``ಊರಿಗೆ ಹೋದ ಕೂಡಲೇ ಫೋನ್‌ ಮಾಡು. ಲಗೇಜ್‌ ಜೋಪಾನ, ಹುಷಾರಾಗಿ ಹೋಗ್ಬಾ,'' ನನ್ನವರು ಕೈ ಬೀಸಿದಾಗ ಹೃದಯತುಂಬಿ ಬಂತು. ನಾನೂ ಕೈ ಬೀಸಿದೆ.
ದೊಡ್ಡಮ್ಮನ ಮೊಮ್ಮಗನ ಮುಂಜಿಗೆ ಆಹ್ವಾನ ಬಂದಾಗ ಒಬ್ಬರಿಗಿಂತ ಒಬ್ಬರು ಹಿಂಜರಿದಿದ್ದರು. ``ಸಾರೀ ಮಮ್ಮಿ, ನನಗೆ ಪ್ರಾಕ್ಟಿಕ್ಸ್‌ ಮಿಸ್‌ ಆದ್ರೆ ತುಂಬ ಕಷ್ಟ. ನಾನು ಬರೋಲ್ಲ,'' ಎಂದು ಸುಪ್ರಿಯಾ ನುಡಿದರೆ, ಸುಪ್ರೀತಾಳದು ಇನ್ನೊಂದು ಬಗೆ.
``ಮಮ್ಮಿ ನನಗೆ ಸೆಮಿನಾರಿಗೆ ಪ್ರಿಪೇರಾಗಬೇಕಾಗಿದೆ. ಬೇಕಾದ್ರೆ ಅಪ್ಪನ್ನ ಕರ್ಕೊಂಡು ಹೋಗು.''
``ಸುಶೀ, ನನಗೆ ಆ ಗುಂಪು ಗೊಂದಲ ಹಿಡಿಸೋಲ್ವೆ.... ನೀನು ಬೇಕಾದ್ರೆ ಹೋಗ್ಬಾ, ನಾನು ಮಕ್ಕಳ ಜತೆ ಇರ್ತೀನಿ.'' ನನ್ನವರು ನಕಾರ ಪಲ್ಲವಿ ಹಾಡಿದಾಗ, ನಾನೂ ಹೋಗುವ ಇಚ್ಛೆಯನ್ನು ಕಿತ್ತು ಹಾಕಿದೆ.
ಏತನ್ಮಧ್ಯೆ ಅಮ್ಮ ಊರಿಂದ ಫೋನ್‌ ಮಾಡಿದ್ದರು. ``ಅವರುಗಳು ಬರ್ದಿದ್ರೆ ಏನಂತೆ? ನೀನಾದ್ರೂ ಬರ್ಬಾರ್ದೆ? ಇದೇ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲೂ ಎರಡು ದಿನ ಇದ್ಹೋಗಬಹುದಲ್ಲ,'' ಅಮ್ಮನ ಕಳಕಳಿಯ ನುಡಿಗೆ ನಾನು ಕರಗಿದೆ. ಒಬ್ಬಳೇ ಪಯಣಿಸಲು ನಿರ್ಧರಿಸಿದ್ದೆ.
``ಇಲ್ಲಿಂದ ನಾಲ್ಕು ಗಂಟೆಗಳ ಪ್ರಯಾಣ. ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನ ರಿಸೀವ್ ಮಾಡೋಕ್ಕೆ ಯಾರಾದ್ರೂ ಬಂದೇ ಬರ್ತಾರೆ. ನಾನೊಬ್ಳೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ ಪರ್ವಾಗಿಲ್ಲ,'' ಎಂದಾಗ ಬೇಡವೆಂದಿರಲಿಲ್ಲ ನನ್ನ ಪತಿ, ಮಕ್ಕಳು. ನಿಜಕ್ಕೂ ನಾನೆಷ್ಟು ಅದೃಷ್ಟವಂತೆ! ನನ್ನರಿತು ನಡೆವ ಪತಿ, ಮುದ್ದಾದ ಮಕ್ಕಳು, ಇರಲು ಸೂರು, ಸುಖವಾದ ಸಂಸಾರ!
