ಪ್ರೀತಿಯ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ….

ಆಟದಿಂದ ಆಗ ತಾನೆ ಮರಳಿದ ಮಹೇಶ ನಿರ್ಲಕ್ಷ್ಯವಾಗಿ ತನ್ನ ಬೂಟನ್ನು ನೆಲದ ಮೇಲೆಸೆದು, ಮೇಜಿನ ಮೇಲಿಟ್ಟಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಸ್ಟೀಲ್ ಲೋಟವನ್ನು ಬಾಯಿಯ ಬಳಿ ಕೊಂಡೊಯ್ಯುತ್ತಾ….. “ಥೂ ಇತ್ತೂ ಹಾಲಾ?” ಎಂದು ಗೊಣಗಿದ.

“ಸುಮ್ಮನೆ ಕೂಗಾಡಬೇಡ!” ಅವನ ಅಣ್ಣ ತಕ್ಷಣ ಹೇಳಿದ, “ಏನು ವಿಷಯ? ಈ ದಿನ ಯಾಕಿಷ್ಟು ರೇಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಿ?”

“ನನಗೀಗ ತಾನೇ ಸುದ್ದಿ ಬಂತು, ನಮ್ಮ ಹಳೇ ಮೇಷ್ಟ್ರು ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾಯರ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಯಾರೋ ಹೊಸ ಟೀಚರ್‌ಬರುತ್ತಿದ್ದಾರಂತೆ,” ತನ್ನ ಭುಜಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸುತ್ತಾ ಬೇಸರದಿಂದ ಹೇಳಿದ ಮಹೇಶ.

“ಹೌದೇನು?” ಬೆಳಗಿನ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಗಿರೀಶ ತಮ್ಮನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಗೊಂಡ. ಅವನೂ ಸಹ ಈಗ ಮಹೇಶ ಓದುತ್ತಿರುವ ಶಾಲೆಯಲ್ಲೇ ಕಲಿತಿದ್ದ.

“ನಮ್ಮ ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾಯರು ನಿವೃತ್ತರಾಗಿರಬೇಕು ಅನಿಸುತ್ತದೆ,” ಮಹೇಶ ತನ್ನ ಬರಿದಾದ ಲೋಟವನ್ನು ಕೆಳಗಿರಿಸುತ್ತ ಹೇಳಿದ.

“ನಾನು ಬೇಗ ಸಿದ್ಧನಾಗಿ ಸ್ಕೂಲಿಗೆ ಓಡಬೇಕು, ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ತಡವಾದೀತು.”

ತಮ್ಮ ಹೇಳಿದ ಸಮಾಚಾರವನ್ನು ಕೇಳಿ ಗಿರೀಶ ಆಳವಾದ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ. ಗಿರೀಶ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿ ದೆಸೆಯಲ್ಲಿ ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾಯರನ್ನು ಬಹಳ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಅವರು ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನು ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ ವಿಧಾನ ಅವನಿಗೆ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು. ಅದರಿಂದಲೇ ಉನ್ನತ ಪದವಿಯನ್ನು ಪಡೆದು ಕಾರ್ಖಾನೆಯ ಉದ್ದಿಮೆಯಲ್ಲಿ  ಮುಂದುವರಿದಿದ್ದ.

ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರಾದ ಗಿರೀಶ, ಮಹೇಶರು ರೂಪದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರನ್ನೊಬ್ಬರು ಬಹಳ ಹೋಲುತ್ತಿದ್ದರು. ಅವರ ತಂದೆಯಂತೆ ಒಳ್ಳೆ ರೂಪವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದರು. ಇಬ್ಬರೂ ಸಮಾನ ಅಭಿರುಚಿಗಳನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.

ಹೊರಗಿನವರಿಗೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಒಂದೇ ತಾಯಿಯ ಒಡಲಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿದರೇನೋ ಎಂದೆ ಅನಿಸುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಕೆಲವು ಆಪ್ತರಿಗೆ ಮಾತ್ರವೇ ಅವರು ಮಲ ಸಹೋದರರು ಎಂಬ ಸುಳಿವಿತ್ತು.

ಇತ್ತೀಚಿನ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಿಂದ ತನ್ನ ತಮ್ಮ ಮಹೇಶ ತನಗೆ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತನಾಗುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಗಿರೀಶನಿಗೆ ತೋರತೊಡಗಿತು. ತಾನೂ ಸಹ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ವಿಪರೀತ ಕೆಲಸದ ಒತ್ತಡಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ, ತಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಮಯ ಬೆರೆಯಲಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಅರಿವು ಅವನಿಗಿತ್ತು.

ಹಾಗೆ ಯೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಗಿರೀಶನಿಗೆ, ತನ್ನ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರು ತೀರಿಕೊಂಡಾಗಿನಿಂದ ಮಹೇಶನ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯುಂಟಾಗಿದೆ ಎಂಬ ಅನಿಸಿಕೆ ಬಂದಾಗ ಚಿಂತೆ ಹೆಚ್ಚಿತು. ಅವನಿಗೆ ನೆನಪಿರುವಂತೆ ಬಹಳ ದಿನಗಳಾದ ಮೇಲೆ, ಈ ದಿನವೇ ಅವನು ತಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಮನಸ್ಸು ಬಿಚ್ಚಿ ನಾಲ್ಕು ಮಾತುಗಳನ್ನಾಡಿದ್ದ.

ಶಾಲೆಯ ಹೊರ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ಸಾಲಾಗಿ ನಿಂತು ಗುಜುಗುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲರು ಬಂದಂತೆ ಸ್ತಬ್ಧರಾದರು. ಬೆಳಗಿನ ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳು ಮುಗಿದ ನಂತರ, ನೆರೆದ ಗುಂಪಿಗೆ ಅವರು ತಮ್ಮ ಬಳಿ ನಿಂತಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ಯುವತಿಯ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತಾ, “ಪ್ರಿಯ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೇ, ಈ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾನು ನಿಮಗೆ ನಮ್ಮ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಹೊಸದಾಗಿ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಸೇರಿರುವ ಕು. ಎಸ್‌. ಕವಿತಾರವರ ಪರಿಚಯ ಮಾಡಿಕೊಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ಇವರು 10ನೇ  ತರಗತಿಗೆ ಕ್ಲಾಸ್‌ ಟೀಚರ್ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಪ್ರೌಢ ತರಗತಿಗಳಿಗೆ ಭೌತಶಾಸ್ತ್ರವನ್ನೂ ಬೋಧಿಸಲಿದ್ದಾರೆ. ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾಯರು ಬಹಳ ಅಸ್ವಸ್ಥರಾಗಿರುವುದರಿಂದ ಅವರು ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಒಳಗಾಗಲಿದ್ದಾರೆ. ಬಹುಶಃ ಅವರು ತಮ್ಮ ಅಧ್ಯಾಪಕ ವೃತ್ತಿಯನ್ನು ಮುಂದುವರಿಸದೆಯೂ ಇರಬಹುದು.”

ಅವರು ತಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲಾ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳೂ ತಂತಮ್ಮ ತರಗತಿಗಳಿಗೆ ತೆರಳಿದರು. ಕವಿತಾ 10ನೇ ತರಗತಿಯ ಕ್ಲಾಸಿನತ್ತ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದಳು. ತನ್ನತ್ತ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಕುತೂಹಲಭರಿತ ವ್ಯಂಗ್ಯ ಮೊನಚು ನೋಟಗಳನ್ನು ನಿರ್ಲಕ್ಷಿಸುತ್ತ ಹಾಜರಿ ಆರಂಭಿಸಿದಳು. ತಾನೊಂದು ಹೆಸರನ್ನು ಕರೆದು, ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಬಾರದಿದ್ದಾಗ ಅವಳು ತಲೆಯನ್ನು ಮೇಲೆತ್ತಿ ನೋಡಿ ಮತ್ತೆ ಜೋರಾಗಿ, “ಮಹೇಶ್‌ ಕುಮಾರ್‌ ಬಂದಿದ್ದರೆ ಹಾಜರಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಬಹುದಲ್ಲ….?“ ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು.

ನೋಡಲು ಕೃಶವಾಗಿ, ಆದರೆ ಅಷ್ಟೇ ಆಕರ್ಷಕನಾಗಿದ್ದ ಹದಿನೈದು ವರ್ಷದ ಹುಡುಗನೊಬ್ಬ ತನ್ನ ನೆರೆಯವನೊಂದಿಗೆ ಪಿಸುಗುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದವನು ಒಡನೆಯೇ ಎದ್ದು ನಿಂತ. ಅವನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಅಡಕವಾಗಿದ್ದ ನಿರುತ್ಸಾಹದಾಯಕ ಭಾವವನ್ನು ಕವಿತಾ ಗಮನಿಸಿದಳು.“ಥ್ಯಾಂಕ್‌ ಯೂ, ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ನಾನು ಕರೆದಾಗ ಸಾವಧಾನವಾಗಿ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತೇನೆ,” ಎಂದು ಅವನತ್ತ ಒಂದು ಮುಗುಳ್ನಗೆಯನ್ನು ಬೀರಿದಳು.

ಅವಳ ಮಾತುಗಳಿಗೆ ತನ್ನ ಗೆಳೆಯರು ಕಿಸಕ್ಕನೆ ನಕ್ಕಿದ್ದು ಕೇಳಿಸಿ ಮಹೇಶನ ಮುಖವೆಲ್ಲ ಕೆಂಪಾಯಿತು. ಅವನು ತನ್ನಲ್ಲೇ ಮತ್ತಷ್ಟು ಮುದುಡಿಕೊಂಡ.

