ವಿಹಂಗಮ

ಧರ್ಮ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತದೆ

`ನಿನ್ನ ರಕ್ತ ಕುಡಿದುಬಿಡ್ತೀನಿ!’ `ಇವತ್ತು ನಿನ್ನ ಮುಗಿಸಿಬಿಡ್ತೀನಿ….’ ಇಂತಹ ವಾಕ್ಯಗಳನ್ನು ಹೇಳುವವರು ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಾದಾಗ ಹಿಂಸೆ ಹೆಚ್ಚಾಗುವುದು ಸಹಜವೇ. ಇದೇ ಆಗಸ್ಟ್ ನಲ್ಲಿ ದೆಹಲಿಯಲ್ಲಿ 4 ಯುವಕರು ಒಬ್ಬ ವ್ಯಾಪಾರಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿಕೊಂಡರು. ನಂತರ ಅವನ ಮನೆಗೆ ಫೋನ್‌ ಮಾಡಿ 3 ಕೋಟಿ ರೂ. ಕೊಡುವಂತೆ ಕೇಳಿದರು. ಹಣ ಸಿಗದಿದ್ದಾಗ ಅವನ ಕೊಲೆ ಮಾಡಿದರು. ವ್ಯಾಪಾರಿಯ ಮಗ, ಒಂದೂವರೆ ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಿಯಾಗಿದೆ. ಉಳಿದ ಹಣ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಮಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೂಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ.

ಹಾಗೆ ವ್ಯಾಪಾರಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿಕೊಂಡ ಅಪರಾಧಿಗಳದು ಲೇವಾದೇವಿ ವ್ಯವಹಾರವೋ ಏನು ಎಂಬುದು ಮುಂದೆ ತಿಳಿದುಬರುತ್ತದೆ. ಆದರೆ ಇಂದು ಹಿಂಸೆ ಎಷ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆಯೆಂದರೆ, ಮನುಷ್ಯ ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗಿಂತ ಕೂರ್ರವಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಪ್ರಾಣಿಗಳಿಗೆ ಹಿಂಸಾಪ್ರವೃತ್ತಿ ಇದೆ. ಆದರೆ ಅವು ಹಸಿವಿನ ಕಾರಣದಿಂದಾಗಿ ಅಥವಾ ತಮ್ಮ ಸುರಕ್ಷತೆಗಾಗಿ ಹಿಂಸೆ ಮಾಡುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಮನುಷ್ಯನಿಗೆ ಮೋಜಿಗಾಗಿ ಹಿಂಸೆಯ ಪಾಠವನ್ನು ಪದೇ ಪದೇ ಕಲಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ.

ನಮ್ಮ ದೇವಾನುದೇವತೆಯರನ್ನೇ ನೋಡಿ. ಹೆಚ್ಚಿನ ದೇವತೆಗಳ ಕೈಗಳಲ್ಲಿ ಏನಾದರೊಂದು ಆಯುಧ ಇದ್ದೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಒಬ್ಬರು  ಬಿಲ್ಲು ಬಾಣ ಹಿಡಿದಿದ್ದರೆ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಚಕ್ರ ಹಿಡಿದಿರುತ್ತಾರೆ. ಒಬ್ಬರು ಗದೆ ಹಿಡಿದಿದ್ದರೆ, ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ತ್ರಿಶೂಲ ಹಿಡಿದಿರುತ್ತಾರೆ. ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಪೂಜಿಸುವುದು, ನಂತರ ಅಪರಾಧಗಳು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತಿವೆಯೆಂದು ಬೊಬ್ಬೆ ಹಾಕುವುದು. ಇದೆಂಥ ಸಮಾಜ?

