ಮಹಿಳಾ ಹಾಕಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಸ್ತಾಪ ಆಗುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ಶಾರೂಖ್‌ ಖಾನ್‌ರ `ಚಕ್‌ದೇ ಇಂಡಿಯಾ’ ಕಣ್ಮುಂದೆ ಬರುತ್ತದೆ. ಈ ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಫೆಡರೇಶನ್‌ನವರ ಆಟ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಬಿಂಬಿಸಲಾಗಿದೆ. ಆ ಹುಡುಗಿಯರನ್ನು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳೆಂದೇ ಭಾವಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ಅವರು ತಮ್ಮ ಆಟದ ಮೆರುಗನ್ನು ಹೆಚ್ಚಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರ ಜೊತೆ ಜೊತೆಗೆ ತಮ್ಮನ್ನು ದೂಷಿಸುತ್ತಾ ದೂರ ಇಡಲು ಪ್ರಯತ್ನಿಸುವ ಸಮಾಜವನ್ನೂ ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಇಷ್ಟೆಲ್ಲದರ ಹೊರತಾಗಿ ಹಾಕಿಯನ್ನೇ ಉಸಿರಾಗಿಸಿಕೊಂಡ ಹುಡುಗಿಯರು ದೇಶವಿದೇಶಗಳಲ್ಲೂ ತಮ್ಮ ಕಠೋರ ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಹೆಸರು ಗಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.
ಅಂತಹದೇ ಒಬ್ಬ ಸಾಹಸಿ ಹುಡುಗಿ ಮೋನಿಕಾ ಮಲಿಕ್‌. 2014ರ ಇಂಚೋನ್‌ ಏಷ್ಯನ್‌ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಕಂಚಿನ ಪದಕ ಗೆದ್ದ ಭಾರತೀಯ ತಂಡದ ಭಾಗವಾಗಿದ್ದರು. ಆ ಬಳಿಕ 2018ರ ಜಕಾರ್ತಾ ಏಷ್ಯನ್‌ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಬೆಳ್ಳಿ ಪದಕ ಗೆದ್ದಿದ್ದರು. 2017ರಲ್ಲಿ ಜಪಾನಿನಲ್ಲಿ ನಡೆದ ಏಷ್ಯಾ ಕಪ್‌ನಲ್ಲೂ ಚಿನ್ನದ ಪದಕ ಗೆದ್ದಿದ್ದರು.
ಹರಿಯಾಣದ ಸೋನಿಪತ್‌ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಹಳ್ಳಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ನವೆಂಬರ್‌ 5, 1993ರಲ್ಲಿ ಬಡ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಜನಿಸಿದ ಮೋನಿಕಾ ಈ ಕ್ರೀಡೆಗೆ ಬರುವ ದಾರಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಸುಗಮವಾಗಿರಲಿಲ್ಲ.
ಕಷ್ಟದ ದಾರಿ
ಈ ಬಗ್ಗೆ ಅವರಿಂದಲೇ ಕೇಳಿ, “ಈ ಹಂತಕ್ಕೆ ತಲುಪಲು ನಾನು ಬಹಳಷ್ಟು ಪರಿಶ್ರಮ ಪಟ್ಟಿರುವೆ. 2006-07ರಲ್ಲಿ ನಾನು ಅಕಾಡೆಮಿಗೆ ಸೇರ್ಪಡೆಯಾದೆ. 2009ರಲ್ಲಿ ಜೂನಿಯರ್‌ ಹಾಕಿ ತಂಡವನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸಿದೆ. ಈ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ನಾನು ಕ್ರೀಡೆಯ ಸ್ಕಿಲ್ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಗಮನಕೊಟ್ಟೆ. `ಅರ್ಜುನ’ ಹಾಗೂ `ದ್ರೋಣಾಚಾರ್ಯ’ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪುರಸ್ಕೃತ ರಾಜೇಂದರ್‌ ಸಿಂಗ್‌ ಪಟ್ಟ ಪರಿಶ್ರಮದ ಫಲವಾಗಿ ನಾನಿಂದು ಈ ಸ್ಥಿತಿಗೆ ತಲುಪಿರುವೆ. ಪುರುಷ ಹಾಕಿ ತಂಡದ ಧನರಾಜ್‌ ಪಿಳ್ಳೈ ಹಾಗೂ ದೀಪಕ್‌ ಠಾಕೂರ್‌ರವರ ಆಟದಿಂದ ಬಹಳಷ್ಟನ್ನು ಕಲಿತುಕೊಂಡೆ.“