ಕವಿತಾ ಬೇಸರಗೊಳ್ಳುವಷ್ಟು ಆ ಹುಡುಗ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಿಗಳನ್ನುಂಟು ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳು ಪಾಠ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾಗೆಲ್ಲ, ಮಹೇಶ ನಡುನಡುವೆ ಅನಾವಶ್ಯಕ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಅವಳಿಗೆ ಕಿರಿಕಿರಿ ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ತನ್ನ ಸಿಟ್ಟನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಿಸುತ್ತ ಕವಿತಾ ಸಮಾಧಾನದಿಂದ ಅವನ ಬಾಲಿಶ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಬೇರೆ ಕ್ಲಾಸುಗಳಲ್ಲಿ ಪಾಠ ಮಾಡಿದಾಗ, ಯಾರೂ ಮಹೇಶನಷ್ಟು ಕಿರಿಕಿರಿ ಮಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ನೆಮ್ಮದಿಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರುಬಿಟ್ಟಳು.

“ಕ್ಲಾಸುಗಳು ಹೇಗನ್ನಿಸಿತು?” ಸ್ಟಾಫ್‌ರೂಮಿಗೆ ಅಡಿಯಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಕವಿತಾಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಹಳಬರಾದ ಶಾರದಾಬಾಯಿ ವಿಚಾರಿಸಿಕೊಂಡರು.

“ಹುಡುಗರೇನೋ ಚುರುಕಾಗಿದ್ದಾರೆ. ತಂಟೆ ತಕರಾರು ಜಾಸ್ತಿಯೇನಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ 10ನೇ ತರಗತಿಯ ಮಹೇಶ್‌ ಕುಮಾರ್ ಅಬ್ಬಬ್ಬಾ! ಅವನೋ, ಅವನ ತರಲೆ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳೋ….” ಕವಿತಾ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು.

“ಓಹ್‌! ಮಹೇಶನಾ…..” ಉದ್ಗಾರ ತೆಗೆದರು ಶಾರದಾಬಾಯಿ,

“ಅವನೊಬ್ಬ ಶುದ್ಧ ತರಲೆ. ಸಧ್ಯ! ನಾನು ಈ ಬಾರಿ 10ನೇ ತರಗತಿಗೆ ಪಾಠ ಮಾಡು ಜವಾಬ್ದಾರಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ.”

ಆದರೆ ಕವಿತಾಳಿಗೆ ಅಂಥ ಮೊಂಡು ಸ್ವಭಾವದವರ ಸವಾಲು ಎಂದರೆ ಇಷ್ಟ. ಮಹೇಶನನ್ನು ಹೇಗಾದರೂ ತನ್ನ ಬೋಧನಾ ಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗುವಂತೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಳು. ಆ ವಾರದಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಎರಡು ಪೀರಿಯಡ್ಡುಗಳಲ್ಲಿ ಅದೇ ಪುನರಾವರ್ತನೆಯಾಯಿತು. ಅವಳು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಅವನ ಪ್ರಶ್ನೆಗಳನ್ನು ಸಹನೆಯಿಂದ ಎದುರಿಸಿದಳು. ಆದರೆ ಮಹೇಶನಿಗೆ ಕ್ಲಾಸಿನಲ್ಲಿ ಗಲಭೆ ಎಬ್ಬಿಸುವುದೆಂದರೆ ಬಲು ಇಷ್ಟ. ಸ್ಟಾಫ್‌ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಮಹೇಶನ ಪ್ರಸ್ತಾವನೆಯನ್ನು ಮಾಡಿದಳು ಕವಿತಾ.

ಪ್ರೌಢ ತರಗತಿಗಳಿಗೆ ಗಣಿತವನ್ನು ಬೋಧಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಪ್ರಸಾದ್‌ ಹೇಳಿದರು, “ಮಹೇಶ್‌ ಕುಮಾರ್‌ ನಿಜಕ್ಕೂ ದೊಡ್ಡ ತಲೆ ನೋವು. ಮೊದಲೆಲ್ಲ ಅವನು ಬಹಳ ಬುದ್ಧಿವಂತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಯಾಗಿದ್ದ. ತರಗತಿಗೆ ಯಾವಾಗಲೂ ಮೊದಲಿಗನಾಗಿರುತ್ತಿದ್ದ. ಆದರೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಹಳ ಬದಲಾಯಿಸಿ ಹೋಗಿದ್ದಾನೆ. ದಿನೇ ದಿನೇ ಅವನ ಪ್ರಗತಿಯೂ ಕುಂಟುತ್ತಿದೆ. ಇದೆಲ್ಲ ಹೇಗಾಯಿತೆಂದು ನನಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯವಾಗುತ್ತಿದೆ.”

ಕವಿತಾಳಿಗೆ ಎಲ್ಲ ಗೊಂದಲಮಯವಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಮಹೇಶನ ಹಿಂದಿನ ಪ್ರಗತಿಪತ್ರಗಳನ್ನು ಗಮನಿಸಿದಾಗ, ಪ್ರಸಾದ್‌ ಹೇಳಿದ ಮಾತುಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ಪ್ರೇಕ್ಷೆ ಇಲ್ಲ ಎನಿಸಿತು. ಎಲ್ಲಾ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲೂ ಮಹೇಶ ಒಳ್ಳೆಯ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಗಳಿಸಿದ್ದ. ಅವನ 8ನೇ ತರಗತಿಯ ಅರ್ಧ ವಾರ್ಷಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ಬಳಿಕ ಅವನ ಪ್ರಗತಿ ಇಳಿಮುಖವಾಗಿತ್ತು. ಅವನು ವರ್ಷಾಂತ್ಯದ ಪರೀಕ್ಷೆಗಳಲ್ಲಿ ಕನಿಷ್ಠ ಅಂಕಗಳನ್ನು ಪಡೆದು ತೇರ್ಗಡೆಯಾಗಿದ್ದ.

`ಅವನೊಂದಿಗೆ ಈ ವಿಷಯವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ಯಾವುದೋ ಗಹನವಾದ ವಿಚಾರ ಅವನ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿರಬೇಕು,’ ಎಂದು ಅವಳು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಳು.

ಕ್ರಮೇಣ, ಅವಳ ಬೋಧನಾ ಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಒಗ್ಗಿಕೊಂಡು ಮಹೇಶ ಅವಳತ್ತ ಮೃದುವಾಗತೊಡಗಿದ. ಅವನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರುವುದನ್ನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು ಎಂದುಕೊಂಡಳು ಕವಿತಾ.

“ಮಹೇಶ್‌, ಕೊನೆಯ ಪೀರಿಯಡ್ಡು ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ನನ್ನ ಜೊತೆ ಪ್ರಯೋಗ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಉಳಿಯಬಲ್ಲೆಯಾ?” ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದಳು.

ಪ್ರಯೋಗ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಸರಾಗವಾಗಿ ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಕವಿತಾ ತಾನು ವಿದೇಶದಲ್ಲಿ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡಿದ್ದು, ತಾನು ಪಡೆದ ಸ್ಕಾಲರ್‌ಶಿಪ್‌ಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳತೊಡಗಿದಳು. ಸಂಭಾಷಣೆ ಮುಂದುವರಿದಂತೆ, ಮಾತಿನ ಜಾಡನ್ನು ಬದಲಿಸುತ್ತ, ತಾನು ಅವನ ಪ್ರಗತಿಪತ್ರವನ್ನು ಗಮನಿಸಿದುದಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾ, “8ನೇ ತರಗತಿಯ ಅರ್ಧ ವಾರ್ಷಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆಯ ನಂತರ ನಿನ್ನ ಪ್ರಗತಿ ಏಕೆ ಕುಂಠಿತವಾಗುತ್ತಿದೆ? ಏನಾಯಿತು? ನಾನು ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬಹುದೇ?” ಎಂದು ಸಹಜವಾಗಿ ಕೇಳಿದಳು.

“ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ನಾನು ನನ್ನ ತಂದೆ ತಾಯಿಯರನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡೆ, ನನಗೆ ಅದು ದೊಡ್ಡ ಆಘಾತವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿತು,” ಎಂದು ಮಹೇಶ್‌ ಭಾರವಾದ ದನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ.

“ಓಹ್‌! ಇದು ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಹಳ ದುಃಖಕರ ಸಂಗತಿ. ನನ್ನ ತಾಯಿ ಸಹ ಅದೇ ವರ್ಷ ಅಪಘಾತದಲ್ಲಿ ತೀರಿಕೊಂಡರು. ನಾನು ವಿದೇಶ ವ್ಯಾಸಂಗದ ಮೊದಲನೇ ವರ್ಷದಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದರಿಂದ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಬರಲು ಆಗಲಿಲ್ಲ,” ಮಹೇಶ ಅವಳತ್ತ ಕರುಣಾಪೂರಿತ ನೋಟ ಬೀರಿದ. ಅವಳು ಮುಂದುವರಿಯುತ್ತ, “ಈಗ ನಿನ್ನನ್ನು ಯಾರು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ?” ಎಂದು ಕೇಳಿದಳು.

“ನನ್ನ ಮಲ ಅಣ್ಣನೇ ನನ್ನನ್ನು ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು,” ಎಂದ ಉದಾಸೀನವಾಗಿ.

ಕವಿತಾ ಅವನ ಉದಾಸೀನ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಅವನನ್ನೇ ದೃಷ್ಟಿಸಿ ನೋಡಿದಳು. ಅವನು ಮಾತನ್ನು ಮುಂದುರಿಸಲಾರ ಎಂದು ತೋರಿದ್ದರಿಂದ ವಿಷಯವನ್ನು ಬದಲಿಸಿದಳು.

