ನೀಳ್ಗಥೆ - ಪದ್ಮಾ ಮೂರ್ತಿ
``ಅಮ್ಮಾ.... ಹ್ಯಾಪಿ ಮದರ್ಸ್‌ ಡೇ!''
``ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಕಣಮ್ಮ.''
``ಯಾರದು ರಾಧಾ, ಫೋನ್‌ ಮಾಡಿದ್ದು....?'' ರಾಯರು ಪೇಪರ್‌ ಮೇಲೆ ಕಣ್ಣಾಡಿಸುತ್ತಾ ಮಡದಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದರು.
``ದೊಡ್ಡವಳು ಶಾಲಿನಿ ಮಾಡಿದ್ಲು.''
``ನಿನ್ನ ಮಕ್ಕಳೂ ಸರೇ ಸರೆ.... ಬೆಳಗಾಗುತ್ಲೇ ಫೋನ್‌ ಕೈಗೆತ್ತಿಕೊಳ್ತಾರೆ ನೋಡು.....''
``ನಿಮ್ಮ ಜೊತೆಗೂ ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಮಾತಾಡ್ತಾರಲ್ಲ?''
``ನನಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಮಾತಾದ್ರೂ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬರಬೇಕು?'' ರಾಯರ ಪಠಣ ಮುಂದುವರಿದಿತ್ತು.
ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಫೋನ್‌ ಮತ್ತೆ ರಿಂಗಾಯ್ತು. ಈ ಸಲ ಮಾಡಿದ್ದವಳು ಎರಡನೇ ಮಗಳು ಮಾಧವಿ. ಅವಳು ಪ್ರತಿದಿನ ಇದೇ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಕರೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
ಬೆಳಗ್ಗೆ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಡುವ ಮುಂಚೆ ಮರೆಯದೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಳು.
``ಅಮ್ಮಾ.... ಹ್ಯಾಪಿ ಮದರ್ಸ್‌ ಡೇ!''
``ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್ ಕಣಮ್ಮ......''
ಮಾಧವಿ ನಸುನಗುತ್ತಾ ಕೇಳಿದಳು, ``ಅಮ್ಮಾ, ಈ ಸಲ ಎಂಥ ಗಿಫ್ಟ್ ಬೇಕು?''
``ಅದೆಲ್ಲ ಏನೂ ಬೇಡಮ್ಮ.... ಈಗಾಗಲೇ ಸಾಕಷ್ಟು ಕೊಡಿಸಿದ್ದೀರಿ. ನೀವು ಮೂವರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬಂದು 2-3 ದಿನಗಳ ಮಟ್ಟಿಗಾದರೂ ನಮ್ಮ ಜೊತೆ ಇದ್ದರೆ, ಮನೆ ಕಳೆಗಟ್ಟುತ್ತದೆ.''
``ಅಯ್ಯೋ ಹೋಗಮ್ಮ.... ಹೋದ ವರ್ಷ ತಾನೇ ಬಂದಿದ್ನಲ್ಲ ನಾನು.....''
``ಹೋಗೇ, ಮಹಾ ಬಂದುಬಿಟ್ಟೆ. ಹಿಂದಿನ ದಿನ ಬಂದವಳು ಮಾರನೇ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟೆ.''
``ಸರಿ ಕಣಮ್ಮ..... ನಾವೆಲ್ಲ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬರೋ ತರಹ ಪ್ಲಾನ್‌ ಮಾಡಿ ಬರ್ತೀವಿ.''
ಮಾರನೇ ದಿನ ಸಂಜೆ 7 ಗಂಟೆ ಆಗಿತ್ತು. ರಾಧಮ್ಮ ಪತಿ ಕೃಷ್ಣರಾವ್ ಜೊತೆ ಕುಳಿತು ಟೀ ಕುಡಿಯುತ್ತಾ ಟಿವಿ ಧಾರಾವಾಹಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಬೆಲ್‌ ಆಯ್ತು. ರಾಧಮ್ಮ ಪತಿಗೆ ಹೇಳಿದರು, ``ಬಹುಶಃ ಹಾಲಿನವನು 9 ಗಂಟೆ ಬದಲು ಇವತ್ತು ಬೇಗ ಬಂದಿರಬೇಕು.''
``ಮಾರಾಯ್ತಿ..... ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೀತಿಯೋ, ಹೀಗೆ ಮಾನಾಡುತ್ತಾ ಕೂತಿರ್ತಿಯೋ....''
``ಅದೇನು... ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯೋ ಕಾಂಟ್ರಾಕ್ಟ್ ನನಗೊಬ್ಬಳಿಗೆ ಅಲಾಟ್‌ ಆಗಿದೆಯೋ... ಪೇಪರ್‌, ಟಿವಿ ಮಾತ್ರ ನಿಮ್ಮದೋ...''