ನನ್ನ ಮೊದಲಿನ ದಿನಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ಪ್ರ್ಯಾಕ್ಟೀಸ್‌ನ ಕಾರಣದಿಂದ ನಾನು ರಾತ್ರಿ ತಡವಾಗಿ ಮನೆಗೆ ತಲುಪುತ್ತಿದ್ದೆ. ಆಗ ನಾನು ಚಂಡೀಗರ್ ನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ಮುಖಾಂತರ ಅಕಾಡೆಮಿಗೆ ಹೋಗಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ. ಅವು ಅತ್ಯಂತ ಕಷ್ಟದ ದಿನಗಳು. ಆದರೆ ನನಗೆ ಹಾಕಿ ಆಟ ಆಡುವುದು ಎಷ್ಟು ಇಷ್ಟ ಆಗುತ್ತಿತ್ತೆಂದರೆ ನಾನು ಆ ಅಡೆತಡೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಗಮನಕೊಡಲು ಹೋಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
“2009ರಲ್ಲಿ ನಾನು ಜೂನಿಯರ್‌ ಟೀಮಿಗೆ ಆಯ್ಕೆಯಾದೆ. ಆಗ ನನಗಾದ ಖುಷಿ ಅಷ್ಟಿಷ್ಟಲ್ಲ. ಆ ಬಳಿಕ ನನ್ನ ಸಂಪೂರ್ಣ ಗಮನ ಈ ಕ್ರೀಡೆಯ ಬಗ್ಗೆಯೇ ಇತ್ತು. 2011ರಲ್ಲಿ ನಾನು ಸೀನಿಯರ್‌ ಟೀಮಿನಲ್ಲಿ ಆಯ್ಕೆಯಾದೆ.”
ಅಪ್ಪನ ಬೆಂಬಲ
ಈಗಂತೂ ಹುಡುಗಿಯರು ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲೂ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಪ್ರದರ್ಶನ ತೋರುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. `ನಿಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೇಗಿತ್ತು?’ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮೋನಿಕಾ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದರು, “ಆಗ ಹರಿಯಾಣ ರಾಜ್ಯದಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯರ ಆಟಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೊಂದು ಗಮನ ಕೊಡಲಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹುಡುಗಿ ಬೆಳೆದು ದೊಡ್ಡವಳಾದಳೆಂದರೆ, ಅವಳಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಕಳಿಸಿಬಿಡುವುದೇ ಅವರ ದೊಡ್ಡ ಚಿಂತೆಯಾಗಿರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದು ಬಹು ದೊಡ್ಡ ತಪ್ಪು ಯೋಚನೆಯಾಗಿತ್ತು. ನಾನು ಹೇಳುವುದಿಷ್ಟೆ, ನಿಮ್ಮ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಹುಡುಗಿಯೊಬ್ಬಳು ಇದ್ದರೆ ಅವಳ ಮದುವೆ ಮಾಡಿ ಮುಗಿಸುವುದೇ ನಿಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವೆಂದು ಭಾವಿಸಬೇಡಿ. ಹುಡುಗಿ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳಲು ಇಚ್ಛೆಪಟ್ಟರೆ ಅವಳಿಗೆ ಪೋತ್ಸಾಹ ಕೊಡಿ. ಓದಲು ಇಷ್ಟಪಟ್ಟರೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಓದಿಸಿ.
“ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ, ನನ್ನ ಕುಟುಂಬದವರು ನನಗೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ಬೆಂಬಲ ನೀಡಿದರು. ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ತಕದೀರ್‌ ಸಿಂಗ್‌ ನನ್ನ ಡಯೆಟ್‌ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಗಮನಹರಿಸಿದರು. ಈಗ ಅವರು ಪೊಲೀಸ್‌ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಹೆಡ್‌ಕಾನ್‌ಸ್ಟೆಬಲ್ ಆಗಿದ್ದಾರೆ. ನಾನು ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಪಾದಾರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿದಾಗ ಅವರು ಕಾನ್‌ಸ್ಪೆಬಲ್ ಆಗಿದ್ದರು. ಆಗ ಅವರ ಸಂಬಳ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ ಇತ್ತು. ಐದು ಜನ ಮಕ್ಕಳು ಒಬ್ಬರ ಸಂಬಳದಲ್ಲಿ ಜೀವನ ಸಾಗಿಸುವುದೇ ಕಷ್ಟ ಎಂಬಂತಿತ್ತು..