ಯೂರೋಪ್‌, ಅಮೆರಿಕಾಗಳಲ್ಲಿ ಮಿಲಿಟರಿಗೆ ಸೇರುವುದು ಮತ್ತು ತರಬೇತಿ ಪಡೆಯುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಅಂದರೆ ಎಲ್ಲರೂ ಬಂದೂಕುಗಳನ್ನು ಬೊಂಬೆಗಳೆಂದು ತಿಳಿಯುತ್ತಾರೆ. ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ ಗೇಮ್ಸ್ ಗಳಲ್ಲಂತೂ ಹಿಂಸೆ ಯಥೇಚ್ಛವಾಗಿದೆ. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಅವನನ್ನು ಸಾಯಿಸು, ಇವನನ್ನು ಸಾಯಿಸು ಎಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಹೇಳಿಕೊಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಒಂದು ಕಡೆ ಖಜಾನೆಗಾಗಿ ಒಬ್ಬನನ್ನು ಸಾಯಿಸಿದರೆ, ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆ ಆಟದಲ್ಲಿ ಶತ್ರು ಎನಿಸಿಕೊಂಡವನನ್ನು ಸಾಯಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹಾಲಿವುಡ್‌ ಇರಲಿ, ಬಾಲಿವುಡ್‌ ಇರಲಿ ಮುಕ್ಕಾಲು ಪಾಲು ಚಿತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಗುಂಡುಗಳು ಮೊಳಗುತ್ತಿರುತ್ತವೆ. ಪ್ರೇಕ್ಷಕರು ಖುಷಿಯಿಂದ ಚೀರುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಧಾರ್ಮಿಕ ಸಂಘಗಳಲ್ಲೂ ಹಗಲೂ ರಾತ್ರಿ ಬಿಲ್ಲು, ಕತ್ತಿ, ಭರ್ಜಿ ಇತ್ಯಾದಿ ನೋಡಲು ಸಿಗುತ್ತವೆ. ಅಲ್ಲಿಂದ ಹೊರಬರುತ್ತಲೇ ಯಾರಾದರೂ ಹೊಡೆದಾಡುವುದನ್ನು ಕಂಡಾಗ `ಅಪರಾಧಗಳನ್ನು ಕಂಟ್ರೋಲ್ ಮಾಡದೇ ಇರೋ ಇದೆಂಥಾ ಸರ್ಕಾರ?’ ಎಂದು ಟೀಕಿಸುತ್ತಾರೆ.

ನಮ್ಮ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕೂ ಕಡೆ ಆಯುಧಗಳ ರೇಸ್‌ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಪಾಕಿಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ತಾಲಿಬಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ಇಸ್ಲಾಮಿಸ್ಟ್ ಗಳು ತುಂಬಿದ್ದಾರೆ. ಮ್ಯಾನ್ಮಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ಸೇನೆಯ ಆಡಳಿತವಿದೆ. ಶ್ರೀಲಂಕಾ, ಈಗತಾನೆ ರಕ್ತಸಿಕ್ತ `ಗೃಹಯುದ್ಧ’ದಿಂದ ಹೊರಬಂದಿದೆ. ಸಂಪೂರ್ಣ ಪಶ್ಚಿಮ ಏಷ್ಯಾ ಧಗಧಗಿಸುತ್ತಿದೆ. ಆಫ್ರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಜನಾಂಗೀಯ ಯುದ್ಧ ನಡೆಯುತ್ತಿದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಧರ್ಮ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಆ 60 ವರ್ಷದ ವ್ಯಾಪಾರಿಯನ್ನು ಕರೆಸಿ ಸಾಯಿಸಿದ್ದರಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಏನಿದೆ? ಇದಂತೂ ಸಂಸ್ಕೃತಿ ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ಆಲೋಚನೆಯ ಭಾಗವಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಬಂದೂಕು ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಸಂವಿಧಾನಬದ್ಧ ಅಧಿಕಾರವಾಗಿದ್ದರೆ, ಇಲ್ಲಿ ತ್ರಿಶೂಲ, ಕತ್ತಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದು. ಮನೆ ಈ ಆಯುಧಗಳ ಬಲದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರಬಹುದೇ?

