ಕಥೆ - ಸುನಂದಾ ಶಶಿಧರ್
ಕಾಲ ಕಳೆದಂತೆ ನಾವು ಪರಸ್ಪರ ಆತ್ಮೀಯರಾದೆವು. ಅವಳು ನನ್ನನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳತೊಡಗಿದಳು. ಆದರೆ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿರುವೆನೇ ಎಂದು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.
ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜ್ ಲೈಬ್ರೆರಿಯಲ್ಲಿ ಕಳೆದ 3-4 ದಿನಗಳಿಂದ ಅವಳನ್ನು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಅವಳ ಹೆಸರು ಅನಿತಾ ಎಂದು ತಿಳಿಯಿತು. ಸುಮಾರು 40 ವರ್ಷ ವಯಸ್ಸು, ಸರಳ ಉಡುಗೆ, ಉದ್ದವಾದ ಜಡೆ, ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಏನೋ ಒಂದು ವಿಧವಾದ ಆಕರ್ಷಣೆ.
ಕಾಲೇಜಿನ ಸೈನ್ಸ್ ಡಿಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್ಗೆ ಹೊಸದಾಗಿ ನೇಮಕವಾಗಿದ್ದಾಳೆ. ನನ್ನದು ಆರ್ಟ್ಸ್ ಡಿಪಾರ್ಟ್ಮೆಂಟ್. ಸಾಹಿತ್ಯದ ವಿಷಯವನ್ನು ನಾನು ಪಾಠ ಮಾಡುವುದರಿಂದ ದಿನ 1-2 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಲೈಬ್ರೆರಿಯಲ್ಲಿರುತ್ತೇನೆ. ಅವಳು ಲೈಬ್ರೆರಿಯಲ್ಲಿ ಆಗಾಗ ಕಾಣಿಸತೊಡಗಿದಳು.
ಒಂದು ದಿನ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಕೇಳಿದೆ, ``ನಿಮಗೂ ಸಾಹಿತ್ಯದಲ್ಲಿ ಆಸಕ್ತಿ ಇದೆಯೇ?''
``ಹೌದು. ಹೆಸರಾಂತ ಕವಿಗಳ ಕವನ, ಕಾವ್ಯಗಳನ್ನು ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ನನಗೆ ಬಹಳ ಆಸಕ್ತಿ. ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಕವಿತೆಗಳನ್ನು ಬರೆದೂ ಇದ್ದೇನೆ.''
``ಓಹೋ! ಹಾಗಾದರೆ ನನಗೊಬ್ಬರು ಫ್ರೆಂಡ್ ಸಿಕ್ಕಿದಂತಾಯಿತು,'' ನಾನು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಹೇಳಿದೆ.
ಅವಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಳಪು ಮೂಡಿತು.
ಅಂದಿನಿಂದ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಲೈಬ್ರೆರಿಯಲ್ಲಿ ಭೇಟಿಯಾಗತೊಡಗಿದೆವು. ಲೈಬ್ರರಿಯಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆ ಮಾಡುವವರಿಗಾಗಿಯೇ 2 ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಕೋಣೆಗಳಿದ್ದವು. ಅವುಗಳಿಗೆ ಪಾರದರ್ಶಕ ಗಾಜಿನ ಬಾಗಿಲುಗಳಿದ್ದು, ಅಲ್ಲಿಯ ಚರ್ಚೆಯಿಂದ ಇತರರಿಗೆ ತೊಂದರೆಯಾಗದಂತೆ ಮಾಡುವುದಾಗಿತ್ತು.
ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಕಳೆದ ಮೇಲೆ ನಾನು ಅವಳನ್ನು ಕೇಳಿದೆ, ``ನೀವು ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಇಲ್ಲೇ ಇರುತ್ತೀರಿ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ನಿಮ್ಮ ಪತಿ ನಿಮಗಾಗಿ....'' ನಾನು ಬೇಕೆಂದೇ ಮಾತನ್ನು ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿದೆ.
ಅವಳು ನಕ್ಕು ಹೇಳಿದಳು, ``ಪತಿ ಅನ್ನುವವರು ಇದ್ದರೆ ತಾನೇ ಕಾಯುತ್ತಾರೆ....''
``ಅಂದರೆ....?''
``ಅಂದರೆ.... ನಾನು ಅವಿವಾಹಿತೆ.''
ಅವಳ ಮಾತಿಗೆ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸಲು ನನಗೆ ಒಂದೆರಡು ನಿಮಿಷ ಬೇಕಾಯಿತು.
``ಅಂದರೆ.... ನೀವು ಮದುವೆಯೇ ಆಗಲಿಲ್ಲವೇ? ಅದೇಕೆ?''
``ಮೊದಲೆಲ್ಲ ವಿದ್ಯಾಭ್ಯಾಸದ ಕಡೆಗೇ ಗಮನವಿತ್ತು. ಆಮೇಲೆ ಸರಿಯಾದ ಕೆಲಸ ಆಗಲಿ ಅಂತ ಒಂದಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಕಳೆದವು.... ಬಹುಶಃ ನಿಮ್ಮಂಥ ಯೋಗ್ಯ ವರ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದರೆ ಆಗುತ್ತಿತ್ತು ಅಂತ ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ.''
``ಹಾಗಾದರೆ ನಾನು ನಿಮಗೆ ಸಿಕ್ಕಿ ಪ್ರಪೋಸ್ ಮಾಡಿದ್ದರೆ ನನ್ನನ್ನು ಮದುವೆ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಿರಾ?'' ನಾನು ತುಂಟತನದಿಂದ ಕೇಳಿದೆ.
``ಖಂಡಿತ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಿರುತ್ತಿದ್ದೆ,'' ಅವಳು ಹುಬ್ಬು ಕುಣಿುಸುತ್ತಾ ಹೇಳಿದಳು.
``ನನಗೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಯುವವರು ಯಾರೂ ಇಲ್ಲ.''
``ನೀವು ಅವಿವಾಹಿತರೇನು?''
``ಅವಿವಾಹಿತ ಅಲ್ಲವಾದರೂ ಒಬ್ಬಂಟಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಮದುವೆಯಾದ 2 ವರ್ಷಕ್ಕೇ ಒಂದು ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ....''
``ಓ ಸಾರಿ...... ನೀವು ಇನ್ನೊಂದು ಮದುವೆ ಯಾಕೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ವಾ? ಮಗು ಇದೆಯಾ?''
``ಹೌದು, ಮಗ ಇದ್ದಾನೆ. ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಇಲ್ಲಿವರೆಗೂ ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಮರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ,'' ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾ ನಾನು ಎದ್ದು ನಿಂತೆ, ``ನನಗೀಗ ಕ್ಲಾಸ್ ಇದೆ. ಹೊರಡುತ್ತೇನೆ,'' ಎಂದು ಹೊರನಡೆದೆ.
ಪತ್ನಿಯ ವಿಷಯ ಬಂದಾಗ ನಾನು ಉದ್ವೇಗಕ್ಕೊಳಗಾದೆ. ಮನಸ್ಸಿನ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ತಡೆದುಕೊಳ್ಳಲಾರದೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ನನ್ನ ಮನಃಸ್ಥಿತಿ ಅವಳಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಯಿತು.
ಮರುದಿನ ಅವಳೇ ಮುಂದಾಗಿ ನನ್ನ ಬಳಿಗೆ ಬಂದಳು.``ಐ ಆಮ್ ಸಾರಿ. ನಿಮ್ಮ ಪತ್ನಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಎಮೋಶನಲ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿರಿ.''