ಓದಿನಲ್ಲಿ ಚುರುಕಾಗಿದ್ದ ಚಮೇಲಾ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಆಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಮಗಳಿಗೆ ಬಂದಿರುವ ಹೀನಸ್ಥಿತಿ ಕಂಡು ತಾಯಿ ತಂದೆ ಬಹಳ ಹೆದರಿದರು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹರಕೆ ತೀರಿಸಲು ಹೋಗಿದ್ದೂ ಆಯಿತು. ಮುಂದೆ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರಿದದ್ದು ಹೇಗೆ…..?
ಚಮೇಲಾ ರೂಪವತಿ, ಕೋಮಲ ಕನ್ಯೆ, ಗಂಧರ್ವ ಕನ್ಯೆಯಂತೆ ನೋಡುಗರ ಹೃದಯವನ್ನು ಜಲ್ಲೆನಿಸುವ ಲಾವಣ್ಯವತಿ. ಬೆಂಗಳೂರಿನ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಕಲಿಯುತ್ತಿದ್ದ ಈಕೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ವರ್ತಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ. ಕಾರಣ ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಇವಳನ್ನು ನಿಮ್ಹಾನ್ಸ್ ಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಸಿಟಿ ಸ್ಕ್ಯಾನ್‌, ನ್ಯೂರಾಲಜಿಸ್ಟ್ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲ ವೈದ್ಯರ ಹತ್ತಿರ ತೋರಿಸಿದರೂ ಬಂದ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ಒಂದೇ…. ಅದೇನೆಂದರೆ ಇವಳಿಗೇನು ಕಾಯಿಲೆ ಇಲ್ಲ ಎಂಬುದು. ತಾಯಿ ಸಂಕಮ್ಮನಿಗಂತೂ ಆಕೆಯ ಸ್ಥಿತಿ ನೋಡಿ ಕರುಳು ಕಿತ್ತು ಬಂದಾಗುತ್ತಿತ್ತು.
ದೇವರೇ ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಶಿಕ್ಷೆ ಕೊಡುತ್ತೀಯಾ….? ನಿನಗೆ ಕರುಣೆ ಇಲ್ಲಿ…? ಲೋಕ ತಿಳಿಯದ ಕಂದನಿಗೆ ಮಾರಣಾಂತಿಕ ಸಂಕಟ ಕೊಟ್ಟೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಹಿಡಿ ಶಾಪ ಹಾಕುತ್ತಿದ್ದಳು.
ತಂದೆಯಾದ ಸುದರ್ಶನ ಹೆಂಡತಿಗೆ ಸಮಾಧಾನಪಡಿಸಿ, “ಏನು ಮಾಡೋಕಾಗುತ್ತೆ ಎಲ್ಲಾ ನಮ್ಮ ಹಣೆಬರಹ ಅನುಭವಿಸಲೇಬೇಕು….” ಎಂದು ಅಳುತ್ತಾ ಉತ್ತರ ನೀಡಿದ.
ಮಗಳು ಈ ರೀತಿ ಏಕೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತಾಳೋ…. ನನಗಂತೂ ತಿಳಿಯದಾಗಿದೆ. ಒಬ್ಬಳೇ ಮಗಳು ಚಮ್ಮು (ಚಮೇಲಾ) ಈ ರೀತಿ ಸಂಕಟಪಡುವ ಪಾಡು ಯಾ ವೈರಿಗೂ ಬೇಡ ಎಂದು ಕಲ್ಲು ಕರುಗುವಂತೆ ರೋದಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.
ಚಮೇಲಾ ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಹುಡುಗಿ. ದೆವ್ವ, ಭೂತ, ಪೀಡೆ ಪಿಶಾಚಿ ಇವುಗಳನ್ನು ಕೊಂಚ ನಂಬದ ಹೆಣ್ಣು. ಎಂ.ಟೆಕ್ಪ ಪದವೀಧರೆಯಾದ ಈಕೆ ರಾತ್ರಿ ಹೊತ್ತು ಯಾಕೆ ಹುಚ್ಚಳಂತೆ ವೇಷ ತಾಳುತ್ತಾಳೋ ಗೊತ್ತಾಗದೆ ಉಳಿಯಿತು.
ಒಮ್ಮೆ ಮನೆ ದೇವರ ಜಾತ್ರೆಗೆಂದು ಚಾಮರಾಜನಗರದ ಮಲೆ ಮಹದೇಶ್ವರ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಈ ಫ್ಯಾಮಿಲಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಚಮೇಲಾಗೆ ನೌಕರಿ ಸಿಕ್ಕರೆ ಮಹದೇಶ್ವರನಿಗೆ ದೀರ್ಘದಂಡ ನಮಸ್ಕಾರ ಹಾಕುವ ಹರಕೆಯನ್ನು ತಾಯಿ ಸಂಕಮ್ಮ ಹೊತ್ತಿದ್ದಳು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ತಮ್ಮದೇ ಸ್ವಿಫ್ಟ್ ಡಿಸೈರ್‌ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಮಗಳು ಕೂಡಿ ಹೊರಟರು.
