ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿರುವ ಅಥವಾ ವಿಚ್ಛೇದಿತ ಪತ್ನಿಗೆ ಕೋರ್ಟು ನಿರ್ಧರಿಸಿದಂತೆ ಪರಿಹಾರ ಧನ ಅಥವಾ ಜೀವನಾಂಶವನ್ನು ಪತಿ ಬೇಕೆಂದೇ ನೀಡದಿದ್ದರೆ ಅವನನ್ನು ಜೈಲಿಗೆ ಕಳಿಸತಕ್ಕದ್ದು ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ ಪುನರುಚ್ಚರಿಸಿದೆ. ಒಂದು ಬಾರಿ ಜೈಲಿಗೆ ಕಳಿಸಿದ ನಂತರ ಅವನು ನೌಕರಿ ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ ಅಥವಾ ಅವನ ವ್ಯಾಪಾರ ನಿಂತುಹೋದರೆ ಅವನು ಜೀವನಾಂಶ ಕೊಡಲು ಸಂಪಾದಿಸಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಆದ್ದರಿಂದ ಇದೇ ಕೊನೆಯ ಉಪಾಯ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ ಭಾವಿಸಿದೆ.
ಪತಿಪತ್ನಿಯರ ವಿವಾದಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಕೋರ್ಟ್‌ ಎಂತಹ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ ಎಂದರೆ, ಪತಿ ಪತ್ನಿಯರ ಸಂಬಂಧವನ್ನು ಕಾನೂನು ಮತ್ತು ಲಾಠಿ ಅಂದರೆ ಬಲಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ನಡೆಸಬಹುದು. ಪುರುಷ ಬಲಪ್ರಯೋಗದಿಂದ ಒಬ್ಬ ಮಹಿಳೆಯನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಂದು ಅವಳ ಇಚ್ಛೆಗೆ ವಿರುದ್ಧವಾಗಿ ಅವಳೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆಯಾಗುತ್ತಿದ್ದ ಕಾಲ ಈಗಿಲ್ಲ. ಈಗ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಒತ್ತಾಯವಾಗಿ ನಿರ್ಬಂಧಪಡಿಸಿ ಮದುವೆಯ ಬಂಧನದಲ್ಲಿ ಸಿಲುಕಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ಹೀಗಿರುವಾಗ ಪುರುಷರ ಮೇಲೆ ಕಾನೂನು ಈ ಒತ್ತಾಯವನ್ನೇಕೆ ಹೇರುತ್ತಿದೆ?
ಪತಿ ಪತ್ನಿಯರ ವಿವಾದಗಳಲ್ಲಿ ಮಕ್ಕಳಿರುವ ಅಥವಾ ಮಕ್ಕಳಿರದ ಮಹಿಳೆಯ ಭವಿಷ್ಯದಲ್ಲಿ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಅಂಧಕಾರ ಕವಿಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ನಿಜ. ಪುರುಷನಾದರೋ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಹೇಗೋ ತನ್ನ ಜೀವನ ನಡೆಸಿಕೊಂಡುಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಆದರೆ ಮಹಿಳೆಗೆ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಜೀವಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ಯಾರ ಜೊತೆಗೂ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಕೊನೆಗೆ ಅಣ್ಣ, ತಂಗಿ, ಅಕ್ಕ ಹಾಗೂ ತಾಯಿತಂದೆಯರ ಜೊತೆಗೂ ಇರಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ವಿವಾದ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದ ಪತಿಪತ್ನಿಯರು ಪರಸ್ಪರ ಬೇರೆಯಾಗುವ ದಾರಿ ಹಿಡಿಯುವುದು ಎಷ್ಟು ಸುಲಭವೇ, ಅದೇ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಮುಂದೆ ಸಾಗಿ ತಮ್ಮ ಗುರಿ ಮುಟ್ಟುವುದು ಅಷ್ಟೇ ಕಠಿಣ ಎಂಬ ಕಟು ಸತ್ಯವನ್ನು ಮರೆತುಬಿಡುತ್ತಾರೆ.
