ಪ್ರತಿದಿನದಂತೆ ಅಂದು ಬೆಳಗ್ಗೆ ಸಹ ಮಾಧವಿಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಕೆಲಸಗಳು ಕಾದು ಕುಳಿತಿದ್ದ. ಮನೆಯವರಿಗೆಲ್ಲ ಕಾಫಿ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು, ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಸಂಭಾಳಿಸುವುದು, ಗಂಡ ರೋಹಿತ್‌ ಹಾಗೂ ನಾದಿನಿಗೆ ಲಂಚ್‌ ಪ್ಯಾಕ್‌ ಮಾಡಿಕೊಡುವುದು, ತಿಂಡಿ ತಯಾರಿಸುವುದು, ಮಧ್ಯೆ ಮಧ್ಯೆ ಅಗತ್ಯದ ಸಣ್ಣಪುಟ್ಟ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತರಲು, ಕೆಲಸವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಓಡಬೇಕಾಗಿರುವುದು ಇತ್ಯಾದಿ. ಪ್ರತಿ ಕೆಲಸವನ್ನೂ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯಿಂದ ಮುಗಿಸಿಕೊಡುತ್ತಾ ಅವಳು ಸುಸ್ತಾಗಿ ಸಿಟ್ಟಿಗೇಳುತ್ತಿದ್ದಳು. ಸಂತೋಷದ ವಿಷಯವೇನೆಂದರೆ ಗಂಡ ರೋಹಿತ್‌ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆಫೀಸ್‌ಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ಮಗಳು ಅಮೃತಾಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಅವಳ ಶಾಲೆ ಹೆಚ್ಚು ದೂರವೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. 8-10 ನಿಮಿಷದ ಕಾಲ್ನಡಿಗೆಯ ದಾರಿ. ಸ್ಕೂಟರ್‌ನಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಕಡಿಮೆ ಸಮಯ ಬೀಳುತ್ತಿತ್ತು. ರೋಹಿತ್‌ ಮತ್ತು ಮಾಧವಿ ಏನು ನಿರ್ಧಾರ ಮಾಡಿದ್ದರೆಂದರೆ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆಫೀಸ್‌ಗೆ ಹೋಗುವಾಗ ರೋಹಿತ್‌ ಅಮೃತಾಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಬಿಡುವುದು, ಸಂಜೆ ಮಾಧವಿ ಅವಳನ್ನು ಶಾಲೆಯಿಂದ ಕರೆದುಕೊಂಡು ನಡೆದು ಬರುವುದು ಎಂದು. ಅಮೃತಾ ನಡೆದು ಬರುವಾಗ ಬಹಳ ತೊಂದರೆ ಕೊಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಅವಳ ಸ್ಕೂಲ್ ಬ್ಯಾಗ್‌, ನೀರಿನ ಬಾಟಲ್‌ನ್ನು ಮಾಧವಿಯೇ ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅಮೃತಾಳನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮಗಳ ಮೂಡ್‌ನ್ನು ನಿಯಂತ್ರಣದಲ್ಲಿಡಲು ಅವಳು ಆಗಾಗ್ಗೆ ಮಗಳಿಗೆ ಚಿಪ್ಸ್, ಟಾಫಿ ಮತ್ತು ಐಸ್‌ ಕ್ರೀಂ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಪೂರೈಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸೂಪರ್‌ ಸ್ಟೋರ್‌ ಶಾಲೆಯ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಇಂತಹ ಪ್ರಸಂಗಗಳು ಉಂಟಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅದನ್ನು ಅಷ್ಟು ಹತ್ತಿರ ಏಕಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೋ ಎಂದು ಅವಳಿಗೆ ಕೋಪ ಬರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಸತ್ಯವೆಂದರೆ ಆ ಸ್ಟೋರ್‌ ಅಲ್ಲಿದ್ದುದರಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ದಿನನಿತ್ಯದ ಅಗತ್ಯದ ವಸ್ತುಗಳು ಸಿಗುತ್ತಿದ್ದವು. ದಿಢೀರನೆ ಯಾರಾದರೂ ಅತಿಥಿಗಳು ಬಂದಾಗ ಅಥವಾ ಯಾವುದಾದರೂ ವಸ್ತು ಖಾಲಿಯಾದಾಗ, ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಎಮರ್ಜೆನ್ಸಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿಗೇ ಓಡಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅಂದೂ ಹಾಗೇ ಆಯಿತು. ಮಗ ಮೋಹನನ ಹಾಲಿನ ಡಬ್ಬಿ ಗಡಿಬಿಡಿಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ಜಾರಿ ಕೆಳಗೆ ಬಿತ್ತು. ಬೆಳಗಿನ ತಿಂಡಿಗೆ ಬ್ರೆಡ್‌ ಮತ್ತು ಕಾರ್ನ್‌ ಫ್ಲೇಕ್ಸ್ ತರಿಸುವುದನ್ನು ಮರೆತಿದ್ದಳು. ಅದನ್ನು ಅವಳ ಅತ್ತೆ ಮಾವ ಬೆಳಗ್ಗೆ ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ಸೇವಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಮಾಧವಿ ರೋಹಿತ್‌ ಹಾಗೂ ಅಮೃತಾಳಿಗೆ ಏನೋ ಒಂದು ತಿನ್ನಿಸಿದಳು. ಈಗ ಅವಳಿಗೆ ಉಳಿದವರ ಚಿಂತೆಯಾಗಿತ್ತು. ರೋಹಿತ್‌ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗುವ ಮುಂಚೆ ಸ್ಟೋರ್‌ನಿಂದ ಎಲ್ಲ ಪದಾರ್ಥಗಳನ್ನೂ ತಂದುಕೊಟ್ಟು ನಂತರ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗಲಿ ಎಂದು ಬಯಸುವುದು ವ್ಯರ್ಥ. ಅವನು ಅಮೃತಾಳನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಬಿಡುವುದನ್ನೇ ದೊಡ್ಡ ಉಪಕಾರ ಎಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ. ಹೀಗಾಗಿ ಮಾಧವಿ ಗಡಿಯಾರ ನೋಡಿಕೊಂಡು ಅಮೃತಾಳನ್ನು ಮುಂಚೆಯೇ ರೆಡಿ ಮಾಡಿ ಬಾಗಿಲ ಬಳಿ ನಿಲ್ಲಿಸುತ್ತಿದ್ದಳು. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ತಡವಾದರೂ ರೋಹಿತ್‌ ಕೋಪ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದ. ಮಾಧವಿ ತನ್ನ ಬೇಜವಾಬ್ದಾರಿಗಾಗಿ ಒಂದಷ್ಟು ಬೈಗುಳ ಕೇಳಬೇಕಾಗಿತ್ತು. ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಅಮೃತಾಳನ್ನು ಮನೆಯಲ್ಲೇ ಬಿಟ್ಟುಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ.
ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಮಾಧವಿಗೆ ಒಂದು ಉಪಾಯ ಹೊಳೆಯಿತು, ``ರೋಹಿತ್‌ ಪ್ಲೀಸ್‌, ನನ್ನನ್ನೂ ಸ್ಟೋರ್‌ ಬಳಿ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ. ನಾನು ಕೆಲವು ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ತಗೋಬೇಕು,'' ಎಂದಳು.