ಮಹೇಶನ ಸ್ವಭಾವದಲ್ಲಿ ಕ್ರಮೇಣವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತನೆಯಾಗುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ಕವಿತಾ ತೃಪ್ತಿಪಟ್ಟಳು. ಅವನು ಅವಳತ್ತ ತನ್ನ ಪ್ರವರ್ತನೆಯನ್ನು ಬದಲಾಯಿಸಿದ್ದೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಕಲಿಕೆಯಲ್ಲೂ ಹಿಂದಿನಂತೆ ಒಲವನ್ನು ತೋರಿಸತೊಡಗಿದ.

ಒಂದು ದಿನ ಮಹೇಶ, ಕವಿತಾಳಿಗೆ ದಿನಪತ್ರಿಕೆಯ ಒಂದು ಪುಟವನ್ನು ತೋರಿಸಿದ. ಅದರಲ್ಲಿ ವೈಜ್ಞಾನಿಕ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಬಗ್ಗೆ ಸೂಚಿಸಲಾಗಿತ್ತು. “ಈ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ನಾವು ಹೋಗುವ ಹಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸದಾ ಕೆಲಸದ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿರುವ ಅಣ್ಣನನ್ನು ಈ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳುವುದರಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ.”

ಅವನ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿರುವ ನಿರಾಶೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿದ ಕವಿತಾ, ಸಂತೈಸುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು, “ನೀನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಲೇಬಾರದು ಎಂದೇನಿಲ್ಲವಲ್ಲ? ಈ ದಿನ ಶಾಲೆ ಮುಗಿದ ಬಳಿಕ ನಾನೇ ನಿನ್ನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತೇನೆ.”

“ಟೀಚರ್‌, ನಾವಿಬ್ಬರೇನಾ ಹೋಗುವುದು?” ನಂಬಿಕೆ ಬರಲಿಲ್ಲವೆಂಬಂತೆ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ ಮಹೇಶ, ಅವನ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಳಪು ಇಮ್ಮಡಿಯಾಗಿತ್ತು.

ಅವರು ಆ ದಿನದ ಸಂಜೆಯನ್ನು ಸಂತೋಷವಾಗಿ ಕಳೆದರು. ತಾನು ಗಮನಿಸಿದ ವಿಷಯಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಟಿಪ್ಪಣಿ ಬರೆದಿಟ್ಟುಕೊಂಡರೆ, ಶಾಲೆಯ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಉಪಯೋಗವಾದೀತು ಎಂದು ಕವಿತಾ ಮಹೇಶನಿಗೆ ಸೂಚಿಸಿದಳು.

ಆದರೆ ಮಹೇಶನ ಮರುದಿನದ ವರ್ತನೆಯನ್ನು ಗಮನಿಸಿ ಕವಿತಾ ಅವಕ್ಕಾದಳು. ಪ್ರಯೋಗ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿಡುತ್ತಿದ್ದ ಹುಡುಗರನ್ನೇ ಗಮನಿಸುತ್ತ ಕವಿತಾ ಮಹೇಶನ ಬಳಿ ಬಂದಳು. ಸರಾಗವಾಗಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಲಿಕ್ಕೆಂದು, ತನ್ನ ತೋಳಿನ ಶರಟನ್ನು ಮಡಿಚಿದ್ದ ಮಹೇಶ. ಅವನ ಮೊಣಕೈಗಳ ಮೇಲೆ ಉಂಟಾಗಿದ್ದ ಹಸ್ತದ ಕೆಂಪು ಗುರುತನ್ನು ಕಂಡು ವಿಸ್ಮಯಗೊಂಡಳು.

ಪ್ರಯೋಗ ಮುಗಿದ ನಂತರ, ಕವಿತಾ ಅವನನ್ನು ಇದರ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಳು. ಮೊದಲಿಗೆ ಮಹೇಶ ತನಗೇನೂ ಆಗಿಲ್ಲವೆಂದು ಮಾತನ್ನು ತೇಲಿಸಿದ.

“ಯಾರೋ ನಿನ್ನನ್ನು ಹಿಡಿದು ಬಲವಾಗಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದಾರೆಂದು ಕಾಣುತ್ತದೆ, ನಡೆದ ವಿಷಯ ಏನೆಂದು ನನಗೆ ಹೇಳಬಾರದೇ?” ಮಹೇಶನ ಉತ್ತರ ಕೇಳಿ ಅವಳು ಸ್ತಂಭೀಭೂತಳಾದಳು. ಮಹೇಶನ ಅಣ್ಣ ಹಿಂದಿನ ರಾತ್ರಿ ಅವನನ್ನು ಬಾಯಿಗೆ ಬಂದಂತೆ ಬೈದುದೇ ಅಲ್ಲದೆ, ಬಲವಾಗಿ ಹೊಡೆದಿದ್ದ!

“ಆದರೆ, ಅವರೇಕೆ ನಿನ್ನನ್ನು ಹೊಡೆಯಬೇಕು? ಮಹೇಶ, ನಾವು ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ವಿಷಯ ನೀನು ಅವರಿಗೆ ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ದೆಯೋ ಇಲ್ಲವೋ?”

ಅವಳಂದುಕೊಂಡಿದ್ದಂತೆಯೇ, ಮಹೇಶ ಆ ವಿಷಯವನ್ನು ತನ್ನಣ್ಣನಿಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಮರೆತಿದ್ದ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ…! ಮಹೇಶ ಶಾಲೆಯಿಂದ ತಡವಾಗಿ ಬಂದಕಾರಣ ಅವರಣ್ಣನಿಗೆ ಅಪಾರ ಸಿಟ್ಟು ಬಂದಿರಬೇಕು…,

“ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಾನು ನಿಮ್ಮಣ್ಣನನ್ನು ನೋಡಲು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ. ನಾಳೆ ಅವರು ಬಂದ ನಂತರ ಕಾಣುವಂತೆ ತಿಳಿಸು. ನಾಳೆ ನಾನು ಶಾಲೆಗೆ ಬೇಗ ಬರಲಿದ್ದೇನೆ. ಮರೆಯದೆ ಅವರಿಗೆ ಹೇಳು. ಬೇಡ, ನಾನೇ ಅವರಿಗೆ ಒಂದು ಪತ್ರ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ. ಅದೇ ಸರಿ.”

ಸ್ಟಾಫ್‌ರೂಮಿನಲ್ಲಿ ಕುಳಿತು ಅಂದಿನ ತನ್ನ ಪಾಠಕ್ಕಾಗಿ ತಯಾರಿ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದ ಕವಿತಾಳನ್ನು ಮಹೇಶ ಬಂದು ಎಚ್ಚರಿಸಿದ.

“ನಮಸ್ಕಾರ ಟೀಚರ್‌, ನಮ್ಮಣ್ಣ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ. ಅವನು ಆಗಂತುಕರ ಕೊಠಡಿಯಲ್ಲಿ ನಿಮಗಾಗಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ.”

“ನಾನೀಗಲೇ ಬಂದೆ ಎಂದು ಅವರಿಗೆ ತಿಳಿಸು,” ಮುಗುಳ್ನಗುತ್ತ ಕವಿತಾ ಅವನಿಗೆ ಉತ್ತರಿಸಿದಳು.

ಗಿರೀಶನನ್ನು ನೋಡುತ್ತಲೇ `ಅಬ್ಬಾ! ಎಂಥ ಸೊಗಸುಗಾರ,’ ಎಂದು ತನಗರಿವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಅಂದುಕೊಂಡಳು ಕವಿತಾ. ಮಹೇಶನ ಅಣ್ಣ ಗಿರೀಶ ಆರಡಿಯ ದೃಢಕಾಯನಾದ, ವಿಶಾಲ ಭುಜಗಳುಳ್ಳ, ಗುಂಗುರು ಗುಂಗುರಾದ ದಟ್ಟ ಕಪ್ಪು ಕೂದಲುಗಳುಳ್ಳ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವವನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದ. ಅವನು ಆ ದಿನ ನಸುಕಂದು ಬಣ್ಣದ ಸೊಗಸಾದ ಸೂಟಿನಲ್ಲಿ ಕಂಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಕವಿತಾ ಅವನನ್ನು ಕೂಲಂಕಷವಾಗಿ ಪರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ, ಅವನೂ ಸಹ ಅವಳನ್ನು ಅಡಿಯಿಂದ ಮುಡಿಯವರೆಗೆ ದಿಟ್ಟಿಸಿದ. ಅವಳು ಉಟ್ಟಿದ್ದ ಒಪ್ಪವಾದ ನೂಲಿನ ಸೀರೆ, ಗಾಂಭೀರ್ಯವನ್ನು ತುಂಬುತ್ತಿದ್ದ ಕನ್ನಡಕ ಹಾಗೂ ಕೊಂಡೆಗಳನ್ನು ಕಂಡು ಅವನ ತುಟಿಗಳ ಮೇಲೆ ನಸುನಗು ಹಾದುಹೋಯಿತು.

“ನಮಸ್ಕಾರ, ಮಿ. ಕುಮಾರ್‌,” ಎಂದು ಅವನನ್ನು ಹಾರ್ದಿಕವಾಗಿ ಎದುರುಗೊಂಡಳು.

“ತಾವು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ದಯಮಾಡಿಸಿದ್ದಕ್ಕೆ ನಾನು ಚಿರಋಣಿ.”