ಪತಿ ಪತ್ನಿಯರ ಸಂಬಂಧ ಯಾವುದೇ ಕಾಲ್ಪನಿಕ ಭಗವಂತನ ಸೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ಅದನ್ನು ಮುರಿಯುವುದು ಸುಲಭ ಅಲ್ಲ, ವ್ಯಾವಹಾರಿಕ ಅಲ್ಲ ಎಂದು ಪತಿಪತ್ನಿಯರು ಮೊದಲ ದಿನವೇ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಇದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ತಾಯಿ ಹಾಗೂ ಮಗುವಿನ ಸಂಬಂಧದಂತಿದ್ದು, ಅದನ್ನು ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಮುರಿಯಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ. ಇಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಎಷ್ಟೇ ಜಗಳಗಳಾದರೂ ಸಂಬಂಧಗಳನ್ನು ನಿಭಾಯಿಸಲೇಬೇಕು.
ಯಾ ಸಮಾಜಗಳಲ್ಲಿ ಬಹಳಷ್ಟು ವಿಚ್ಛೇದನಗಳು ಹಾಗೂ ಬಹಳಷ್ಟು ಪುನರ್ವಿವಾಹಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೋ ಅಲ್ಲಿಯೂ ಕೂಡ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಬಹಳ ಒತ್ತಡ ಹಾಗೂ ಕಷ್ಟದ ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸಬೇಕಾಗುತ್ತದೆ. ಬ್ರೇಕ್‌ ಅಪ್‌ ವಿಷಯ ಸುಲಭವಾಗಿ ಹೇಳಿಬಿಡಬಹುದಾದರೂ ಅದನ್ನು ಜಾರಿಗೊಳಿಸುವುದು ಅಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ. ಇದು ದೀರ್ಘ ಸಮಯದವರೆಗೆ ನೋವು ಕೊಡುವಂತಹ ಒಂದು ಆಪರೇಶನ್‌ ಆಗಿದ್ದು ಇಡೀ ಜೀವನ ತನ್ನ ಗುರುತು ಉಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಜಗಳವಾಡುವ ಪತಿಪತ್ನಿಯರಿಗೆ ಅವರು ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಸುಖ ಪಡೆಯುವ ಬಯಕೆಯಲ್ಲಿ ಕೇವಲ ಕೆಸರನ್ನು ಪಡೆಯುವ ಹಾಗೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳದಿರಲಿ ಎಂದು ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ನ ತೀರ್ಮಾನ ಒಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆಯಾಗಿದೆ.
ಅಸಹ್ಯ ಆಟದ ಕರಾಳ ಮುಖ
ಹೆಂಡತಿಯರನ್ನು ಅದಲು ಬದಲು (ವೈಫ್‌ ಸ್ವ್ಯಾಪಿಂಗ್‌) ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಆಟ ನಡೆಯುತ್ತದೆ ಎಂಬುದು ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಇದರ ಬಗೆಗಿನ ವಿವರಗಳು ಮಾತ್ರ ಎಲ್ಲೂ ಬಹಿರಂಗಗೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ.
7-8 ತಿಂಗಳುಗಳ ಹಿಂದೆ ಕೇರಳದ ನೌಕಾದಳದ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ಅಸಹ್ಯದ ಆಟ ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಂತು. ಕೊಚ್ಚಿಯ ನೇವ್‌ಡಾಕ್‌ ಯಾರ್ಡ್ ನಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ತನ್ನ ಗಂಡ ಹಾಗೂ ಇತರೆ ಅಧಿಕಾರಿಗಳ ವಿರುದ್ಧ ಒಂದು ದೂರು ದಾಖಲಿಸಿ ಇದು ಕಥೆಯಲ್ಲ, ಸತ್ಯ ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು.