ಅಹಿಂಸಾ ಸಮಾಜ ಆತ್ಮವಿಶ್ವಾಸಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ, ನಿಯಮಗಳನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತದೆ. ಕಾನೂನಿಗೆ ಅನುಸಾರ ನಡೆಯುತ್ತದೆ. ಆದರೆ,  ಧರ್ಮ ಹಿಂಸೆ ಮಾಡಲು ಕಲಿಸಿದಾಗ ಅಂದರೆ ಚರ್ಚ್‌, ಮಸೀದಿ, ಗುಡಿ ಗುರುದ್ವಾರ ಇತ್ಯಾದಿಗಳು ಹೊಡೆದಾಡಲು, ಸಾಯಲು ಕಲಿಸಿದರೆ ಮನೆ ಹೇಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರುತ್ತದೆ? ಸಿನಿಮಾ, ಕಂಪ್ಯೂಟರ್‌ಗಳು ಪ್ರೀತಿಯ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೊಡೆದಾಟದ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದರೆ ಮನೆಯ ಬಾಗಿಲುಗಳು ಹೇಗೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರುತ್ತವೆ? `ನಿನಗೆ ಒದೆ ಕೊಡುತ್ತೇನೆ’ ಎಂಬಂತಹ ಶಬ್ದಗಳು ಶಿಸ್ತಿಗಾಗಿ ಹೇಳುಂಥದ್ದಲ್ಲ. ಬಲಹೀನರ ಮೇಲೆ ಪ್ರಬಲರ ಹಿಂಸೆ ತುಂಬಿದ ದಬ್ಬಾಳಿಕೆಯಾಗಿದೆ. ಮಹಿಳೆಯರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಇದಕ್ಕೆ ಬಲಿಯಾಗುತ್ತಾರೆ. ಆದರೂ ಮಹಿಳೆಯರು ಧರ್ಮವನ್ನು ಹೆಗಲ ಮೇಲೆ, ತಲೆಯ ಮೇಲೆ, ಕುತ್ತಿಗೆಯ ಮೇಲೆ ಹೊತ್ತು ತಿರುಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ.

ಕಸದ ಗುಡ್ಡೆಯ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿರುವ ನಗರದ ಜನಸಂಖ್ಯೆ

100 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಗರಗಳು ಸ್ಥಾಪನೆಗೊಳ್ಳಲು ಆರಂಭವಾದಾಗ, ನಗರಗಳ ನಟ್ಟನಡುವೆ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತಿದವು. ಅದರ ನಾಲ್ಕೂ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲೂ ನಗರ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿತು ಹಾಗೂ ನಗರವಾಸಿಗಳಿಗೆ ಕೆಲಸ ಕೂಡ ದೊರೆಯಿತು.

ಆದರೆ ಯಾವ ವೇಗದಲ್ಲಿ ನಗರ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿತೊ, ಸರ್ಕಾರ ಕಣ್ಮುಚಿ ಕುಳಿತಿತೊ, ನಗರವೆನ್ನುವುದು ಕಾಂಕ್ರೀಟ್ ಕಾಡಿನಂತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು. ಯಾವ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಬ್ರಿಟಿಷ್‌ ವಾಸ್ತುಕಲೆಯ ಪ್ರಕಾರ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಿದ್ದಿ, ಅವು ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತವೆ. ಆದರೆ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯಾನಂತರ ನಿರ್ಮಾಣಗೊಂಡಂತ ನಗರ ಜೀವನದ ಕಳಂಕ ಎಂಬಂತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿವೆ. ಅದರ ಆಸುಪಾಸು ಕಾನೂನುಬಾಹಿರವಾಗಿ ಚಿಕ್ಕಪುಟ್ಟ ಮನೆಗಳು ಅಂಗಡಿಗಳು ತಲೆ ಎತ್ತಿದವು.