“ನನ್ನ ಅಪ್ಪ ಬಟ್ಟೆಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಡಯೆಟ್‌ಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಖರ್ಚು ಮಾಡಿದರು. ಅವರು ನನಗೆ ಬಾದಾಮಿ ಹಾಗೂ ಋತುಮಾನದ ಹಣ್ಣುಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚೆಚ್ಚು ತರುತ್ತಿದ್ದರು. ಶಾಲೆಯ ಮಧ್ಯಂತರ ವಿರಾಮದಲ್ಲಿ ನನಗಾಗಿ ತಿನ್ನಲು ಬಾದಾಮಿ ಕೊಡಲು ಬರುತ್ತಿದ್ದರು. ಅಮ್ಮ ಕೂಡ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ ಬಾದಾಮಿ ಹಾಲು ಕುದಿಸಿಟ್ಟು ನನಗಾಗಿ ನಿರೀಕ್ಷಿಸುತ್ತ ಕುಳಿತಿರುತ್ತಿದ್ದರು.”
ತಮ್ಮ ಕ್ರೀಡಾ ಸ್ಮರಣಾರ್ಹ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ಮೆಲುಕುಹಾಕುತ್ತ ಮೋನಿಕಾ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, “2014ರಲ್ಲಿ ನಾವು ಏಷ್ಯನ್‌ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಕಂಚಿನ ಪದಕ ಗಳಿಸಿದಾಗ, ನಮ್ಮ ಜೀವನವೇ ಬದಲಾಗಿಬಿಟ್ಟಿತು ಎಂದೆನಿಸಿತ್ತು. ಏಕೆಂದರೆ ಹಾಕಿ ಕ್ರೀಡೆಗೆ ಬರುವ ಹೆಚ್ಚಿನ ಹುಡುಗಿಯರು ಬಡ ಅಥವಾ ಮಧ್ಯಮ ಕುಟುಂಬದಿಂದ ಬಂದವರಾಗಿರುತ್ತಾರೆ. ಅವರಿಗೆ ಹಣದ ಅವಶ್ಯಕತೆ ತುಂಬಾ ಇರುತ್ತದೆ. ಯಾವುದಾದರೂ ಟೂರ್ನಮೆಂಟ್‌ ಗೆದ್ದಾಗ ಹೆಚ್ಚು ಹಣ ಬರುತ್ತದೆ ಎಂಬ ಅಪೇಕ್ಷೆ ಅವರದ್ದಾಗಿರುತ್ತದೆ. ಅದರಿಂದಾಗಿ ಅವರಿಗೆ ಹಾಗೂ ದೇಶಕ್ಕೆ ಖ್ಯಾತಿ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ.
“ಈಗ ಹಲವು ರಾಜ್ಯಗಳ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳಿಗೆ ಹಣಕಾಸಿನ ನೆರವು ಕೊಡುತ್ತಿವೆ. ಇದರಿಂದ ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳ ಮನೋಬಲ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ. ನಮ್ಮಂತಹ ಸೀನಿಯರ್‌ ಆಟಗಾರರಿಗೆ ಹಣ ದೊರಕಿರುವುದನ್ನು ನೋಡಿ, ಉದಯೋನ್ಮುಖ ಆಟಗಾರ್ತಿಯರ ಕುಟುಂಬದವರಿಗೂ ತಮ್ಮ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಕ್ರೀಡಾ ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಕಳಿಸಿ ತಾವು ಯಾವುದೇ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿಲ್ಲ ಎಂದು ಮನವರಿಕೆಯಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲೂ ಭವಿಷ್ಯ ಉಜ್ವಲವಾಗಿದೆ. ಇದರಿಂದ ಕ್ರೀಡೆಯ ಸ್ಥಾನಮಾನ ಹೆಚ್ಚುತ್ತದೆ.
ಕ್ರೀಡೆಯಿಂದ ಬಿಡುವು ಸಿಕ್ಕಾಗ ನೀವು ಹೇಗೆ ಸಮಯ ಕಳೆಯುತ್ತೀರಿ ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಮೋನಿಕಾ, ಇತರ ಕ್ರೀಡೆಗಳಾದ ಲೂಡೋ, ಫುಟ್‌ಬಾಲ್‌, ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್‌ ಮುಂತಾದವನ್ನು ಆಡುತ್ತಾ, ಸಂಗೀತ ಕೇಳುವುದೇ ತಮ್ಮ ಹವ್ಯಾಸ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.
– ಸುನೀತಾ ಶರ್ಮ