“ನಮಸ್ಕಾರ,” ಎಂದಷ್ಟೇ ಹೇಳಿ ತನ್ನ ಎಡಗೈಗೆ ಕಟ್ಟಿದ್ದ ವಾಚಿನತ್ತ ನೋಡುತ್ತ, “ತಾವು ಹೇಳಿ ಕಳುಹಿಸಿದಿರಿ ಅಂತ ನಾನು ಬಂದೆ. ನನಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಮುಖ್ಯವಾದ ಕೆಲಸಗಳಿರುವುದರಿಂದ, ಇಲ್ಲಿ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲಲಾರೆ.”

“ನಿಮ್ಮ ಸಹಕಾರಕ್ಕಾಗಿ ವಂದನೆಗಳು,” ಕವಿತಾ ಏರು ತಗ್ಗಿಲ್ಲದ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದಳು.

“ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಅಮೂಲ್ಯವಾದ ಸಮಯವನ್ನು ವ್ಯರ್ಥಗೊಳಿಸಲಾರೆ. ಆದರೆ ಮಹೇಶನ ತೋಳಿನ ಮೇಲೆ ಉಂಟಾಗಿದ್ದ ಏಟಿನ ಗುರುತಿನ ಬಗ್ಗೆ, ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು.”

“ಅದರ ವಿವರಣೆ ನಿಮಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಅಗತ್ಯವೇ?” ಎಂದು ಗಿರೀಶ ಮೊನಚಾಗಿ ಕೇಳಿದ.

“ಹೌದು. ಮಿ.ಕುಮಾರ್‌, ಅಗತ್ಯವಾಗಿ. ಏಕೆಂದರೆ ಮಹೇಶ ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಿನ್ನೆ ವಿಜ್ಞಾನದ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆಂದು ಬಂದಿದ್ದ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅವನು ನಿಮಗೆ ತಿಳಿಸಿರಬೇಕಲ್ಲ,” ಕವಿತಾ ತುಸು ಗಡುಸಾಗಿಯೇ, “ಅವನು ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬಂದುದೇಕೆ ಎಂದು ಮೊದಲೇ ನೀವು ಕೇಳಿ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅದು ಬಿಟ್ಟು ಕೆಟ್ಟದಾಗಿ ಬಯ್ದುದಲ್ಲದೆ…. ಹೀಗೆ…. ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅವನಿನ್ನೂ ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗ,” ಎಂದಳು.

“ನೋಡಿ ಮಿಸ್‌…. ನಿಮ್ಮ ಮಾತುಗಳ ಕಡೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಲಕ್ಷ್ಯವಹಿಸಿ. ನೀವುಗಳು ಹೊರಗೆ ಹೋಗುವ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಅವನು ನನಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಸುಳಿವು ಕೊಟ್ಟಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದು ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿದೆಯೇ?” ಅವಳ ಮೇಲೆ ತಣ್ಣನೆಯ ಮಂಜುಗಡ್ಡೆ ಎಸೆದಂತಾಯಿತು.

“ಅವನು ಈ ರೀತಿ ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಇದೇ ಮೊದಲನೇ ಸಲ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ತಮಗೇನಾದರೂ ಅರಿವಿದೆಯೋ? ಕಳೆದ ಮೂರು ಬಾರಿ ಅವನು ತಡವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ನಡುರಾತ್ರಿಯಾಗಿತ್ತು. ಈ ರೀತಿ ತಪ್ಪಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಂಡರೆ, ಅವನು ನನಗೆ ಉತ್ತರ ಕೊಡಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಅವನಿಗೆ ಅರಿವಿರಬೇಕು.”

ಅವರಿಬ್ಬರ ಮಧ್ಯೆ ದಟ್ಟವಾದ ಮೌನ ಆವರಿಸಿತು. ಅದನ್ನು ಮುರಿಯುತ್ತ ಕವಿತಾ ಸಣ್ಣ ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ, “ಐಯಾಮ್ ಸಾರಿ, ಈ ವಿಷಯ ನನಗೆ ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ,” ಎಂದಳು.

ಅವಳಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರವಾಗಿ ಗಿರೀಶ ಒಂದು ಕುಹಕ ನಗುವನ್ನು ಬೀರಿದ. ಇದರಿಂದ ಅವಳ ಕೋಪ ಮತ್ತಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಿತು. ಅವಳು ತನ್ನನ್ನು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ, “ನನಗನ್ನಿಸುತ್ತದೆ, ಮಹೇಶನಿಗೆ ದೊರಕಬೇಕಾದ ಪ್ರೀತಿ ಮಮತೆ ಸಾಕಷ್ಟು ದೊರಕುತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀವು ಹಣ ಸಂಪಾದನೆಯನ್ನೇ ಮುಖ್ಯ ಧ್ಯೇಯವಾಗಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳದೇ, ನಿಮ್ಮ ಸ್ವಂತ ತಮ್ಮನ ಹಿತಕ್ಕಾಗಿ ದಿನದಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಕಾಲವನ್ನು ಕಳೆಯಬಾರದೇ?”

“ಓ….ಹೋ…ಹ್ಹೋ! ತಾವೊಬ್ಬ ದೊಡ್ಡ ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞರಂತೆ ಭಾಷಣ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದೀರಲ್ಲಾ,” ಗಿರೀಶ ಒರಟಾಗಿ ಹೇಳುತ್ತಾ, “ಮಿಸ್‌ ಕವಿತಾ, ನೀವು ಇಲ್ಲಿ ಮಹೇಶನಿಗೆ ಪಾಠ ಹೇಳಲಿಕ್ಕೆ ಬಂದಿದ್ದೀರೋ ಅಥವಾ ಅವನ ಮನಶ್ಶಾಸ್ತ್ರಜ್ಞೆಯಾಗಿದ್ದೀರೋ? ಈ ವಿಷಯವಾಗಿಯೇ ಮಾತನಾಡಲು ತಾವು ನನ್ನನ್ನು ಕರೆಸಿದ್ದಾಗಿದ್ದಲ್ಲಿ…. ಇದೋ ನನ್ನ ನಮಸ್ಕಾರ,” ಎಂದು ದಢಾರನೆ ಆ ಕೊಠಡಿಯ ಬಾಗಿಲು ಎಳೆದುಕೊಂಡು ಹೊರಟುಹೋದ. ಕವಿತಾ ಕಿಟಕಿಯ ಬಳಿ ಬಂದು ಅವನು ಠೀವಿಯಿಂದ ಕಾರಿನ ಬಳಿ ಹೋಗುವುದನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವನು ಆ ದಾರಿಯಾಗಿ ಬಂದ ಯಾರನ್ನೋ ನೋಡಿ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕು ಮಾತಿಗೆ ತೊಡಗಿದ. ಅವನ ಅಂದ ಚೆಂದವನ್ನೇ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕವಿತಾ ಮೋಡಿಗೊಳಗಾದಳು.

ಸ್ತ್ರೀ ಸಹಜ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕತ್ತು ಕೊಂಕಿಸಿ ಅವಳು ದಿಟ್ಟಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಸುಂದರಳಾದ ತರುಣಿಯೊಬ್ಬಳೊಡನೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದುದು ತಿಳಿಯಿತು. ಆ ತರುಣಿ ತನಗೆ ಪರಿಚಿತಳಂತೆ ಕಂಡಳು. ಆ ಯುವತಿಯನ್ನು ಈ ಮೊದಲು ತಾನೆಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ್ದೇನಲ್ಲಾ ಎಂದು ಆಲೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಅದೇ ಕ್ಷಣ ಗಿರೀಶ ಇತ್ತ ತಿರುಗಿ ಕವಿತಾಳತ್ತ ನೋಟಬೀರಿದ. ಹೊರಡುವ ಮುಂಚೆ ಹಾರ್ದಿಕವಾಗಿ ಅವಳತ್ತ ಕೈ ಬೀಸಿ ಹೋಗುವುದನ್ನು ಅವನು ಮರೆಯಲಿಲ್ಲ.

`ಓಹ್‌! ಹೊರಡುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ತಾನು ಅವನ ಕೈ ಕುಲುಕುವ ಹಾಗಿದ್ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು,’ ತಾನು ಕಿಟಕಿಯಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಅವನ ದೃಷ್ಟಿಗೆ ತಾನು ಸಿಕ್ಕಿಬಿದ್ದೆನಲ್ಲಾ ಎಂದು ನಾಚಿದಳು.

ಏನೋ ಸದ್ದಾದಂತಾಗಿ ಹಿಂದಿರುಗಿ ನೋಡಿದ ಕವಿತಾಳಿಗೆ, ಕುತೂಹಲಭರಿತ ಮಹೇಶನ ಮುಖ ಕಾಣಿಸಿತು.

“ಅಬ್ಬಾ! ಗಿರೀಶನೊಂದಿಗೆ ತಾವು ಸಣ್ಣ ಹೋರಾಟ ನಡೆಸಿದಂತಿತ್ತು, ಅಲ್ಲವೇ ಟೀಚರ್‌?” ನಸುನಗುತ್ತಾ ಕೇಳಿದ ಮಹೇಶ.

“ಹೌದು ಮಹೇಶ್‌, ನೀನು ಸರಿಯಾಗೇ ಊಹಿಸಿದೆ,” ಎಂದು ಕವಿತಾ ಅವನೊಂದಿಗೆ ತಾನೂ ನಕ್ಕಳು. ಮಾತು ಮುಂದುವರಿಸುತ್ತಾ, “ನಿನ್ನೆ ಮನೆಗೆ ತಡವಾಗಿ ಹೋದದ್ದು ಇದೇ ಮೊದಲ ಸಲವಲ್ಲ ಎಂದು ನೀನು ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲವಲ್ಲ? ಅವರು ನಿನಗಾಗಿ ಬಹಳ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದರು ಅಂತ ಕಾಣಿಸುತ್ತದೆ,” ಎಂದಳು.