ಇನ್ನೊಂದೆಡೆ ಜಮೀನಿನ ಹೆಚ್ಚಿದ ಬೆಲೆಯಿಂದಾಗಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಎತ್ತರೆತ್ತರವಾಗಿ ಬೆಳೆಯಲಾರಂಭಿಸಿದವು. ಮೊದಲು 5 ಜನರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಕಡೆ 50 ರಿಂದ 500 ಜನರು ವಾಸಿಸಲಾರಂಭಿಸಿದರು. ಅಲ್ಲಿನ ಹಸಿರು ಕಣ್ಮರೆಯಾಯಿತು. ವಾಯು ಮಾಲಿನ್ಯಗೊಂಡಿತು. ರಸ್ತೆಯಲ್ಲಿ ನಡೆದಾಡಲು ಕೂಡ ಜಾಗ ಇಲ್ಲದಂತಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು.

ಈ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಕಟ್ಟಲೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ, ಸರಿಪಡಿಸಲೂ ಕೂಡ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಜನಸಾಮಾನ್ಯರ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಸರ್ಕಾರಿ ದಾಖಲೆಗಳಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸುಧಾರಣೆಯಾಗಿದೆಯೋ, ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಹಾಗಿಲ್ಲ. ಈಗ ಅವರು ರಸ್ತೆಯ ಮೇಲೆಯೇ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಅವರು ಎಂತಹ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆಂದರೆ, ಮಾನವ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಹಿಂದೆಂದೂ ಕಂಡಿರಲಿಲ್ಲ. ಈ ಜನರಿಗೆ ವಿಜ್ಞಾನ ತಂತ್ರಜ್ಞಾನವೆಂದರೆ ಕೇವಲ ಟಿ.ವಿ., ಮೊಬೈಲ್‌, ಫ್ರಿಜ್‌ ಹಾಗೂ ಅಡುಗೆ ಅನಿಲಕ್ಕಷ್ಟೇ ಸೀಮಿತಗೊಂಡಿದೆ. ಈ ನಗರಗಳಲ್ಲಿ ಕೊಳಕು ತುಂಬಿದೆ, ವಾಸನೆ ಮೇರೆ ಮೀರಿದೆ. ಬೀದಿಗಳು ಇನ್ನಷ್ಟು ಕಿರಿದಾಗಿವೆ.

ನಗರವಾಸಿಗಳು ಒಂದು ಕಡೆಯಿಂದ ಇನ್ನೊಂದು ಕಡೆಗೆ ವಲಸೆ ಬಂದಿರುವುದು ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣವೆಂದು ಹೇಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಬಹಳಷ್ಟು ನಗರಗಳು ಗುಡಿಸಲು ರೀತಿಯ ಮನೆಯನ್ನು ನಿವಾರಣೆ ಮಾಡಿವೆ. ಅನೇಕರು ಕಾರ್ಖಾನೆಗಳನ್ನು ಬಂದ್‌ ಮಾಡಿದ್ದಾರೆ. ಇದರ ಮಾನವೀಯ ಮೌಲ್ಯ ಏನು ಎಂಬುದು ಕಿವುಡು, ಅಂಧ, ಭ್ರಷ್ಟ ಸರ್ಕಾರ ಅರಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಹಾಗೂ ತಿಳಿದುಕೊಳ್ಳಲೂ ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಹಣವುಳ್ಳವರು ಹೊರಗಿನ ಸುಂದರ ಕಾಲೋನಿಗೆ ಹೋಗುತ್ತಿರುತ್ತಾರೆ. ಆದರೆ ಪ್ರತಿ 20-25 ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಹೊರಗಿನ ಸುಂದರ ಕಾಲೋನಿ ಕೂಡ ಹದಗೆಟ್ಟು ಹೋಗುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ಯೂರೋಪ್‌ ಸೂಕ್ತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಪರಿಹಾರ ಕಂಡುಕೊಂಡಿದೆ. ಹಳೆಯ ನಗರಗಳನ್ನು ಸಮರ್ಪಕ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿದೆ. ಅವನ್ನು ವಾಸಸ್ಥಳಕ್ಕೆ ಸೂಕ್ತಗೊಳಿಸಿದೆಯಲ್ಲದೆ, ಪ್ರವಾಸಿ ಆಕರ್ಷಣೆಯ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನಾಗಿಸಿವೆ.

ಭಾರತದ ನಗರಗಳನ್ನು ಹೀಗೆ ಸೂಕ್ತ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಒತ್ತಾಯ ಒತ್ತಡವಿಲ್ಲದೆ ಸಮರ್ಪಕಗೊಳಿಸಬಹುದು. ಇದರ ಸರಳ ಉಪಾಯಿಂದರೆ, ಸರ್ಕಾರ ತನ್ನ ಶದಲ್ಲಿರು ಆಸ್ತಿಯನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಬೇಕು. ಸರ್ಕಾರಿ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನು ಹೊಸ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಆ ಹಳೆಯ ಸರ್ಕಾರಿ ಕಟ್ಟಡಗಳು ವಿಶ್ವ ಪಾರಂಪರಿಕ ಇತಿಹಾಸ ಹೊಂದಿರದಿದ್ದರೆ, ಅವನ್ನು ಕೆಡವಿ ಅಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಕುಗಳನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಬೇಕು.

ನಗರದ ಮಧ್ಯಭಾಗ ನಗರ ಜೀವನದ ಕೇಂದ್ರ ಭಾಗವಾಗಬೇಕೇ ಹೊರತು, ಕಸದ ತೊಟ್ಟಿಯಲ್ಲ. 1 ಅಥವಾ 2 ಕೋಣೆಯದ್ದಾದರೂ ಅಡ್ಡಿಯಿಲ್ಲ, ಜನರು ಅಲ್ಲಿ ಮನೆ ಮಾಡಿ ಹೆಮ್ಮೆ ಪಡಬೇಕು. ರಜೆಯ ದಿನಗಳನ್ನು ನಗರದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿಯೇ ಕಳೆಯುವಂತಾಗಬೇಕು.

ಜೆಹಾದ್‌ನ್ನು ಹಿಂಸೆಯಲ್ಲಲ್ಲ ವ್ಯಾಪಾರದಲ್ಲಿ ತೋರಿಸಿ

ಇಸ್ಲಾಮಿಕ್‌ ಸ್ಟೇಟ್‌ ಆಫ್‌ ಇರಾಕ್‌ ಅಂಡ್‌ ಸಿರಿಯಾ ಅಂದರೆ `ಐಎಸ್‌ ಐಎಸ್‌’ ಈಗ ಹೆಚ್ಚು ಸುದ್ದಿಯಲ್ಲಿದೆ. ಸುನ್ನಿ ಮುಸ್ಲಿಮರ ಈ ಭಯೋತ್ಪಾದಕರ ಗುಂಪು ಈಗ ಶಿಯಾ ಮುಸ್ಲಿಮರು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಾಸಿಸುವ ಭಾಗದ ಮೇಲೆ ನಿಯಂತ್ರಣ ಹೊಂದಿದೆ. ಸಿರಿಯಾದ ಶಿಯಾಗಳ ಮೇಲೂ ಅಪಾಯದ ಕತ್ತಿ ತೂಗುತ್ತಿದೆ. ಇರಾಕ್‌ನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಕ್ಕೂ ಹೆಚ್ಚು ಶಿಯಾಗಳಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಅವರು ಮಾತನಾಡುವುದನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಮತ್ತೇನೂ ಮಾಡಲು ಆಗುತ್ತಿಲ್ಲ.

