ಕಥೆ - ರೇಖಾ ಶ್ರೀವತ್ಸ
``ಮುಂದೆ ಅಲ್ಲಿ ಬಿದ್ಹೋಗಿರೊ ಮನೆ ಇದ್ಯಲ್ಲ.... ಅದೇ ಕಮಲಾ ಮೇಡಂ ಮನೆ,'' ಹುಡುಗ ಮುರಿದ ಮನೆಯ ಕಡೆ ಗಲ್ಲಿಯ ತಿರುವಿನಿಂದಲೇ ಬೆರಳು ಮಾಡಿ ತೋರಿಸಿ, ತನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತರ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿಹೋದ.
ಆಟವನ್ನು ಅರ್ಧಕ್ಕೆ ಬಿಟ್ಟು ನನಗೆ ಮನೆ ತೋರಿಸಲು ಬಂದಿದ್ದನೇನೋ, ಮನೆಯ ಮುಚ್ಚಿದ ಬಾಗಿಲನ್ನು ತಟ್ಟಲು ಎತ್ತಿದ ಕೈ ಅಲ್ಲಿಯೇ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಿತು. ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣುಗಳ ಎದುರು ಎರಡು ವಿಶಾಲ ಕಣ್ಣುಗಳು ತೇಲಿ ಬಂದವು. ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿಂದಲೂ ಹಗಲಿರುಳು ಚಿಂತಿಸುವಂತೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಅದೇ ಭಾವವಿತ್ತು. ಜೀವನದ ಒಂದೇ ಒಂದು ಸುಂದರ ಕ್ಷಣವನ್ನು ಸ್ಪರ್ಶಿಸುವ ಆಸೆಯಿಂದ ಚಾಚಿದ ನನ್ನ ಕೈಗಳನ್ನು ಆ ಕಣ್ಣುಗಳು ಅಲ್ಲಿಯೇ ತಡೆಯುತ್ತಿದ್ದವು. ಆ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದ್ದ ನಿಷೇಧ, ತಿರಸ್ಕಾರ, ದಮನಗೊಳಿಸಿದ ಆಕ್ರೋಶ ಆಶ್ಚರ್ಯಮಿಶ್ರಿತ ಭಾವಗಳು ನನ್ನನ್ನು ಸ್ತಬ್ಧಗೊಳಿಸುತ್ತಿದ್ದವು. ನಾನು ಹೆಳವನಂತಾಗುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಂತರ್ಯದಲ್ಲಿ ಬೆಂಕಿಯ ಜ್ವಾಲೆ ಭುಗಿಲೆದ್ದು, ಅದರ ಬೇಗೆಯಲ್ಲಿ ಸುಟ್ಟು ಕರಕಲಾಗುವುದೇ ನನ್ನ ವಿವಶತೆಯಾಗಿತ್ತು.
ಆದರೆ ಕಳೆದ ಮೂರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಡೆದ ಘಟನೆಗಳಿಗೆ ನಾನೇ ಹೊಣೆಯಾಗಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ದುಃಖವನ್ನು, ನೋವನ್ನು ನಾನೇ ಅನುಭವಿಸಿ, ಪ್ರಾಯಶ್ಚಿತ್ತ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಿದ್ಧನಾಗಿದ್ದೆ. ಪೂರ್ತಿ ನಿರ್ದೋಷಿಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಶಿಕ್ಷೆಗೊಳಗಾದ ಕಮಲಾಳ ಬಗ್ಗೆ ನಾನು ದುಃಖಗೊಂಡಿದ್ದೆ. ಶೋಭಾಯಮಾನವಾದ ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯ, ನಿಷ್ಕಲ್ಮಷ ಹಾಗೂ ನಿಶ್ಚಲ ಹೃದಯ ಇವೇ ಅವಳ ದೋಷಗಳಾಗಿದ್ದವು. ಈ ಪುರುಷ ಪ್ರಧಾನ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಆತ್ಮಗೌರವವನ್ನು ಕಾಪಾಡಿಕೊಂಡು ಬರಲು ಹೆಣಗಾಡುತ್ತಿದ್ದವು.