ಯಾವುದೋ ಹಳೆಯ ಹರಕೆಯನ್ನು ತೀರಿಸಲಿಕ್ಕೆ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೊರಟರು. ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ಅಪ್ಪ ಮಾದಪ್ಪನ ಹಾಡು ಕುಣಿತದ ಮೋಜು ಕಣ್ಣುಗಳಿಗೆ ಖುಷಿ ತಂದಿದ್ದವು. ಏಳು ಮಲೆ ಬೆಟ್ಟದ ಒಡೆಯ ಮಾದಯ್ಯಂಗೆ ಉಘೇ ಅನ್ರಪ್ಪ ಎಂದೂ ಕುಡತದ ಗಾಯಕನೊಬ್ಬ ಹಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಇತ್ತ ಎಲ್ಲರೂ ಅಲ್ಲಿಯೇ ಇದ್ದ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದು ಮಡಿಯಾದರು. ಚಮೇಲಾಗೆ ಸ್ನಾನ ಮಾಡುವಾಗ ಒಂದು ರೀತಿ ಮೈ ಜುಂ ಎಂದಂತಾಯಿತು. ಏಕೆ…. ಎಂದು ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗಲಿಲ್ಲ. ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿಕೊಂಡು ಎಲ್ಲರೂ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಅಣಿಯಾದರು. ಅಮ್ಮ ನಮಸ್ಕಾರ ಹಾಕಿದಂತೆ ಮಗಳು ಅವಳಿಗೆ ಕಣ್ಣಿಗೆ ನೀರು ಚಿಮುಕಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೀಗೆ ಒಂದೂವರೆ ತಾಸುಗಳ ನಿರಂತರ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ನಡೆದು, ತಾಯಿ ಮತ್ತೆ ನದಿಯಲ್ಲಿ ಮಿಂದು ಬಟ್ಟೆ ಬದಲಿಸಿ ಪೂಜೆಗೆ ಹೊರಟರು.
“ಅಮ್ಮಾ….. ನಿನಗೆ ಇದೆಲ್ಲಾ ಬೇಕಿತ್ತಾ…..?” ಎಂದಳು ಮಗಳು.
“ಚಮ್ಮಿ…. ನಿನಗೆ ಇದು ಗೊತ್ತಾಗಲ್ಲ. ಇದು ನಿನ್ನ ಒಳ್ಳೇದಕ್ಕೆ ಮಾಡ್ತಿರೋದು…..” ಅಂದಳು.
“ಅಪ್ಪಾ…. ನೀನಾದರೂ ಹೇಳಬಾರದಾ.”
“ಅವಳು ನನ್ನ ಮಾತು ಕೇಳಲ್ಲ ಕಣಮ್ಮ ಬಿಡು…. ನಡೀರಿ ಬೇಗ ಹೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ…..”
ದೇವರ ದರ್ಶನದ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಹೂವು, ಕಾಯಿ, ಊದಿನಕಡ್ಡಿ, ಅರಿಶಿನ, ಕುಂಕುಮದ ಬುಟ್ಟಿ ಹಿಡಿದು ಕ್ಯೂನಲ್ಲಿ ನಿಂತುಕೊಂಡರು.
ಜಾತ್ರೆ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ಜಮಾಯಿಸಿದ್ದರು. ಆಗ ಹೇಗೋ ಏನೋ ದೇವರ ದರ್ಶನವಾಯಿತು. ಹೊರಗೆ ಬರುವುದಷ್ಟೇ ತಡ, “ಅಮ್ಮಾ….. ಅಮ್ಮಾ….. ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ……” ಎಂದು ಚಿಟ್ಟನೆ ಚೀರಿ ಚಮೇಲಾ ನೆಲಕ್ಕೆ ಬಿದ್ದಳು. ಇದು ಅವಳಿಗಾದ ವೊದಲ ಸ್ಟ್ರೋಕ್‌. ಅವಳು ಬಿದ್ದ ಪರಿ ನೋಡಿ ಹುಡುಗಿ ಊಟ ಮಾಡಿಲ್ಲ. ಸಂಕಟವಾಗಿ ಬಿದ್ದಿರಬಹುದೆಂದು ಅವರು ಊಹಿಸಿದರು.
“ಯಾಕಮ್ಮ….. ಏನಾಯ್ತು ಪುಟ್ಟ,” ಎಂದು ಗಾಬರಿಯಿಂದ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲ ಜನ ಕೇಳಿದರು.
“ಮಗಳು ಊಟ ಮಾಡಿಲ್ಲವೇನಮ್ಮ….. ” ಎಂದು ಕೆಲವರು ಕೇಳಿದರು.
ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು, “ಈ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ತಲೆ ತಿರುಗಿ ಬಿದ್ದಿದ್ದಾಳೆ ಎಂದರೆ, ಬೇರೆ ಏನೋ ಸಮಾಚಾರ ಇರಬೇಕು…..” ಎಂದರು.
ಕೆಲವರಂತೂ….. “ದೆವ್ವ ಭೂತಗಳು ಒಳಗಡೆ ಇದ್ದರೆ ಈ ರೀತಿ ಲಾಗ ಹಾಕಿಸುತ್ತಾನೆ ನಮ್ಮ ಮಾದಪ್ಪ….” ಎಂದು ಆ ಹುಡುಗಿಯ ಮೇಲೆ ಕಟ್ಟು ಕಥೆಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿದರು.
ಮಾನವೀಯತೆ ಇದ್ದವರು, “ಮೊದಲು ಮಗಳನ್ನು ಆಸ್ಪತ್ರೆಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿ ಚಿಕಿತ್ಸೆ ಕೊಡಿಸಿ, ದೇವರು ಒಳ್ಳೆಯದು ಮಾಡ್ತಾನೆ….” ಎಂದರು.
ಸುದರ್ಶನ ತಮ್ಮ ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಅವಳನ್ನು ಕೂಡಿಸಿಕೊಂಡು ಸಮೀಪದ ಆಸ್ಪತ್ರೆಯಲ್ಲಿ ಸೇರಿಸಿ ಎಲ್ಲ ಬಗೆಯ ಟೆಸ್ಟ್ ಮಾಡಿಸಿದರು. ಬಂದ ರಿಪೋರ್ಟ್‌ ನಲ್ಲಿ ಶೀ ಈಸ್‌ ನಾರ್ಮಲ್ ಎಂದಿತ್ತು. ಬಿಸಿಲಿಗೆ ತಲೆ ಸುತ್ತಿ ಹೀಗಾಗಿದೆಯಷ್ಟೇ ಚಿಂತಿಸಬೇಕಿಲ್ಲ ಎಂದು ಡಾ. ಮೀರಾ ಸಲಹೆ ಇತ್ತರು.
ಅಲ್ಲಿಂದ ಚಮೇಲಾಳನ್ನು ಡಿಸ್‌ ಚಾರ್ಜ್‌ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಲಾಡ್ಜ್ ಒಂದರಲ್ಲಿ ರೂಮ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ತಂಗಿದರು. ರಾತ್ರಿ ಹನ್ನೆರಡೂವರೆಗೆ ಚಮೇಲಾ ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲೇ ಮೈಮೇಲೆ ಎಚ್ಚರವಿಲ್ಲದೆ ವಿಚಿತ್ರ ವಿಚಿತ್ರವಾಗಿ ಚೀರುವುದು, ನಗುವುದು ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು.
ಅಪ್ಪನಿಗಂತೂ ಎದೆ ಒಡೆದುಹೋಯಿತು. ಏನೂ ಮಾಡಿದರೂ ಸುಮ್ಮನಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. `ನಾನಿವಳನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ…..’ ಎಂಬ ಸ್ವರ ಪದೇ ಪದೇ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಮಾದಪ್ಪನ ಹೆಸರು ಹೇಳಿ ತಲೆಗೆ ಪ್ರಸಾದವನ್ನು ಸವರಿದ್ದರಿಂದ ನಿಧಾನವಾಯಿತು. ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಒಳಗೊಳಗೆ ಗಾಬರಿ ಶುರುವಾಯಿತು.
“ಮಗು ಏಕೆ ಹೀಗೆ ಮಾಡಿತು…..? ಏನಾದರೂ ಅಂಜಿರಬಹುದೇ….. ಸಂಕೂ.. ಚಮ್ಮಿಗೆ ಹೀಗೇಕಾಯಿತು? ನಿನಗೇನಾದರೂ ಗೊತ್ತಾಯ್ತಾ…..” ಎಂದು ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಇಬ್ಬರೂ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದರು.
