ತಮ್ಮ 94ರ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಸ್ಪತ್ರೆ ಸೇರಿ ತಿಂಗಳಾಗುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಈಗಲೋ ಆಗಲೋ ಎಂಬಂತಾಗಿದ್ದ ರಾಮರಾಯರಿಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಬಳಿ ಕೊನೆಯಾಸೆ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬೇಕೆನಿಸಿತು.
ರಾಯರು : ರಮಾ, ನಾನು ತೀರಿಕೊಂಡ ಮೇಲೆ ಅಂಗಡಿ ಪೂರ್ತಿ ಮೋಹನನಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸಿಬಿಡು.
ರಮಾ : ಮೋಹನ್‌ಗೆ ಯಾಕೆ? ಸಂತೋಷ್‌ ಅದನ್ನು ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೊಳ್ತಾನೆ.
ರಾಯರು : ಸರಿ ರಮಾ, ನನ್ನ ಕಾರನ್ನು ನನ್ನ ತಮ್ಮ ರಾಮುಗೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು.
ರಮಾ : ಅವನಿಗ್ಯಾಕೆ? ನನ್ನ ತಮ್ಮ ರಾಜೂಗೆ ಕೊಡ್ತೀನಿ ಬಿಡಿ.
ರಾಯರು : ಹೋಗಲಿಬಿಡು, ನಮ್ಮ ಈ ಮನೆಯ ಔಟ್‌ಹೌಸ್‌ನ್ನು ನಮ್ಮ ಆಳು ರಂಗನಿಗೆ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡು.
ರಮಾ : ಅವನಿಗೆ ಯಾಕೆ....? ನಮ್ಮ ವಾಚ್‌ಮ್ಯಾನ್‌ ನಿಂಗನಿಗೆ ಕೊಡೋಣ.
ರಾಯರು : ಅದೆಲ್ಲ... ಸರಿ, ಒಂದು ವಿಷಯ ಹೇಳು. ಈಗ ಸಾಯುತ್ತಿರುವವರು ನಾನೋ ನೀನೋ?
ರಮಾ : ನೀವು ಯಾಕೆ... ಹ್ಞಾಂ ಹ್ಞಾಂ.... ನೀವೇ!
ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ರತ್ನಮ್ಮ ಪತಿ ರಮಣಮೂರ್ತಿಗೆ, ``ಏನ್ರಿ, ಅಡುಗೆಮನೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ಉಪ್ಪಿನ ಡಬ್ಬಾ ತಂದುಕೊಡ್ತೀರಾ?'' ಎಂದರು.
ರಮಣಮೂರ್ತಿ ಅಡುಗೆಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ಯಾವ ಶೆಲ್ಫ್ ನಲ್ಲಿ ಹುಡುಕಿದರೂ ಡಬ್ಬಾ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ``ಇಲ್ಲಿ ಡಬ್ಬಾನೇ ಇಲ್ವಲ್ಲೇ...?'' ಎಂದು ಸುಸ್ತಾದರು.