ಬಸ್‌ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಬ್ರೇಕ್‌ ಹಾಕಿದಾಗ ನನ್ನ ಯೋಚನಾ ಸರಣಿಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದು ಕಣ್ಬಿಟ್ಟೆ. ಅದುವರೆಗೂ ಗಮನಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಮುಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿರುವಾತನನ್ನು ಎಲ್ಲೋ ನೋಡಿದ ಹಾಗಿದೆಯಲ್ಲ! ಎಲ್ಲಿ? ನನ್ನ ನೆನಪಿನ ಕೋಶವನ್ನು ಕೆದಕತೊಡಗಿದೆ. ಬಂಧುವರ್ಗದಲ್ಲಿ? ಅಲ್ಲ. ಮದುವೆಗೆ ಮುನ್ನ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಕಛೇರಿಯಲ್ಲಿ? ಉಹೂಂ! ಆಸ್ಪತ್ರೆ, ಕ್ಲಿನಿಕ್‌? ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ? ನೆನಪು ಮತ್ತೂ ಹಿಂದಕ್ಕೆ ಓಡಿತು. ಹೈಸ್ಕೂಲಿನಲ್ಲಿ? ಸಾಧ್ಯವೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ಓದಿದ್ದು ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳ ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ.
ಮಿಡಲ್ ಪ್ರೈಮರಿ? ಹಾಂ ಹೊಳೆಯಿತು. ಬಹುಶಃ ನಾನು ನಾಲ್ಕನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾಗ ಅವನು ನನ್ನ ಕ್ಲಾಸಿಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ನೆನಪು, ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಅವನನ್ನೇ ದೃಷ್ಟಿಸಿದೆ.
ಇರಬಹುದೇನೋ? ಅಥವಾ ಇಲ್ಲದೆಯೂ ಇರಬಹುದು. ಹೇಗೆ ಕೇಳುವುದು? ಅರೆ! ಇದೇನು ಅವನೂ ನನ್ನನ್ನೇ ನೋಡುತ್ತಿರುವ ಹಾಗಿದೆಯಲ್ಲ.... ಕಣ್ಣಂಚಿನಲ್ಲಿ.
ಅವನ ಹೆಸರು? ಈಗ ಹೆಸರಿಗಾಗಿ ಶೋಧ ಮೊದಲಾಯಿತು. ಕನ್ನಡ ವರ್ಣಮಾಲೆಯ ಒಂದೊಂದೇ ಅಕ್ಷರದಿಂದ ಕೆಲವು ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡೆ. ಅರವಿಂದ, ಆನಂದ, ಇಂದ್ರೇಶ್‌, ಈಶ್ವರ್‌ ಹೀಗೆ ಶಂಕರನವರೆಗೂ ಬಂದೆ.
ಥಟ್ಟನೆ ಹೊಳೆಯಿತು. `ಅಪರಾಜಿತ!' ಏನಾದರಂದುಕೊಳ್ಳಲಿ, ನನ್ನ ಕುತೂಹಲವನ್ನು ತಣಿಸಲೋಸುಗ ಆತನನ್ನು ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಡುವುದೆಂದು ತೀರ್ಮಾನಿಸಿದೆ. ಸಮಯ ಕೂಡಿ ಬಂತು. ಕಾಫಿಗೆಂದು ಬಸ್‌ ಒಂದು ಕಡೆ ನಿಂತಾಗ! ಆವನೂ ಸಹ ಕಾಫಿಗೆ ಹೋಗದಿದ್ದಾಗ!
``ಕ್ಷಮಿಸಿ, ನೀವು ತಪ್ಪು ತಿಳಿಯುದಿಲ್ಲವಾದರೆ ಒಂದು ಮಾತು.''
``ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.''
``ನಿಮ್ಮ ಹೆಸರು?''
``ಅಪರಾಜಿತ.''
ಯುರೇಕಾ ಎಂದು ಕೂಗಬೇಕೆನಿಸಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ಬದಲು ನನ್ನ ನಾಲಿಗೆ ಜಾರಿತ್ತು, ``ಅಪ್ರಯೋಜಕ.''
``ಏನಂದ್ರಿ?''
``ಕ್ಷಮಿಸಿ ನಾನೇನೋ ಹೇಳಿಲಿದ್ದೆ,'' ನಾಲಿಗೆ ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡೆ.