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸೂರ್ಯೋದಯವಾದ ನಂತರ ಮರಳಿ ತಮ್ಮೂರಿಗೆ ಆಗಮಿಸಲು ಪ್ರಯಾಣ ಸಿದ್ಧವಾಯಿತು. ಈ ನಡುವೆ ಸಂಕಮ್ಮನ ಕುಟುಂಬಕ್ಕೆ ಮತ್ತೊಂದು ಆಘಾತ ಕಾದಿತ್ತು. ಅದೇನೆಂದರೆ ಕಾರನ್ನು ಸ್ವತಃ ಚಮೇಲಾಳೇ ಡ್ರೈವ್ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದುದರಿಂದ ಕಾಡಿನ ಮಧ್ಯೆ ಕಾರು ತನ್ನ ಚಾಲನಾ ದಿಕ್ಕನ್ನೇ ಬದಲಿಸಿತು. ಕಾರಣ ಡ್ರೈವಿಂಗ್‌ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಚಮೇಲಾಗೆ ಮೈಮೇಲೆ ದುಷ್ಟಶಕ್ತಿ ಆವಾಹಿಸಿತು. ಕಾರು ತನ್ನ ಹದ್ದನ್ನು ಮೀರಿ ಮನಬಂದಂತೆ ಚಲಿಸಿ ಸತ್ತೇವೋ….ಕೆಟ್ಟೇವೋ…. ಎಂಬಂತೆ ಕಾಡಿನ ಎತ್ತರದ ಹೊಂಗೆ ಮರಕ್ಕೆ ಡಿಕ್ಕಿ ಹೊಡೆದು ನಿಂತಿತು. ಒಳಗಿದ್ದವರು ಅದೃಷ್ಟಶಾತ್‌ ಪ್ರಾಣಾಪಾಯದಿಂದ ಪಾರಾಗಿದ್ದರು. ಗಾಡಿಯಿಂದ ಕೆಳಗಿಳದ ಚಮೇಲಾ ಓಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು.
“ಚಮ್ಮು ನಿಂತ್ಕೋ…. ನಿಂತ್ಕೋ…. ಓಡಬೇಡ,” ಎಂದು ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಬೆನ್ನು ತಡವರಿಸಿದರು. ಚಮೇಲಾ, ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ವೀರಾಂಜನೇಯ ಗುಡಿಯ ಹತ್ತಿರ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಹಿಡಿದ ದೆವ್ವ ಓಡಿಹೋಯಿತು.
ಚಮೇಲಾ ಮತ್ತೆ ಈಗ ಮೊದಲಿನ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದಳು. ಸಾಕಪ್ಪ ಸಾಕು…. ಇವಳ ಸಹವಾಸ. ಇವಳೋ…. ಇವಳ ಸ್ಥಿತಿನೋ…. ದಾರಿ ಮಧ್ಯೆ ಬಿಟ್ಟುಹೋಗೋಣ ಎನಿಸಿತು. ಆದರೆ ಮಗಳೆಂಬ ಮಮಕಾರದಿಂದ ಸುಮ್ಮನಾದರು.
“ಲೇ ಸಂಕೂ….. ನೀನು ಇವಳನ್ನು ನೋಡಿಕೊಂಡಿರು. ನಾನು ಕಾರು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬರುವೆ…..” ಎಂದು ಹೇಳಿದರು ಚಮೇಲಾಳ ಅಪ್ಪ.
“ಸರಿ…. ಬೇಗ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ…..” ಎಂದರು ತಾಯಿ.
ಸುಮಾರು ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ನಂತರ ಕಾರಿನೊಂದಿಗೆ ಅಪ್ಪ ಗುಡಿ ಹತ್ತಿರ ಬಂದರು. ಅಷ್ಟೊತ್ತಿಗಾಗಲೇ ನಿದ್ದೆ ಹೋಗಿದ್ದ ಮಗಳನ್ನು ಕಾರಲ್ಲಿ ಮಲಗಿಸಿ ಪಯಣ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಊರು ತಲುಪಿದರು. ಕೂಡಲೇ ತಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ ಮಾಂತ್ರಿಕನಿಗೆ ಫೋನ್‌ ಮಾಡಿದರು. ಮಾಂತ್ರಿಕ ಸರಿ ಬರುತ್ತೇನೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದ.
ರಾತ್ರಿ 8.30ಕ್ಕೆ ಮಾಂತ್ರಿಕ ಪೂಜೆ ಎಲ್ಲ ಸಿದ್ಧತೆಗಳನ್ನು ಮಾಡಿ ಮಂಡಲದಲ್ಲಿ ಚಮೇಲಾಳನ್ನು ಕೂಡಿಸಿದರು. ಒಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತ, ಮತ್ತೊಂದು ಕೈಯಲ್ಲಿ ಬೂದಿ…. ಬೆತ್ತದಿಂದ ಬಡಿದು ಬೂದಿಯನ್ನು ಅವಳ ಮೇಲೆ ಎರಚಿದ.
ಚಮೇಲಾಳ ಮೈಯಲ್ಲಿ ಅಡಗಿದ್ದ ಭೂತ ಒಮ್ಮಿಂದೊಮ್ಮೆಲೆ ಎದ್ದು, `ನಾನಿಳನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ….’ ಎಂದು ಆರ್ಭಟಿಸಿತು.