ಮಾತನಾಡುತ್ತಲೇ ಆಕೆ ಹೋಗಿ ಬಾಗಿಲು ತೆರೆದರೇ ಅವಾಕ್ಕಾದರು.... ಎದುರಿಗೆ ಕಿರಿ ಮಗಳು ದಿವ್ಯಾ ಲಗೇಜ್‌ ಸಮೇತ ನಿಂತಿದ್ದಳು. ಅಮ್ಮನನ್ನು ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಅಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ದಿವ್ಯಾ ಮುದ್ದಾಗಿ ಉಲಿದಳು, ``ಹ್ಯಾಪಿ ಮದರ್ಸ್‌ ಡೇ ಮಾಮ್!''
``ಇದೇನೇ ನೀನು.... ಮೊದಲೇ ಹೇಳಿದ್ರೆ ಅಪ್ಪಾಜಿನಾ ರೈಲ್ವೆ ಸ್ವೇಷನ್‌ಗೆ ಕಳುಹಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ.....''
``ಏನೂ ತೊಂದರೆ ಇಲ್ಲ ಬಿಡಮ್ಮ.... ನಾನು ಕ್ಯಾಬ್‌ ಮಾಡಿಕೊಂಡೇ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ.''
``ಅದು ಸರಿ, ಎಲ್ಲೇ ಅಳಿಯಂದ್ರು ಆನಂದ್‌.... ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ಮಗ ಗೋಪೀನೂ ಇಲ್ಲ.....''
``ಅಮ್ಮಾ.... ನಾನು ಈ ಸಲ ಒಬ್ಬಳೇ ಬಂದಿದ್ದೀನಿ. ಗೋಪಿ ಸಮ್ಮರ್‌ ಕ್ಯಾಂಪ್‌ ಸೇರಿದ್ದಾನೆ. ಆನಂದ್‌ ದೆಹಲಿ ಕಡೆ ಆಫೀಸ್‌ ಟೂರ್‌.''
ಕಿರಿ ಮಗಳ ದನಿ ಕಿವಿಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದಂತೆ..... ರಾಯರು ಎದ್ದು ಮುಂಬಾಗಿಲಿಗೆ ಬಂದರು. ಮಗಳನ್ನು ಎದೆಗೆ ಆನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ``ಒಳಗಡೆ ಕೂತು ಮಾತನಾಡೋಣ ನಡೆಯಮ್ಮ..... ನಿಮ್ಮಮ್ಮನಿಗಂತೂ ಬಾಗಿಲಲ್ಲೇ ಮಾತು ಮುಗಿಯಲ್ಲ.''
ಅವರು ಒಳಗೆ ಹೆಜ್ಜೆ ಇಟ್ಟು 1 ನಿಮಿಷ ಆಗುಷ್ಟರಲ್ಲೇ, ``ಅಪ್ಪಾಜಿ..... ನಾವೂ ಬಂದಿದ್ದೇವೆ!'' ಎಂಬ ದನಿ ಕೇಳಿಸಿತು. ರಾಯರು ಮತ್ತೆ ಹೊರಗೋಡಿ ಬಂದು ನೋಡಿದಾಗ ಹಿರಿಯ ಮಕ್ಕಳಾದ ಶಾಲಿನಿ, ಮಾಧವಿ ಸಹ ಲಗೇಜ್‌ ಹಿಡಿದು ಬರುತ್ತಿರುವುದು ಕಾಣಿಸಿತು. ಒಟ್ಟೊಟ್ಟಿಗೆ ಮೂವರು ವಿವಾಹಿತ ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳೂ ಬಿಡುವಾಗಿ ತವರಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದು ಹೆತ್ತವರಿಗೆ ಅಪಾರ ಸಂತಸ ನೀಡಿತ್ತು. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನಗು ಹರಡಿತು. ರಾತ್ರಿಗೆ ಅಡುಗೆ ಸಾಕಾಗುತ್ತದೋ... ಬೇರೇನಾದರೂ ಮಾಡಬೇಕೋ ಎಂದು ರಾಧಮ್ಮ ಅಡುಗೆಮನೆ ಕಡೆ ಓಡಿದರು. ಖುಷಿಯಿಂದ ಅವರ ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿತ್ತು. ಆಗ ಮಾಧವಿ ಹೇಳಿದಳು, ``ಅಮ್ಮಾ, ಏನೂ ಯೋಚನೆ ಮಾಡಬೇಡ..... ಮೂವರೂ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಬನ್ನಿ ಅಂತ ನೀನು ಹೇಳ್ತಿದ್ದೆಯಲ್ಲ.... ನಿನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಮಾತನಾಡಿಕೊಂಡು ಮೂವರೂ ಹೀಗೆ ದಿಢೀರ್‌ ಅಂತ ಬಂದೇಬಿಟ್ಟೆವು.....''