ಉತ್ತರವಾಗಿ, ಮಹೇಶ ತನ್ನ ಭುಜಗಳನ್ನು ಹಾರಿಸಿದನಷ್ಟೆ.

“ಅವರ ಜೊತೆ ಇದ್ದವರು ಯಾರು…. ಅವರ ಹೆಂಡತಿಯೇ?” ಕವಿತಾ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಕೇಳಿದಳು.

“ಅವನಿಗೆ ಹೆಂಡತೀನಾ?” ಮಹೇಶ ನಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ತಲೆಯಲುಗಿಸುತ್ತಾ, “ಯಾವ ಹುಡುಗಿಯೂ ಅವನನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗಲು ಇಷ್ಟಪಡಲ್ಲ, ಅದು ಅವನ ಹೊಸ ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್‌ ಮೋನಾ,” ಎಂದ.

ಗಿರೀಶ್‌ ಇನ್ನೂ ಅವಿವಾಹಿತ ಎಂದು ತಿಳಿದು ಬಂದಾಗ, ಅವಳಿಗರಿವಿಲ್ಲದೆಯೇ, ಏನೋ ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ಭಾವನೆ ಉಕ್ಕಿ ಬಂದಿತು. `ಅಯ್ಯೋ! ನಾನು ಅವನ ಪ್ರೇಮದ ಮೋಡಿಗೆ ಸಿಲುಕಿಬಿದ್ದಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ’ ಎಂದು ತನ್ನಲ್ಲೇ  ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ಮೋನಾಳ ಮುಖವನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ಕಂಡಂತಿದೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ವಿಸ್ಮಯಪಟ್ಟಳು.

“ನಿಮ್ಮಣ್ಣ ನನ್ನ ಮೇಲೆ ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಹಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ನನ್ನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡುವುದಕ್ಕೆ ಮೊದಲೇ ಇದನ್ನು ನಾನು ತಿಳಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ,” ಎಂದು ಮಾರನೇ ದಿನ ಕವಿತಾ ಮಹೇಶನಿಗೆ ಹೇಳಿದಳು.

ಮಹೇಶ ನಗುನಗುತ್ತ ಹೇಳಿದ, “ಟೀಚರ್‌, ಇದೊಳ್ಳೆ ತಮಾಷೆಯಾಗಿದೆ. ನೀವು ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾಯರ ಜಾಗಕ್ಕೆ ತಾತ್ಕಾಲಿಕವಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದೀರಿ ಎಂಬುದು ಅವನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ನೀವು ಅವರ ಹುದ್ದೆಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಂಡಿದ್ದೀರಿ ಎಂತಲೇ ಅವನು ತಿಳಿದಿದ್ದಾನೆ.”

ಗಿರೀಶನಿಗೆ ತನ್ನ ಮೇಲೆ ಯಾವುದೇ ದುರಭಿಪ್ರಾಯ ಬರದೇ ಇರಲಿ ಎಂದು ಕವಿತಾ ಮನದಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡಳು. ತಾನು ಆಗಂತುಕರ ಕೊಠಡಿಯನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿದಾಗ, ತನ್ನನ್ನು  ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ದೃಷಿಯಿಂದ ನೋಡಿದ ಗಿರೀಶನ ಮುಖವನ್ನು ಅವಳು ಮರೆಯವುದುಂಟೇ?

ಅಂದಿನಿಂದ ಅವಳು ತನ್ನ ಅಲಂಕಾರದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಶ್ರದ್ಧೆ ವಹಿಸತೊಡಗಿದಳು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಕೆಲವು ನವೀನ ಮಾದರಿಯ ಸೀರೆಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಿದಳು. ದಿನನಿತ್ಯದ ತನ್ನ ಸಡಿಲವಾದ ಗಂಟಿಗೆ ಬದಲಾಗಿ ಕೇಶ ವಿನ್ಯಾಸದಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯತೆ ತೋರತೊಡಗಿದಳು.

ಕವಿತಾ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ನಸುನಕ್ಕಳು. ಅವರೋ ಕವಿತಾಳಿಗೆ ಸರಳವಾದ ಸೀರೆ ಹಾಗೂ ಸಡಿಲವಾದ ಗಂಟು ಹಾಕಿಕೊಂಡರೆ ಈ ಅಧ್ಯಾಪನ ವೃತ್ತಿಗೆ ಸಹಕಾರಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂದು ಸಲಹೆ ಕೊಟ್ಟಿದ್ದರು. ತಾಯಿಯ ಮರಣಾನಂತರ, ತಂದೆಯನ್ನೂ ಕಳೆದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಕವಿತಾ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನ ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಆಶ್ರಯ ಪಡೆದಿದ್ದಳು. ಮಕ್ಕಳಿಲ್ಲದ ಅವರು ಕವಿತಾಳನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟೊಂದು ಶ್ರೀಮಂತರಾದರೂ ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ತಾನು ಹೀಗೆ ಸರಳವಾಗಿ ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಆಕ್ಷೇಪಿಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವಲ್ಲ ಎಂದುಕೊಂಡಳು.

ಹೀಗೆ ಆಲೋಚಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳನ್ನು ಫೋನಿನ ಸದ್ದು ಎಚ್ಚರಿಸಿತು. ಅದು ಅವಳ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನದೇ ಕರೆಯಾಗಿತ್ತು. ಅವರು ಅವಳನ್ನು ಆ ದಿನ ಹೊರಗಿನ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕೆಂದು ಆಹ್ವಾನಿಸಿದರು.

ತನ್ನ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ಬಂದ ಕವಿತಾ ರೆಸ್ಟೋರೆಂಟಿನ ಮೂಲೆಯ ಮೇಜಿನತ್ತ ನಡೆದಳು. ತನ್ನನ್ನು ಈಗಾಗಲೇ ಯಾರೋ ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂಬ ಅರಿವು ಅವಳಿಗೆ ಉಂಟಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಆ ದಿನ ಗಿರೀಶ ಸಹ ಅದೇ ಔತಣಕೂಟಕ್ಕೆ ತನ್ನ ವ್ಯಾಪಾರದ ನಿಮಿತ್ತ ಬಂದಿದ್ದ. ಅವನು ಆ ಕೋಣೆಯ ಇನ್ನೊಂದು ಬದಿಯಲ್ಲಿದ್ದ ಮೇಜಿನ ಬಳಿ ಕುಳಿತು ಬಂದ ಅತಿಥಿಗಳನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸುತ್ತಿದ್ದ. ಅವನು ಕವಿತಾ ಹಾಗೂ ಆಕೆಯ ಜೊತೆಗಾರನನ್ನು ಕಂಡು ಅವಾಕ್ಕಾದ.

ಈ ಹುಡುಗಿ ಮೋಹಕವಾಗಿ ನಕ್ಕಾಗ ಎಷ್ಟೊಂದು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಳೆ ಎಂದುಕೊಂಡ. ಅವನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಸ್ನೇಹಿತ, ಗಿರೀಶನ ಕಣ್ಣೋಟ ಅನುಸರಿಸಿ, ಕವಿತಾಳ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಭಾರಿ ಶ್ರೀಮಂತ ಉದ್ಯಮಿ ಹಾಗೂ ವಿಧುರನೆಂದು ತಿಳಿಸುತ್ತಾ, “ಆ ವಯಸ್ಸಾದವನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿರುವ ಯುವತಿ ಸೊಗಸಾಗಿದ್ದಾಳಲ್ಲವೇ?” ಎಂದೂ ಸೇರಿಸಿದ.

ಇದನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಗಿರೀಶನ ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ಏನೋ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡ ಹಾಗಾಯಿತು. ಕವಿತಾಳ ಜೊತೆಗೆ ಯಾರೋ ಬಂದರೆ ತಾನೇಕೆ ಕಸಿವಿಸಿಗೊಳ್ಳಬೇಕೆಂದು ಅಚ್ಚರಿಪಟ್ಟ.

ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಆ ವರ್ಷದ ವಿಜ್ಞಾನದ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕಾಗಿ ಕವಿತಾ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿದ್ದಳು. ಅವಳು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಲು ಬಸ್ಸಿಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಕಾರು ಅವಳ ಬಳಿ ಬಂದು ನಿಂತಿತು.“ಮೇಡಂ, ನಾನು ತಮಗೆ ಲಿಫ್ಟ್ ಕೊಡಬಹುದೇ?” ಗಿರೀಶ ಮೃದುವಾದ ಕಂಠದಲ್ಲಿ ಕರೆದು, ಕಾರಿನ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತೆರೆಯಲು ಮುಂದಾದ. ಈಗಾಗಲೇ ಬಹಳ ತಡವಾದುದರಿಂದ, ಇನ್ನೊಂದು ಬಸ್ಸಿಗೆ ಕಾಯುವ ಗೊಡವೆಗೆ ಹೋಗದೆ, ಗಿರೀಶನ ಆಹ್ವಾನವನ್ನು ಹಾರ್ದಿಕವಾಗಿ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದಳು ಕವಿತಾ.