ಮಾಂತ್ರಿಕ, “ಏ…. ದುಷ್ಟ ಭೂತವೇ…. ಯಾರು ನೀನು….? ಇವಳನ್ನೇಕೆ ಹಿಡಿದುಕೊಂಡೆ…..? ಇವಳಿಗೂ ನಿನಗೂ ಏನು ಸಂಬಂಧ…..?” ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
“ಈ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೂ ನನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಉತ್ತರವಿದೆ. ನನ್ನ ಹೆಸರು ರೋಶನ್‌. ನಾನು ಇವಳ ಹಳೇ ಪ್ರೇಮಿ. ಹಿಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಿಗಳಾಗಿದ್ದೆವು. ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಪರಸ್ಪರ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದೆವು….. ಒಂದೆರಡು ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಇವಳನ್ನು ಇವಳ ಸೋದರ ಮಾವನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟು ಲಗ್ನ ಮಾಡಿದರು. ಅದೇ ದಿಸ ನನ್ನನ್ನು ಮಲೆ ಮಾದಪ್ಪನ ಬೆಟ್ಟದಿಂದ ನೂಕಿಸಿ ಕೊಲ್ಲಲಾಯಿತು. ದಿನಗಳು ಕಳೆದಂತೆ ಮುಂದೆ ಇವಳು ಮರಣ ಹೊಂದಿ ಈಗ ಮರುಜನ್ಮ ಪಡೆದಿದ್ದಾಳೆ. ನಾನು ಸತ್ತ ನಂತರ ಅಲ್ಲಿಂದ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗದೆ ಅತೃಪ್ತ ಆತ್ಮವಾಗಿ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ…. ಇವಳ ನಿರ್ಮಲ ಪ್ರೀತಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದೇನೆ…..”
ಸುದರ್ಶನ ಈ ಮಾತನ್ನು ಕೇಳಿ ಮೂಕನಾದ. ದುಷ್ಟಶಕ್ತಿಗಳ ಮೇಲೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ಲದ ಸುದರ್ಶನ ಮಗಳ ಮೇಲೆ ಬಂದ ಶಕ್ತಿಯ ಕುರಿತು ದಿಗ್ಭ್ರಮೆಗೊಂಡ. ಸುಂಕಮ್ಮ ಅಂತೂ ಗಾಳಿ ತೆಗೆದ ಟ್ಯೂಬ್‌ ಆಗಿದ್ದಳು.
ಮಾಂತ್ರಿಕ ಇದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಗತಿ ಕಾಣಿಸಬೇಕೆಂದು ಹಠತೊಟ್ಟ. ತನ್ನ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮಾಂತ್ರಿಕ ದಂಡದಿಂದ ನೆತ್ತಿಯ ಮೇಲೆ ಏಟು ಕೊಟ್ಟ.
`ನನ್ನನ್ನು ಬಿಡಿಸಿ ಓಡಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ…. ಆಹಾ…. ಆಹಾ…..’ ಎಂದು ಹಾಹಾಕಾರದಲ್ಲಿ ನಗತೊಡಗಿತು.
“ಇರು ಇರು….. ನಿನಗೈತಿ ಮಗನೇ ಮಾರಿಹಬ್ಬ ….” ಎನ್ನುತ್ತಾ ಅವಳ ಕೈಗೆ ಯಂತ್ರವೊಂದನ್ನು ಕಟ್ಟಿದ ಮಾಂತ್ರಿಕ.
ಈಗ ಚಮೇಲಾ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದು ರೋಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಸುತ್ತಲ ಪ್ರಪಂಚಕ್ಕೆ…. ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಏನು ಉತ್ತರ ಕೊಡಬೇಕು? ಓಣಿಯ ಒಬ್ಬೊಬ್ಬರು ಒಂದೊಂದು ರೀತಿ ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದರು. ಮಗಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಲ್ಲವಲ್ಲ, ಅದಕ್ಕೆ ಹುಚ್ಚು ಹಿಡಿದಿದೆ ಎಂದು ಹುಚ್ಚಿ ಪಟ್ಟ ಕಟ್ಟಿದರು. ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರು ಈಗಿನ ಹುಡುಗಿಯರೇ ಹೀಗೆ ಏನಾದರೂ ಒಂದು ಎಡವಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಡುತ್ತಾರೆ….. ಹೇಳದೆ ಹೀಗೆ ಗೋಳಾಡಿಸುತ್ತಾರೆ ಥೂ…. ಇವರ ಜನ್ಮಕ್ಕೆ ಬೆಂಕಿ ಹಾಕ…. ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಶಪಿಸಿದರು.
ಎಲ್ಲ ಶಾಪ ತಾಪಗಳನ್ನು ನುಂಗಲೇಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಚಮೇಲಾಳ ಅಮ್ಮ ಅಪ್ಪನಿಗೆ. ಅವಳ ಆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಂತೂ ಕರುಳು ಕಿತ್ತು ಬರುವಂತಿತ್ತು. ಸದ್ಯ ಸಂಕಮ್ಮ ಹಾಗೂ ಸುದರ್ಶನ ದುಃಖದಲ್ಲಿ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದರು.
ಈ ನಡುವೆ ಇಂತಹದೇ ಸಮಸ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದ ಸುದರ್ಶನನ ಗೆಳೆಯನಾದ ಗುರುರಾಜ ಅಕಸ್ಮಾತ್‌ ಸುದರ್ಶನನ ಮನೆಗೆ ಬಂದು, ಬಾಗಿಲು ಬಡಿದ.