ಇದನ್ನು ನಾನೂ ಸಹಿಸಲಿಲ್ಲ ಹಾಗೂ ಪರಮೇಶನೂ ಸಹಿಸಲಿಲ್ಲ. ಸಮಾಜದ ಎದುರಿನಲ್ಲಿ ಪರಮೇಶ ಅವಳನ್ನು ಅಗ್ನಿಸಾಕ್ಷಿಯಾಗಿ ತನ್ನ ಜೀವನದ ಜೊತೆಗಾತಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಆದರೆ ಈ ಬಂಧನ ಬಹಳ ಹಸಿಯಾಗಿದ್ದು, ಏಳು ತಿಂಗಳುಗಳವರೆಗೂ ತಡೆಯಲಿಲ್ಲ. ಹಗುರವಾದೊಂದು ಗಾಳಿಯ ಅಲೆ ಬೀಸಿ ಎಲ್ಲ ಸಂಬಂಧವನ್ನೂ ಮುರಿದುಹಾಕಿತ್ತು. ಸಂಶಯದ ಮಾಲಿನ್ಯ ತುಂಬಿದ ಗಾಳಿಯಲ್ಲಿ ಜ್ಯೋತಿಯೊಂದು ದಿಢೀರನೆ ಆರಿಹೋಯಿತು.
ಇಲ್ಲ, ಆ ಜ್ಯೋತಿ ನಂದಿಹೋಗಲಿಲ್ಲ. ಅದು ಬೆಂಕಿಯಾಗಿ ಕಮಲಾಳ ಕಣ್ಣುಗಳಲ್ಲಿ ಹಾಗೂ ಅವಳ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಇಂದಿಗೂ ಪ್ರಜ್ವಲಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಂಬಿ ತನ್ನವರನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿಕೊಂಡ ಆ ಪುರುಷನಿಂದ ಬೇರೆಯವರಿಗಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಸ್ವಯಂ ತನಗೂ ಪರಕೀಯಳಾಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ. ತಿರಸ್ಕಾರದ ತೀಕ್ಷ್ಣ ಜ್ವಾಲೆಗಳು ಅವಳ ರೋಮ ರೋಮದಲ್ಲೂ ಭುಗಿಲೆದ್ದಿವೆ. ಇದರೊಂದಿಗೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬ, ಧೂಮಕೇತುವಿನಂತೆ ಅವಳ ಸುಖಮಯ ಜೀವನವನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಿ, ಅವಳ ಪ್ರೀತಿಯ ಗೂಡಿನ ಒಂದೊಂದು ಹುಲ್ಲುಕಡ್ಡಿಯನ್ನೂ ಕಿತ್ತು ಚೆಲ್ಲಾಡಿ ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದ.
ಆ ಧೂಮಕೇತು ಮತ್ಯಾರು ಅಲ್ಲ, ನಾನೇ! ಆದರೆ ಇಂದು ನಾನು ಎಸೆಗಿದ ಅಪರಾಧಕ್ಕೆ ಪಶ್ಚಾತ್ತಾಪ ಪಡುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ನನ್ನ ಆ ತಪ್ಪನ್ನು ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ. ಆ ಅಪರಾಧದ ಜ್ವಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವತಃ ನಾನೇ ಉರಿದು ಹೋಗುತ್ತಿದ್ದೇನೆ. ಉಸಿರು ಬಿಗಿಹಿಡಿದಂತಾಗುತ್ತಿದೆ. ಕಮಲಾಳ ಆಂತರ್ಯದಲ್ಲಿನ ಆ ಬೆಂಕಿ ಅವಳನ್ನು ಹಾಗೂ ನನ್ನನ್ನು ಯಾವ ರೀತಿ ಉರಿಸತೊಡಗಿದೆ ಅನ್ನುವುದನ್ನು ಈಗ ಮನಗಾಣುತ್ತಿದ್ದೇನೆ.