ಕಾರಿನೊಳಗೆ ಕುಳಿತ ಅವಳನ್ನು, “ಇವರು ನನ್ನ ಗೆಳತಿ, ಮೋನಾ, ಹಾಗೂ ಈಕೆ ನಮ್ಮ ಮಹೇಶನ ಕ್ಲಾಸ್‌ ಟೀಚರ್‌ ಕವಿತಾ,” ಎಂದು ಇಬ್ಬರು ಹೆಂಗಸರನ್ನೂ ಪರಸ್ಪರ ಪರಿಚಯಿಸಿದ.

ಕವಿತಾ ಔಪಚಾರಿಕವಾಗಿ ಅವಳಿಗೆ “ನಮಸ್ಕಾರ,” ಎಂದು ಕೈ ಮುಗಿದಾಗ, ಅದಕ್ಕೆ ಉತ್ತರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ತಾನು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿದ್ದು ಆ ಹೆಣ್ಣಿಗೆ ಸಹನೀಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಎಂದು, ಅವಳು ಕತ್ತನ್ನು ಹೊರಗೆ ಚಾಚಿದಾಗಲೇ ಕವಿತಾ ಗ್ರಹಿಸಿದ್ದಳು.

“ಪ್ರದರ್ಶನದ ತಯಾರಿಗಳು ಹೇಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿವೆ?” ಗಿರೀಶ ಸಹಜವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ.

“ಚೆನ್ನಾಗಿ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಮಿ. ಕುಮಾರ್‌, ತಾವು ಖಂಡಿತ ಪ್ರದರ್ಶನಕ್ಕೆ ಬರ್ತೀರಿ ಎಂದು ನಾನು ಭಾವಿಸುವೆ,” ತನ್ನಲ್ಲೇ ಪುಳಕಗೊಳ್ಳುತ್ತ ಅವನಿಗೆ ಪ್ರತ್ಯುತ್ತರಿಸಿದಳು.

“ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನಾನು ನನ್ನ ಬಿಸ್‌ನೆಸ್‌ ಟ್ರಿಪ್ಪಿನಿಂದ ಮರಳಿದ್ದರೆ ಖಂಡಿತ ಬರುವೆ,” ಎಂದ ಗಿರೀಶ್‌,

“ನಾನು ಇಲ್ಲೇ ನಮ್ಮ ಕಛೇರಿಯಿಂದ ಕೆಲವು ಕಡತಗಳನ್ನು ತರಬೇಕಿದೆ. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನಿಲ್ಲಿಸಿದರೆ ತಮಗೆ ಅಭ್ಯಂತರ ಇಲ್ಲವಷ್ಟೇ,” ಎಂದು ಒಂದು ಉನ್ನತ ಕಟ್ಟಡದ ಮುಂದೆ ಕಾರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ, ಸರಸರನೆ ಒಳಗೆ ಹೋದ.

ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ವೋನಾ ಕವಿತಾಳನ್ನು ಮಾತನಾಡಿಸಿದಳು. “ಎರಡು ವಾರಗಳ ಹಿಂದೆ ನೀವು ಗಿರೀಶನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾದಂತಿತ್ತು. ಅಬ್ಬಾ! ಆಗ ಅವರು ಎಷ್ಟು ಸಿಟ್ಟು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದರು ಗೊತ್ತೇ?”

“ಯಾಕೆ? ಹ್ಞಾಂ…..ಹ್ಞಾಂ….! ನಾನು ಅವರೊಂದಿಗೆ  ಮಹೇಶನ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡುತ್ತಿದ್ದೆ,” ಕವಿತಾ ಸೋಲು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುವವಳಂತೆ ಹೇಳಿದಳು.

“ಓಹ್‌! ಮಹೇಶನಾ?” ಜೋರಾಗಿ ಆಕಳಿಸಿದ ಮೋನಾ, “ಅವನೊಬ್ಬ ಶುದ್ಧ ತರಲೆ. ಆದರೆ ನಾನು ಮಿ. ಗಿರೀಶರನ್ನು ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಅವನ ಆಟಗಳನ್ನು ಕಟ್ಟಿಡಿಸುತ್ತೇನೆ.”

ಅವಳ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ಕವಿತಾಳ ಹೃದಯ ಧಸಕ್ಕೆಂದಿತು.“ನೀವು ಅನನ್ನು ಹೊರಗೆ ಓಡಿಸುವುದಿಲ್ಲವಷ್ಟೇ?”

“ಓ…., ಅದೇನು ಅವನ ಮನೆಯಲ್ಲವಲ್ಲ!” ಪೈಶಾಚಿಕ ತೃಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಮೋನಾ ಹೇಳಿದಳು.

ಕವಿತಾ ಮೌನ ವಹಿಸಿದಳು. ಮೋನಾಳ ಈ ಕುಹಕ ನಡತೆ ಮೊದಲು ಅವಳನ್ನು ಸಾಕಷ್ಟು ಬಾಧಿಸಿತ್ತು. ಈಗ ಮತ್ತೆ ಇದೆಲ್ಲ ಮರುಕಳಿಸಿದಂತಾಯಿತು.

ಈಗ ಕವಿತಾಳಿಗೆಲ್ಲ ನೆನಪಿಗೆ ಬಂದಿತು. ಈ ಮೋನಾ ಸಹ ಅವಳು ಪದವಿ ಪಡೆದ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿಯೇ ಓದುತ್ತಿದ್ದಳು. ಕಾಲೇಜಿನ ಪ್ರೊಫೆಸರ್‌ ಒಬ್ಬರ ಜೊತೆ ಮೋನಾಳ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಕರಣ ಗುಲ್ಲೋ ಗುಲ್ಲಾಗಿತ್ತು. ಮೋನಾ ಹಾಳಾಗಲಿ, ಆದರೆ ಅವಳು ಗಿರೀಶನನ್ನು ಮದುವೆಯಾದರೆ, ಮಹೇಶನನ್ನು ಬೀದಿಗೆ ಹಾಕುವಳಲ್ಲ ಎಂದು ಕವಿತಾ  ಚಿಂತಿಸಿದಳು.

ಕವಿತಾ ಮಹೇಶನನ್ನು ಆಪ್ತ ಶಿಷ್ಯನೆಂದು ಬಹಳ ಮೆಚ್ಚುತ್ತಿದ್ದಳಾದ್ದರಿಂದ ಗಿರೀಶ ತಮ್ಮನ ಮುಖಾಂತರ ಮೋನಾಳ ಗುಣ ತಿಳಿಯಬಹುದೆಂದು ಆಶಿಸಿದಳು.

“ನಾನು ನಿಮ್ಮನ್ನು ಎಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಲಿ?” ಹಿಂದಿರುಗಿದ ಗಿರೀಶ್‌ ಕಾರು ಹತ್ತುತ್ತ ಕವಿತಾಳನ್ನು ವಿನಯವಾಗಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ. ಕವಿತಾ ತನ್ನ ವಿಳಾಸವನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಅವನ ಹುಬ್ಬೇರಿತು. ಆದರೆ ಕಾರು ಅವಳು ಹೇಳಿದ ಫ್ಲಾಟಿನತ್ತ ಹೊರಟಾಗ ಅವನು ಯಾವ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನೂ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲಿಲ್ಲ. ಕಾರಿನಿಂದ ಇಳಿದ ಕವಿತಾ ಅವನಿಗೆ ಧನ್ಯವಾದ ಅರ್ಪಿಸಿದಾಗ ಅವನು ಬರಿಯ ಮುಗುಳ್ನಕ್ಕ.

“ಗಿರೀಶ ಬಂದಿದ್ದಾನೆ,” ವಿಜ್ಞಾನ ಪ್ರದರ್ಶನದ ದಿನ ಮಹೇಶ ಅವಳ ಕೈಗಳನ್ನು ಜಗ್ಗಿ ಹೇಳಿದ, “ಅದೇನೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ, ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಬಹಳ ಬದಲಾಯಿಸಿದ್ದಾನೆ, ನನ್ನೊಂದಿಗೂ ಮೃದುವಾಗಿ ನಡೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾನೆ,” ಎಂದ.

`ಸಧ್ಯ! ನನ್ನಿಂದ ಒಬ್ಬ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಇಷ್ಟಾದರೂ ಉಪಕಾರವಾಯ್ತಲ್ಲ,’ ಗಿರೀಶ ಮೋನಾಳೊಂದಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಕವಿತಾ ತನ್ನಲ್ಲೇ ಅಂದುಕೊಂಡಳು.

ಅವನಿಗೆ ಏನಾದರೂ ಉತ್ತರ ಕೊಡೋಣ ಎನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ, ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಟೀಚರ್‌ ಬಂದು, ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ‌ಕರೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

“ಮಿಸ್‌ ಕವಿತಾ, ಮಿ. ಶರ್ಮ ಅವರನ್ನು ಭೇಟಿ ಮಾಡಿ. ಇವರೇ ನಮ್ಮ ಆಡಳಿತ ಮಂಡಳಿಯ ಚೇರ್ಮನ್ನರು,” ಎಂದು ಪರಿಚಯಿಸಿದರು ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್.

“ನಾನು ಅವರಿಗೆ ನಿಮ್ಮ ಕಾರ್ಯ  ಶ್ರದ್ಧೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದೆ,” ಅವರಿಗೆ ಚೇರ್ಮನ್‌ ಕವಿತಾಳ ದೂರದ ಸಂಬಂಧಿ ಎಂದು ತಿಳಿದಿರಲಿಲ್ಲ.

ಅವರು ಮತ್ತಷ್ಟು ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸಿ ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಟುಹೋದರು.