ಸುಂಕಮ್ಮ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆದು, “ಬನ್ನಿ ಕುಳಿತುಕೊಳ್ಳಿ….. ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀರಾ ರಾಜಣ್ಣ…..” ಎಂದಳು ಸುಂಕಮ್ಮ.
“ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿದ್ದೀನಿ ತಂಗಿ. ನೀವು……” ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಸುದರ್ಶನ ಒಳಬಂದ.
“ಏನೋ ಸುದರ್ಶನ ಒಂದು ವಾರವಾಯಿತು. ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಬಂದಿಲ್ಲ…. ರಜೆನಾ….. ” ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
“ಹೌದು… ನೀನು ಹೇಗಿದ್ದೀಯಾ…. ಈ ಕಡೆ ಬಂದ ಉದ್ದೇಶ….?”
“ಮಲೆ ಮಾದೇಶ್ವರನ ಬೆಟ್ಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಬಂದಿರೆಂದು ಗೊತ್ತಾಯ್ತು….. ಹಾಗೆ ಭೇಟಿಯಾಗೋಣಂತ ಬಂದೆ….. ಮಗಳು ಹೇಗಿದ್ದಾಳೆ? ಆರಾಮ ಇದ್ದಾಳೆ ತಾನೇ…..?” ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
“ಏನು ಅಂತ ಹೇಳಲಣ್ಣ….” ಎಂದು ನಡೆದ ಘಟನೆಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು ಸಂಕಮ್ಮ.
“ಓಹೋ…. ಹೀಗಾ ಸಮಾಚಾರ….. ಮೊನ್ನೆ ಡ್ರೈವರ್‌ ನಿಂಗ ಇದ್ದಾನಲ್ಲ ಸುದಿ…. ಅವನ ಮಗಳದು ಇದೇ ಕೇಸು…. ನಾನೊಂದು ಕಡೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ. ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ ನಿಮ್ಮ ಮಗಳಿಗೆ ಖಂಡಿತಾ ಗುಣ ಆಗುತ್ತೆ…..” ಎಂದು ಭರವಸೆ ನೀಡಿದ.
ಸಂಕಮ್ಮನ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ್ದ ಕತ್ತಲೆಗೆ ಬೆಳಕು ಮೂಡುವ ಪ್ರಯೋಗ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. “ಸರಿ ಚಮೇಲಾಳನ್ನು ಯಾವಾಗ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗೋಣ,” ಎಂದು ಕೇಳಿದ.
“ನಾನು ನಾಳೆ ಹೇಳುತ್ತೇನೆ….. ನೀವು ಆ ಸಮಯಕ್ಕೆ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಮಗಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬನ್ನಿ,” ಎಂದ ಗುರುರಾಜ.
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಬೆಳಗಿನ ಉಪಾಹಾರ ತಿನ್ನಬೇಕು ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಗುರುರಾಜನಿಂದ ಫೋನ್‌ ಬಂತು. ಕೇರಳದಿಂದ ಸುಮಾರು 50 ಕಿ.ಮೀ. ದೂರದಲ್ಲಿರುವ ಒಂದು ಗುಡ್ಡಕ್ಕೆ ಚಮೇಲಾಳ ಜೊತೆಗೆ ಅವಳ ತಾಯಿ ತಂದೆ ಬಂದಿಳಿದರು.
“ಮೇಲೆ ಬನ್ನಿ….. ಕರಿಬಸಪ್ಪಜ್ಜನವರು ನಿಮಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ….” ಎಂದ ಗುರುರಾಜ.
ಸಾಕಷ್ಟು ಕಲ್ಲು ಮುಳ್ಳಿನ ಹಾದಿಯಲ್ಲಿ ಎದುಸಿರು ಬಿಡುತ್ತಾ ಬೆಟ್ಟ ಹತ್ತಿ… ಕೊನೆಗೂ ಮಠವನ್ನು ತಲುಪಿದರು. ಗುರುರಾಜ ಅವರನ್ನು ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡ. ಚಮೇಲಾಳ ಎಲ್ಲಾ ಕಥೆಯನ್ನು ಶ್ರೀಗಳಿಗೆ ವಿವರಿಸಿ ಹೇಳಿದ್ದ ಗುರುರಾಜ.
ಮೂರು ಗುರುಗಳಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿದರು. ಸಂಕಮ್ಮ…. “ಸ್ವಾಮಿಗಳೇ… ನನ್ನ ಮಗಳ ಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ನೋಡಲು ನನ್ನಿಂದ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ…. ಹೇಗಾದರೂ ಮಾಡಿ ಅವಳನ್ನು ಗುಣಪಡಿಸಿ…” ಎಂದು ಬಿಕ್ಕಿ ಬಿಕ್ಕಿ ಅತ್ತಳು.