ಈ ಜಗಳದ ಲಾಭ ಸಾಮಾನ್ಯ ಗೃಹಿಣಿಯರಿಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದರೆ ತಪ್ಪಲ್ಲ. ಐಎಸ್‌ಐಇಎಸ್‌ ತನ್ನ ವಶದಲ್ಲಿರುವ ತೈಲ ಬಾವಿಗಳಿಂದ ಸಾಕಷ್ಟು ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ತೈಲೋತ್ಪನ್ನಗಳನ್ನು ಮಾರುತ್ತಿದೆ. ಜೆಹಾದಿಗಳಿಗೆ ಊಟ ತಿಂಡಿ ಮತ್ತು ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಖರೀದಿಸಲು ಈ ಗುಂಪಿಗೆ ಹಣ ಬೇಕಿದೆ. ಅವರಿಗೆ ದುಬಾರಿ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ತೈಲ ಮಾರಬೇಕಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿಲ್ಲ.

ಸೌದಿ ಅರೇಬಿಯಾ, ಇರಾನ್‌, ಕುವೈತ್‌, ಬಹರೈನ್‌ ಮುಂತಾದ ದೇಶಗಳು ಕಚ್ಚಾ ತೈಲವನ್ನು ದುಬಾರಿ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದವು. ಅಲ್ಲಿನ ಆಡಳಿತಗಾರರಿಗೆ ಐಷಾರಾಮಿ ಜೀವನವೇ ಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ತೈಲ ಬೆಲೆಯನ್ನು ಮೇಲಿಂದ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಿಸುತ್ತಲೇ ಹೊರಟಿದ್ದವು.

ತೈಲ ವ್ಯಾಪಾರಿ ದೇಶಗಳು ಪಶ್ಚಿಮ ಏಷ್ಯಾದ ದೇಶಗಳಾಗಿರಬಹುದು. ಇಲ್ಲಿ ಯುರೋಪ್‌, ಅಮೆರಿಕ ದೇಶಗಳು. ದುಬಾರಿ ಬೆಲೆಯಿಂದ ಅವೆಲ್ಲ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದವು. ಏಕೆಂದರೆ ಕಮೀಷನ್‌ ಹೆಚ್ಚು ದೊರೆಯುತ್ತಿತ್ತು. ಈಗ ತೈಲ ಬಾವಿಗಳ ಮೇಲೆ ಜೆಹಾದಿಗಳ ಹಿಡಿತವಿದೆ. ತೈಲ ಗುತ್ತಿಗೆದಾರರು ಬೆಲೆ ಹೆಚ್ಚಿಸಲು ಆಸಕ್ತಿ ವಹಿಸುತ್ತಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಜೆಹಾದಿಗಳು ಕಡಿಮೆ ಬೆಲೆಯಲ್ಲಿ ತೈಲ ಮಾರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತೈಲ ಮತ್ತು ಗ್ಯಾಸ್‌ ಬೆಲೆ ಅಗ್ಗವಾಗಿರುವುದರಿಂದ ವ್ಯಾಪಾರಿಗಳಿಗೆ ಕಡಿಮೆ ಲಾಭ ಬರುತ್ತಿದೆ. ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಈ ಫಾರ್ಮುಲಾ ಎಲ್ಲದಕ್ಕೂ ಅನ್ವಯವಾಗಬೇಕು. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಟೊಮೇಟೊ, ಈರುಳ್ಳಿ ಬೆಲೆ ಏರಲು ಅದರ ಮೂಲ ಖರ್ಚು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ ಎಂದಲ್ಲ. ಮಧ್ಯವರ್ತಿಗಳು ಹೆಚ್ಚಿನ ಲಾಭ ಪಡೆಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಒಂದು ವೇಳೆ ಭಾರತದ ರೈತರು ತಮ್ಮ ಉತ್ಪಾದನೆಯನ್ನು ನೇರವಾಗಿಯೇ ಗ್ರಾಹಕರಿಗೆ ಮಾರಾಟ ಮಾಡಿದರೆ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಲಾಭ ದೊರೆಯುತ್ತದೆ.