ತನ್ನ ಕ್ಲಾಸಿನ ಪ್ರದರ್ಶನವಿದ್ದ ವಿಭಾಗಕ್ಕೆ ಅವಳು ಬಂದಾಗ, ಉರಿಕಾರುತ್ತಿರುವ ಗಿರೀಶನ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಯಿತು. ತಾನೀಗ ಮಾಡಿದ ತಪ್ಪಾದರೂ ಏನು? ಯೋಚಿಸಿ ಯೋಚಿಸಿ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಂಡಳು.

ಅವಳು ಒಂದು ಮೇಜಿನತ್ತ ಬಗ್ಗಿ ಪರಿಕರಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸುತ್ತ ಸಹಜವಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು, “ಮಹೇಶ್‌, ಆಮೇಲೆ ನಾನು ನಿನ್ನೊಂದಿಗೆ ನಿನ್ನ ಅಣ್ಣನ ಗರ್ಲ್ ಫ್ರೆಂಡ್‌ ಮೋನಾಳ ಬಗ್ಗೆ ಮಾತನಾಡಬೇಕು. ನಾನು ಆಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಏನೇನೋ ಸಂಗತಿಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಬಲ್ಲೆ, ಅವು ಯಾವುವೂ ಒಳ್ಳೆಯ ಸಂಗತಿಗಳಲ್ಲ….”

“ಕ್ಷಮಿಸಿ…., ನಾನು ನನ್ನ ತಮ್ಮನೊಂದಿಗೆ ಮಾತನಾಡಬಹುದೇ?” ಗಿರೀಶನ ತಣ್ಣಗಿನ ಸ್ವರವನ್ನು ಸನಿಹದಲ್ಲೇ ಕೇಳಿ ತಲೆ ಎತ್ತಿದ ಕವಿತಾ ಸಂಕೋಚದಿಂದ ಕೆಂಪು ಕೆಂಪಾದಳು. ಗಿರೀಶ ತಮ್ಮ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟನೆ? ಅವಳು ತನ್ನ ತಲೆಯನ್ನು ಓರೆಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡು ತಮ್ಮನ ಕಾರ್ಯ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಗಿರೀಶನನ್ನೇ ಗಮನಿಸಿದಳು.

ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಮೋನಾ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದಳು. ಅವಳಿಗೆ ಬಹಳ ಬೇಸರವಾದಂತಿತ್ತು. “ಇಲ್ಲಿ ನೋಡತಕ್ಕದ್ದು ಏನಾದರೂ ಇದೆಯೇನು?” ಎಂದು ದೂರಿದಳು.

ಕವಿತಾಳನ್ನು ಒಮ್ಮೆ ದೃಷ್ಟಿಸಿದ ಮಹೇಶ ನಂತರ ಮೋನಾಳತ್ತ ತಿರುಗಿ, “ಮೋನಾ, ನಿನಗೆ ಇಷ್ಟವಾಗುವಂಥದ್ದನ್ನು ನಾನು ತೋರಿಸುತ್ತೇನೆ,” ಎಂದು ಅವಳೆಡೆ ನಸುನಗೆ ಬೀರಿ, ಅವಳನ್ನು ಬೇರೆಡೆ ಕರೆದೊಯ್ದ.

ಗಿರೀಶನೊಂದಿಗೆ ಒಂಟಿಯಾಗುಳಿದ ಕವಿತಾ ಮಾತುಗಳಿಗಾಗಿ ತಡಬಡಾಯಿಸಿದಳು.“ಹಾಗೆಂದರೆ ನಿಮಗೆ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ ಹಿಡಿಸಲಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ? ಕನಿಷ್ಠ ಪಕ್ಷ ಅವಳು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದ ಭಾವನೆಗಳನ್ನಾದರೂ ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದಾಳೆ. ಆದರೆ ಇನ್ನೂ ಕೆಲವು ಹುಡುಗಿಯರಿದ್ದಾರೆ…. ಮುಖದಲ್ಲಿ ಮುಗ್ಧತೆ ಕಂಡುಬಂದರೂ ತಂದೆ ವಯಸ್ಸಿನ ಮುದಿಗೊಡ್ಡುಗಳೊಂದಿಗೆ ಊರು ಸುತ್ತುತ್ತಾರೆ,”  ಗಿರೀಶ ತಣ್ಣಗಿನ ಸ್ವರದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದ.

ಔತಣಕೂಟದಲ್ಲಿ ತಾನು ಚಿಕ್ಕಪ್ಪನೊಂದಿಗೆ ಬಂದುದನ್ನು ನೋಡಿದ ಗಿರೀಶ ತನ್ನನ್ನು ತಪ್ಪಾಗಿ ಭಾವಿಸಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಕವಿತಾ ಕೂಡಲೇ ಗ್ರಹಿಸಿದಳು.`ನನ್ನನ್ನು ವೈಯಕ್ತಿಕವಾಗಿ ಟೀಕಿಸಲು ನಿಮಗೆಷ್ಟ್ರಿ ಧೈರ್ಯ…?’ ಎಂದು ಜಗಳವಾಡಬೇಕೆಂದಿದ್ದ ಕವಿತಾ, ಮೋನಾ ಮಹೇಶರನ್ನು ಕಂಡು ಸುಮ್ಮನಾದಳು.

“ಓಹ್‌….! ಈ ಹಾಳು ಮಹೇಶನೊಬ್ಬ! ಕತ್ತರಿಸಿಟ್ಟಿರುವ ಕಪ್ಪೆ ಮೊಲಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿ ಇದು ಚೆನ್ನಾಗಿದೆಯಾ ಎಂದು ಕೇಳುತ್ತಾನಲ್ಲಾ?” ಮೋನಾ ವಿಪರೀತ ಬೇಸರದಿಂದ ಆಕಳಿಸುತ್ತಾ, “ಗಿರೀಶ್‌, ದಯವಿಟ್ಟು ಮೊದಲು ಇಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಡೋಣ. ನನಗಂತೂ ತಲೆಚಿಟ್ಟು ಹಿಡಿದಿದೆ,” ಎಂದಳು.

ಕವಿತಾಳತ್ತ ನೋಡಿ ಏಕೋ ಕಣ್ಣು ಮಿಟುಕಿಸಿದ ಮಹೇಶನನ್ನು ಗಿರೀಶ ಗಮನಿಸಿಬಿಟ್ಟ. ತುಟಿಗಳನ್ನು ಬಿಗಿದುಕೊಂಡು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದ ಗಿರೀಶನನ್ನು ಕಂಡು ಕವಿತಾಳಿಗೆ ಕಸಿವಿಸಿಯಾಯಿತು. ಚಿಕ್ಕ ಹುಡುಗರು ಏರ್ಪಡಿಸಿದ್ದ ಪ್ರದರ್ಶನ ಅವನಿಗೆ ಬೇಸರ ತರಿಸಿದೆಯೇ ಎಂದುಕೊಂಡು ಅವಳು ಸುಮ್ಮನಾದಳು.

“ಕವಿತಾ ನೀನಿಂದು ಸಂಜೆ ಬೇಗನೇ ಬರುತ್ತೀಯಾ? ನಿನಗೆ ಒಂದು ಒಳ್ಳೆಯ ಸುದ್ದಿ ಹೇಳಲಿದ್ದೇನೆ,” ಎಂದು ಅವಳ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ, ಪ್ರದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದ್ದ ಕವಿತಾಳಿಗೆ ಫೋನ್‌ ಮಾಡಿದರು.

ಏನಪ್ಪಾ ಅಂಥ ವಿಶೇಷ ಎಂದು ಚಡಪಡಿಸುತ್ತ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದ ಅವಳನ್ನು ಸಾಯಂಕಾಲ ಸ್ವತಃ ಅವರೇ ಬಂದು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಕರೆದೊಯ್ದರು.“ಕವಿತಾ, ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಾ? ನಾನು, ರಾಮಚಂದ್ರ ರಾಯರ ಪರಮ ಸ್ನೇಹಿತರು. ಅವರನ್ನು ಪರೀಕ್ಷಿಸಿದ ಡಾಕ್ಟರ್‌ಅವರಿಗೆ ಯಾವುದೇ ತೊಂದರೆಯಿಲ್ಲ ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಚಿಕಿತ್ಸೆಗೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಸ್ಪಂದಿಸಿದ್ದಾರಂತೆ. ಆದ್ದರಿಂದ ಶಸ್ತ್ರಚಿಕಿತ್ಸೆ ಬೇಕಾಗಿಲ್ಲವಂತೆ,” ಎಂದ ಅವಳ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ, “ಇದು ಒಳ್ಳೆಯ ಸುದ್ದಿ ಅಲ್ಲವೇನಮ್ಮಾ?” ಎಂದರು.

“ಸಧ್ಯ, ರಾಮಚಂದ್ರರಾಯರೂ ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಮ್ಮನವರೂ ಗಂಡಾಂತರದಿಂದ ಪಾರಾದರಲ್ಲ. ಪಾಪ, ತುಂಬ ಚಿಂತೆ ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡುಬಿಟ್ಟಿದ್ದರೇನೋ?”

“ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯವರು, ರಾಮಚಂದ್ರರಾಯರು ಮನೆಗೆ ಕ್ಷೇಮವಾಗಿ ಬಂದ ತಕ್ಷಣ ಒಂದು ಔತಣವಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಕೂಂತಿದ್ದಾರೆ,” ಎಂದರು.

“ಹಾಗಾದರೆ ಅದು ಯಾವತ್ತಿರುತ್ತದೆ?” ಕವಿತಾ ಕೇಳಿದಳು. ಔತಣ ಮುಂದಿನ ವಾರವೆಂದು ತಿಳಿದುಕೊಂಡ ಕವಿತಾ, ತಾನೂ ಹೋಗಿ ಸೀತಾಲಕ್ಷಿಯವರಿಗೆ ಸಹಾಯ ನೀಡುತ್ತೇನೆಂದಳು.