“ಅಮ್ಮ…. ನಾನಿದ್ದೇನೆ. ಚಿಂತೆ ಬಿಡಿ….. ನಾನೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಸರಿಪಡಿಸುತ್ತೇನೆ…..” ಎಂದರು ಶ್ರೀಗಳು.
“ಶ್ರೀಗಳೇ…. ಇವಳೇ ಚಮೇಲಾ….. ಇವಳನ್ನೇ ತಾವು ಗುಣಪಡಿಸಬೇಕು….” ಎಂದ ಗುರುರಾಜ.
“ಸರಿ….. ಶಿಷ್ಯರೇ, ಪೂಜೆ ತಯಾರಿ ಮುಗಿಯಿತೆ…..”
“ಆಯಿತು ಗುರುಗಳೇ…..”
ಹೋಮ ಕುಂಡದ ಮುಂದೆ ಚಮೇಲಾಳನ್ನು ಕೂರಿಸಿದ ಗುರುಗಳು, ಇಬ್ಬರು ಶಿಷ್ಯರು, ಚಮೇಲಾ ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಉಳಿದವರಿಗೆ ಪ್ರವೇಶವಿಲ್ಲ, ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.
ಹೇಗಾದರೂ ಆಗಲಿ ಮಗಳು ಹುಷಾರಾದ್ರೆ ಸಾಕು ಎಂಬ ಆಸೆಯಿತ್ತು. ಪೂಜೆ ಪ್ರಾರಂಭವಾಯಿತು. ಒಳಗಿದ್ದ ದುಷ್ಟಶಕ್ತಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಎದ್ದು ನಿಂತು, `ನಾನಿವಳನ್ನು ಬಿಡುವುದಿಲ್ಲ. ಇವಳು ನನ್ನವಳು…. ನಾನು ಇವಳ ಪ್ರೇಮಿ, ಇವಳನ್ನೇ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತೇನೆ…..’ ಎಂದೆಲ್ಲಾ ಚೀರಾಡಿತು.
ಶ್ರೀಗಳು, “ಹೇ ದುಷ್ಟ ಭೂತವೇ…. ನಿನಗೆ ಶರೀರವೇ ಇಲ್ಲ. ಮದುವೆಯಾಗುವುದು ಹೇಗೆ….? ಸಂಸಾರ ಮಾಡುವುದು ಹೇಗೆ…..? ಮಾಡದ ತಪ್ಪಿಗೆ ನೀನು ನರಕದಲ್ಲಿ ತಿರುಗುತ್ತಿರುವೆ. ನೀನು ಹ್ಞೂಂ ಎಂದರೆ ನಾನು ನಿನಗೆ ಮೋಕ್ಷ ಕೊಡಿಸುತ್ತೇನೆ. ನೀನಿವಳನ್ನು ಮುಂದಿನ ಜನ್ಮದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮದುವೆಯಾಗಬಹುದು,” ಎಂದು ಆಸೆ ಹುಟ್ಟಿಸಿದ.
ಭೂತ ಸ್ವಲ್ಪ ಜಾಣನಿತ್ತು. ಹೌದಲ್ಲ….. ಈತ ಹೇಳುವುದರಲ್ಲೂ ನ್ಯಾಯವಿದೆ…. ನಾನು ಇವಳ ಪ್ರೇಮಿಯಾಗಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಮದುವೆಯಾದರೆ ಜನ ನಂಬಬೇಕಲ್ಲ. ಸರಿ….. ನಾನು ಈಗ ಏನು ಮಾಡಲಿ?
“ಮೊದಲು ಈ ದೇಹವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊರಗೆ ಬಾ…. ಆನಂತರ ನಿನಗೆ ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತ ವಿಧಿವಿಧಾನದಿಂದ ನಿನ್ನನ್ನು ಸಂಸ್ಕಾರಗೊಳಿಸಿ ದಹಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ….. ಆಗ ನಿನಗೆ ಮುಕ್ತಿ ಸಿಗುತ್ತದೆ….” ಎಂದು ಶ್ರೀಗಳು, ಅಲೆಯುತ್ತಿದ್ದ ರೋಶನ್‌ ಭೂತ ಈಗ ಒಂದು ಶೀಶೆಯಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಯಿತು. ಚಮೇಲಾ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿದ್ದಳು. ಅಲ್ಲದೆ, ನಿಶ್ಶಕ್ತಿಯಿಂದಾಗಿ ಎದ್ದು ನಿಲ್ಲಲೂ ಕೂಡ ಅವಳಿಗೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಮಠದಲ್ಲಿ ದಾಸೋಹ ಭವನದಲ್ಲಿ ಅವಳಿಗೆ ಊಟ ಕೊಡಿಸಿದರು. ಇತ್ತ ಶವ ಸಂಸ್ಕಾರಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆಗೊಳಿಸಿ ರೋಶನ್‌ ನ ಆತ್ಮವನ್ನು ಶೀಶೆಯಿಂದ ಹೊರತೆಗೆದು ಶಾಸ್ತ್ರೋಕ್ತ ವಿಧಿವಿಧಾನದಿಂದ ದಹಿಸಲಾಯಿತು. ಆ ಆತ್ಮಕ್ಕೆ ಶಾಂತಿ ಸಿಕ್ಕಿತು.
