗೆ ಇಬ್ಬರು ಅಂಗರಕ್ಷಕರು ಮತ್ತು ಸೆಕ್ಷನ್ ಹೋಮ್ ಗಾರ್ಡ್ ಎಂದರೆ ಕನಿಷ್ಠ 5 ಪೊಲೀಸರು, ಒಟ್ಟು 7 ಪೊಲೀಸರು.
7 ಗಾರ್ಡ್ ಸಂಬಳ (ತಿಂಗಳಿಗೆ ರೂ. 35,000) ರೂ. 2 ಲಕ್ಷ 45 ಸಾವಿರ.
ಇದರ ಪ್ರಕಾರ 4582 ಶಾಸಕರ ಭದ್ರತೆಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ವೆಚ್ಚ 9 ಸಾವಿರದ 62 ಕೋಟಿ 22 ಲಕ್ಷ.
ಅದೇ ರೀತಿ ಸಂಸದರ ಭದ್ರತೆಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ 164 ಕೋಟಿ ರೂ.
ವಿಂಗ್ ಭದ್ರತಾ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರು, ಸಚಿವರು, ಮುಖ್ಯಮಂತ್ರಿಗಳು ಮತ್ತು ಪ್ರಧಾನ ಮಂತ್ರಿಗಳ ಭದ್ರತೆಗೆ ಸುಮಾರು 16,000 ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ಮೀಸಲಿಡಲಾಗಿದೆ.
ಇದಕ್ಕಾಗಿ ವಾರ್ಷಿಕ ಒಟ್ಟು ವೆಚ್ಚ ರೂ.776 ಕೋಟಿ.
ಆಡಳಿತಾರೂಢ ನಾಯಕರ ಭದ್ರತೆಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ಸುಮಾರು 20 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂ.
*ಅಂದರೆ, ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ ವಾರ್ಷಿಕ ಕನಿಷ್ಠ 50 ಸಾವಿರ ಕೋಟಿ ರೂ.*
ಈ ವೆಚ್ಚಗಳಲ್ಲಿ ರಾಜ್ಯಪಾಲರ ಖರ್ಚು, ಮಾಜಿ ನಾಯಕರು, ಪಕ್ಷದ ಮುಖಂಡರು, ಪಕ್ಷದ ನಾಯಕರ ಪಿಂಚಣಿ, ಅವರ ಭದ್ರತೆ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಒಳಗೊಂಡಿರುವುದಿಲ್ಲ.
ಅದನ್ನು ಸೇರಿಸಿ ಒಟ್ಟು ವೆಚ್ಚ ಸುಮಾರು 100 ಶತಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳು.
ಈಗ ಅದರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ. ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ನಾವು ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಗೆ 100 ಶತಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಖರ್ಚು ಮಾಡುತ್ತೇವೆ, ಬಡವರಿಗೆ ಪ್ರತಿಯಾಗಿ ಏನು ಪಡೆಯುತ್ತೇವೆ?
ಇದು ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವವೇ?
(ಈ 100 ಶತಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ನಮ್ಮ ಭಾರತೀಯರಿಂದ ಮಾತ್ರ ತೆರಿಗೆಯಾಗಿ ಸಂಗ್ರಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ.)
ಇಲ್ಲೂ ಸರ್ಜಿಕಲ್ ಸ್ಟ್ರೈಕ್ ನಡೆಯಬೇಕು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಎರಡು ಕಾನೂನುಗಳನ್ನು ಜಾರಿಗೆ ತರಬೇಕು.
→ಮೊದಲನೆಯದು - ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಚಾರದ ಮೇಲೆ ನಿಷೇಧ
ನಾಯಕರು ದೂರದರ್ಶನದ ಮೂಲಕ ಮಾತ್ರ ಜಾಹೀರಾತು ನೀಡಬೇಕು.
→ ಎರಡನೆಯದು - ನಾಯಕರ ಸಂಬಳ ಮತ್ತು ಇತರ ಹಂತಗಳು, ಪಿಂಚಣಿ. ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ನಿಷೇಧ.