“ಅಯ್ಯೋ, ಎಷ್ಟೊಂದು ಸಹಾಯ ಮಾಡಿದೆಯೇ ತಾಯಿ?” ಎಂದು ಕಕ್ಕುಲತೆಯಿಂದ ಹೇಳಿದರು ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಿ.

“ನೀನು ಆ ಹಾಳು ಕನ್ನಡಕ ತೆಗೆದಿರಿಸಿದ್ದು ಒಳ್ಳೆಯದಾಯಿತಮ್ಮ. ಈಗ ನೋಡು ಎಷ್ಟು ಲಕ್ಷಣವಾಗಿ ಕಾಣಿಸ್ತಿದ್ದೀ ಗೊತ್ತಾ? ಬಾ ಅಡುಗೆಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂತು ಮಾತಾಡೋಣ, ನಿನ್ನ ಹತ್ತಿರ ಬಹಳ ಮಾತನಾಡೋದಿದೆ,” ಎಂದರು.

ಕವಿತಾ, ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯವರತ್ತ ಮಮತೆಯಿಂದ ನೋಡಿದಳು. ಅವಳ ಪಾಲಿಗೆ ಅವರು ಮತ್ತೊಬ್ಬ ತಾಯಿಯೇ ಆಗಿದ್ದರು.

“ಇವರಿಗೆ ಹುಷಾರು ತಪ್ಪಿದ ನಂತರ, ಅವರಿಂದ ಪಾಠ ಕಲಿತ ವಿದ್ಯಾರ್ಥಿಗಳು ಬಹಳ ಜನ ಬಂದು ನೋಡಿಕೊಂಡು ಹೋದರು. ಅವರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ನಾನು ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಆಹ್ವಾನಿಸಿದ್ದೇನೆ. ಅವನನ್ನು ನೀನು ಭೇಟಿಯಾಗಲೇ ಬೇಕು,” ಎಂದರು ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಮ್ಮ.

“ಅವರ ಹೆಸರೇನು ಚಿಕ್ಕಮ್ಮಾ?” ಕವಿತಾ ಡವಗುಟ್ಟುತ್ತಿದ್ದ ಹೃದಯದಿಂದ ಕೇಳಿದಳು.

“ಗಿರೀಶ್‌ ಕುಮಾರ್‌ ಅಂತ. ಅವನು ತುಂಬಾ ಒಳ್ಳೇ ಹುಡುಗ ಕಣೆ. ನಿನಗೆ ಗೊತ್ತಾ, ಅವರ ಮಲತಾಯಿ ಮೊದಲಿನಿಂದ ಅವನನ್ನು ಗೋಳುಹೊಯ್ದುಕೊಂಡಳು. ಅಷ್ಟಲ್ಲದೆ ಗಂಡನ ಆಸ್ತಿಯನ್ನೆಲ್ಲಾ ದುಂದುವೆಚ್ಚ ಮಾಡಲಾರಂಭಿಸಿದಳು. ಅವಳು ತೀರಿಕೊಂಡ ನಂತರ, ಗಿರೀಶನೇ ಮನೆಯ ಸಮಸ್ತ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನೂ ವಹಿಸಿಕೊಂಡು ವ್ಯಾಪಾರವನ್ನು ಮುಂದೆ ತಂದುದಲ್ಲದೆ, ತಮ್ಮನನ್ನೂ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾನೆ. ಆದರ್ಶ ಅಣ್ಣನ ಜೀವನ ಅನದು….” ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಮ್ಮ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಕವಿತಾ ಮೂಕವಿಸ್ಮಿತಳಾದಳು.

“ಓಹ್‌! ನಿಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕಪ್ಪ ಬಂದರು ಅಂತ ಕಾಣಿಸುತ್ತೆ,” ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಿಯವರು ಮುಂಬಾಗಿಲಿನತ್ತ ನಡೆದಾಗ, ಕವಿತಾ ಅವರನ್ನು ಅನುಸರಿಸಿದಳು. ಅವಳು ರಾಮಯಚಂದ್ರ ರಾಯರನ್ನು ಮುಗುಳ್ನಗೆಯಿಂದ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದಳು.

“ನೀವಿಬ್ಬರೂ ನನ್ನ ಒಬ್ಬ ಆಪ್ತ ಶಿಷ್ಯನನ್ನು ಭೇಟಿಯಾಗಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಬಯಸುತ್ತೇನೆ,” ಎನ್ನುತ್ತಾ ರಾಮಚಂದ್ರರಾಯರು, ಅವರಿಬ್ಬರನ್ನೂ ಗಿರೀಶನಿದ್ದ ಜಾಗಕ್ಕೆ ಕರೆತಂದರು.

“ಇವನೇ ಗಿರೀಶ, ನನ್ನ `ಪಟ್ಟ ಶಿಷ್ಯ.’ ಗಿರೀಶ, ಇವರಿಬ್ಬರೂ ನನ್ನ ಪರಮ ಆಪ್ತರು. ಇವರು ಕೃಷ್ಣಮೂರ್ತಿಗಳು ಹಾಗೂ ಈಕೆ ಅವರ ಅಣ್ಣನ ಮಗಳು ಕವಿತಾ,” ಎಂದು ಪರಸ್ಪರ ಪರಿಚಯಿಸಿದರು.

“ಗಿರೀಶ, ನಿನಗೊಬ್ಬ ಬಾಳಸಂಗಾತಿಯನ್ನು ಹುಡುಕಿಕೊಡುವ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನನಗೆ ವಹಿಸಿದ್ದೆಯಲ್ಲವೇ? ಇದೋ, ಇವಳೇ ನೋಡು ಕವಿತಾ,” ಎಂದು ನಸುನಗುತ್ತಾ ಸೀತಾಲಕ್ಷ್ಮಿ ಯುವಜೋಡಿಯನ್ನು ಅಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟು ಮಿಕ್ಕವರೊಂದಿಗೆ ಒಳಹೊರಟರು.

ಗಿರೀಶನಿಗೆ ನಡೆಯುತ್ತಿರುವ ಘಟನೆಗಳು ಆಯೋಮಯವಾಗಿ ತೋರಿತು. ಅವನು ಕವಿತಾಳನ್ನು ತದೇಕಚಿತ್ತನಾಗಿ ದಿಟ್ಟಿಸುತ್ತಿದ್ದ.

ಅವನನ್ನು ದಿಟ್ಟಿಸಲಾರದೆ ಕವಿತಾ, “ಗಿರೀಶ್‌, ನೀವೇಕೆ ನನಗೆ ನಿಜ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ತಿಳಿಸಲಿಲ್ಲ? ನಾನು ನಿಮ್ಮ ಬಗ್ಗೆ ಬಹಳ ತಪ್ಪಾದ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು  ತಳೆದಿದ್ದೆ. ಆದರೆ ಅದನ್ನು ನಾನು ಒಪ್ಪಲು ಇಷ್ಟಪಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ,” ಎಂದಳು.

“ಏನೂ ಅರಿಯದ ಮುಗ್ಧ ಹುಡುಗನಿಗೆ, ಅವನ ತಾಯಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಏಕೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದು ನಾನು ಸುಮ್ಮನಿದ್ದೆ. ಅದೂ ಅಲ್ಲದೆ ಮೋನಾ ಬಗ್ಗೆ ನೀವು ಮಹೇಶನ ಬಳಿ ಹೇಳಿದ್ದೆಲ್ಲ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆ. ಅವಳನ್ನು ಹಿಂದಿನ ಪ್ರೇಮ ಪ್ರಕರಣಗಳ ವಿಷಯದ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಾಗ, ಸ್ವಾರ್ಥಿಯಾದ ಅವಳು ಯಾರು ಹೇಳಿದ್ದೆಂದು ನನ್ನನ್ನೇ ದಬಾಯಿಸಿದಳು. ಆಗ ಅವಳ ನೀಚ ಬುದ್ಧಿ ತಿಳಿಯಿತು. ಹೀಗಾಗಿ ಅಂದೇ ಅವಳಿಗೆ ಗುಡ್‌ಬೈ ಹೇಳಿದೆ. ಹೇಗೂ…. ಇನ್ನು ಮುಂದೆ ಮಹೇಶನನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳಲು, ಅನಿಗಿಷ್ಟವಾದ ಅತ್ತಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಾಳಲ್ಲ. ನನಗೆ ಇನ್ನು ನಿಶ್ಚಿಂತೆ,” ಎಂದು ಮೃದುವಾಗಿ ನುಡಿದ ಗಿರೀಶ್‌. ಅವನ ಮಾತುಗಳನ್ನು ಕೇಳಿ ನಾಚಿ ನೀರಾದ ಕವಿತಾ, ತನಗರಿವಿಲ್ಲದೆಯೇ ಅವನ ತೆರೆದ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಬಂಧಿಯಾಗಿ, ಸಂತೃಪ್ತಿಯ ನಿಟ್ಟುಸಿರಿಟ್ಟಳು. ಹಾಯಾಗಿ ಅವನ ಎದೆಗೊರಗಿ, ಪ್ರೀತಿಯ ಸುಳಿಯಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿದ ತಾವಿಬ್ಬರು ಅದನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ವಿಧಾನದಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟೊಂದು ಗಲಿಬಿಲಿಗೊಳಗಾದೆನಲ್ಲಾ ಎಂದು ತನ್ನಲ್ಲೇ ನಸುನಕ್ಕಳು.