ಚಮೇಲಾಳಿಗೆ ಈಗ ತಾನು ಎಲ್ಲಿದ್ದೇನೆ…. ಎಂಬ ಅರಿವು ಬಂತು. ದೇವರ ಮುಂದಿನ ವಿಭೂತಿ ಹಣೆಗೆ ಹಚ್ಚಿದಾಗ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಬಂತು.
“ಅಮ್ಮಾ….. ನಾವು ಇಲ್ಲಿಗೇಕೆ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ….? ಅಪ್ಪಾ….. ಯಾರಿಗೆ ಏನಾಗಿದೆ? ಗುರುರಾಜ ಅಂಕಲ್ ನೀವು ಇಲ್ಲಿ…..?” ಸಂಕಮ್ಮನಿಗೆ ಖುಷಿ ಉಕ್ಕಿ ಬಂತು.
“ಏನಿಲ್ಲಮ್ಮ…… ಗುರುರಾಜ ಅಂಕಲ್ ಗೆ ಪ್ರಮೋಶನ್‌ ಆಯಿತಂತೆ….. ಅದಕ್ಕೆ ಮಠದಲ್ಲಿ ಪೂಜೆ ಇಟ್ಟುಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಫೋನ್‌ ಮಾಡಿ ಬಾ ಎಂದು ಕರೆದಿದ್ದರು. ಬರುವಾಗ ಮಗಳನ್ನೂ ಕರತನ್ನಿ ಎಂದಿದ್ದರು…..” ಎಂದು ಅಮ್ಮ ಹೇಳಿದಳು.
“ಓ ಹೌದಾ…..! ಕಂಗ್ರಾಜುಲೇಶನ್ಸ್ ಅಂಕಲ್,” ಎಂದು ಗುರುರಾಜ್‌ ಗೆ ಹಸ್ತಲಾಘವ ನೀಡಿದಳು.
“ಚಮೇಲಾ, ಓದು ಮುಗೀತು… ಇನ್ನು ಜಾಬ್‌ ಗೆ ಟ್ರೈ ಮಾಡಬೇಕಾ….” ಎಂದು ಗುರು ಅಂಕಲ್ ಕೇಳಿದರು.
“ಹೌದು ಅಂಕಲ್ ಮರೆತಿದ್ದೆ….. ನಾಳೇನೆ ಒಂದೆರಡು ಕಡೆ ಅಪ್ಲಿಕೇಶನ್‌ ಹಾಕಬೇಕು,” ಎಂದಳು ಚಮೇಲಾ.
“ಸರಿ…. ಒಂದು ವಾರ ಬಿಟ್ಟು ನಾನು ಹೇಳಿದ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋದರೆ ನಿನಗೆ ಒಂದು ಜಾಬ್‌ ಕಾದಿದೆ….. ನಾನು ಹೇಳಿದೆ ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ರೆ ತಿಂಗಳಿಗೆ 40 ಸಾವಿರ ರೂಪಾಯಿಯ ಜಾಬ್‌….. ಗುಡ್‌ ಲಕ್‌….” ಎಂದು ಹೇಳಿ ಅಂಕಲ್ ಅಲ್ಲಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಂಡರು.
ಕರಿಬಸಪ್ಪಜ್ಜನವರಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ, “ನಮ್ಮ ಕಷ್ಟ ದೂರ ಮಾಡಿದಿರಿ. ನಿಮಗೆ ಎಷ್ಟು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳಿದರೂ ಕಡಿಮೆಯೇ….. ” ಎಂದು ದಾಸೋಹಕ್ಕಾಗಿ ಒಂದು ಲಕ್ಷ ರೂಪಾಯಿ ಕೊಟ್ಟು ಅಲ್ಲಿಂದ ಮನೆಗೆ ವಾಪಸ್ಸಾದರು.
ಚಮೇಲಾ ಈಗ ಮೊದಲಿನಂತಿದ್ದಾಳೆ. ದಿನದಿಂದ ದಿನಕ್ಕೆ ಚೇತರಿಸಿಕೊಂಡು ತಿಂಗಳಿಗೆ 40 ಸಾವಿರ ದುಡಿಯುವ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ಹೇಗೋ ಪರಮಾತ್ಮ ಗುರುರಾಜನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಬಂದು ಚಮೇಲಾಳ ಸಮಸ್ಯೆ ಬಗೆಹರಿಸಿ ಸಂಸಾರಕ್ಕೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಮಾಡಿದ.