ರತ್ನಮ್ಮ ಕುಳಿತಲ್ಲಿಂದಲೇ ಗುಡುಗಿದರು, ``ಅಯ್ಯೋ ಬಡ್ಕೊಂಡ್ರು ನಿಮ್ಮ ಜಾಣತನಕ್ಕೆ... ಮಹಾ ಸೋಮಾರಿ, ನಿಮ್ಮ ಕೆಲಸಗಳ್ಳ ಬುದ್ಧಿ ನಂಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೇ? ಇಡೀ ದಿನ ಕಾಡುಹರಟೆಯಲ್ಲೇ ಆಗೋಗುತ್ತೆ... ಯಾವ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ನೆಟ್ಟಗೆ ಮಾಡಲು ಬರಲ್ಲ. ಮೊಬೈಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಸದಾ ವಾಟ್ಸ್ಆ್ಯಪ್‌, ಫೇಸ್‌ಬುಕ್‌ ಅಂತ ಸಾಯೋದು.. ಮುಖಮೂತಿ ತಿಳಿಯವದರಿಗೆ ಗುಡ್‌ ಮಾರ್ನಿಂಗ್‌ ಮೆಸೇಜ್‌ ಕಳಿಸೋದು... ಈ ಹಾಳು ಕಾಟಗಳು ನಮ್ಮನ್ನು ಮುಂದೆ ಕೋರ್ಟಿಗೆ ಎಳೆಯುತ್ತವಷ್ಟೆ. ಫ್ರೆಂಡ್ಸ್ ಜೊತೆ ಅಲೆದಾಟ, ಕಂಡೋರಿಗೆ ಲೈನ್‌ ಹೊಡೆಯೋದು... ಇದೇ ಆಗ್ಹೋಯ್ತು. ಹಾಳಾಗೋಗಲಿ, ಇಲ್ಲೇ ಬಂದು ಊಟ ಮಾಡಿ. ನೀವು ಹೀಗೆ ಮಾಡ್ತೀರಿ ಅಂತಾನೇ ಮೊದಲೇ ಉಪ್ಪಿನ ಡಬ್ಬ ತಂದಿಟ್ಟಿದ್ದೆ.
''ಪತಿಪತ್ನಿ ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಕೊನೆ ಮೊದಲು ಇಲ್ಲದಂತೆ ವಾದವಿವಾದ ಶುರುವಾಗಿತ್ತು. ಇಡೀ ದಿನ ಕಳೆದರೂ ವಾದಕ್ಕೆ ಅಂತ್ಯ ಕಾಣಲಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಹೆಂಡತಿ ಹೇಳಿದಳು, ``ನೀವೀಗ ವಾದದಲ್ಲಿ ಗೆಲ್ಲುವುದು ಮುಖ್ಯವೋ... ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಇರುವುದೋ?'' ಅಲ್ಲಿಗೆ ವಾದ ಮುಗಿಯಿತು!
ಅಜಯ್‌ : ನಿನ್ನೆ ರಾತ್ರಿ ಏನಾಯ್ತು ಗೊತ್ತಾ? ಗುಂಡು ಪಾರ್ಟಿ ಮುಗಿಸಿ ಬಹಳ ತಡವಾಗಿ ಮನೆ ತಲುಪುಷ್ಟರಲ್ಲಿ 12 ಗಂಟೆ ದಾಟಿತ್ತು. ಮನೆಗೆ ಬಂದು ಬೆಲ್ ಬಾರಿಸಿ ಎಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಕಾದರೂ ಹೆಂಡತಿ ಬಂದು ಬಾಗಿಲು ತೆರೆಯುವುದು ಬೇಡವೇ? ಕೊನೆಗೆ ಹೊರಗಿನ ಜಗುಲಿ ಮೇಲೆ ಮಲಗಿ ಇಡೀ ರಾತ್ರಿ ಕಳೆಯಬೇಕಾಯ್ತು.
ವಿಜಯ್‌ : ಛೇ....ಛೇ ! ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ತರಾಟೆಗೆ ತೆಗೆದುಕೊಂಡೆ ತಾನೇ?
ಅಜಯ್‌ : ಏ.... ವಿಷಯ ಅದಲ್ಲ. ಅವಳು ನಿನ್ನೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ತವರಿಗೆಂದು ಶಿವಮೊಗ್ಗಕ್ಕೆ ಹೊರಟಿದ್ದಳು. ಮನೆ ಬೀಗದ ಕೈ ನನ್ನ ಜೇಬಿನಲ್ಲೇ ಇತ್ತು. ಹೆಂಡತಿ ತವರಿಗೆ ಹೋದಳೆಂಬ ಖುಷಿಯಲ್ಲಿ ಪಾರ್ಟಿಗೆ ಹೋಗಿ ಗುಂಡು ಹಾಕಿದವನಿಗೆ ಅವಳು ಹೋದದ್ದೇ ಮರೆತು ಹೋಗಬೇಕೇ.....?