ಯಾವ ಪುರುಷ ಈ ಆಟದಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಶಾಮೀಲು ಮಾಡುವುದಿಲ್ಲವೋ, ಅಂತಹ ಪುರುಷನನ್ನು ನೌಕಾಪಡೆಯ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಶಿಕ್ಷೆಗೆ ಗುರಿ ಮಾಡುತ್ತಾರಂತೆ.
ರುಚಿ ಬದಲಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಈ ಲೈಂಗಿಕ ಆಟ ಅತ್ಯಂತ ಹೇಯವಾದುದಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಅವ್ಯವಹಾರಿಕ ಹಾಗೂ ದುಃಖಕ್ಕೆ ದೂಡುವಂತಹದ್ದಾಗಿದೆ. ಬೇರೆಯವರೊಂದಿಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಿಳೆ ತನ್ನ ಗಂಡನಿಗೆ ಎಂದೂ ಪ್ರೀತಿ ನೀಡಲಾರಳು ಹಾಗೂ ಸಮರ್ಪಣೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಲಾರಳು. ಒಂದು ವೇಳೆ ಗಂಡನಿಗೆ ಗೊತ್ತಿದ್ದೂ ಹೆಂಡತಿ ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಪುರುಷನೊಂದಿಗೆ ಹಾಸಿಗೆ ಹಂಚಿಕೊಂಡಲ್ಲಿ ಅವಳ ಸ್ಥಿತಿ ವೇಶ್ಯೆಯಂತಾಗುತ್ತದೆ. ಬೇರೆಯವರ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಭೋಗಿಸುವ ದುರಾಸೆಯಲ್ಲಿ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುವವನನ್ನು `ಷಂಡ,’ `ನಪುಂಸಕ’ ಎಂದೆಲ್ಲ ಕರೆಯಲಾಗುತ್ತದೆ.
ವೇಶ್ಯೆಯರ ಬಳಿ ಹೋಗುವ ಗಂಡ, ಹೆಂಡತಿಯೊಂದಿಗೆ ಒತ್ತಾಯಪೂರ್ವಕ ಸಂಬಂಧ ನಡೆಸುತ್ತಾನಷ್ಟೆ. ಅವನ ಬಳಿ ಪ್ರೀತಿಯ ಕಾವು ಒಂದಿಷ್ಟೂ ಕೂಡ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಗಂಡ ತೋರಿಕೆಯ ಪ್ರೀತಿ ತೋರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಅಥವಾ ತಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಮೌನ ಸಮರ ಹೆಚ್ಚುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಹೆಂಡತಿಯ ಅರಿವಿಗೆ ಬರತೊಡಗುತ್ತದೆ. ಇಂತಹ ಗಂಡಹೆಂಡತಿ ಪರಸ್ಪರರಿಗೆ ಎಂದೂ ಸಮರ್ಪಣೆ ಅಥವಾ ತ್ಯಾಗ ಭಾವನೆ ತೋರಿಸಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ.
ವಿವಾಹ ಸಂಸ್ಥೆಯಲ್ಲಿ ಈ ತೆರನಾದ `ಅದಲು ಬದಲು’ ಸಂಸ್ಕೃತಿಗೆ ಜಾಗವೇ ಇಲ್ಲ. ಹೆಂಡತಿಯನ್ನು ಇನ್ನೊಬ್ಬ ಅಧಿಕಾರಿಯ ಬಳಿ ಬಲಪೂರ್ವಕವಾಗಿ ಕಳಿಸುತ್ತಿದ್ದಾನೆಂದರೆ, ಗಂಡನೂ ಅಪರಾಧ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಹಾಗೂ ಇತರ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಕೂಡ.
ಸುಪ್ರೀಂ ಕೋರ್ಟ್‌ ಈ ಪ್ರಕರಣವನ್ನು ಸಿಬಿಐಗೆ ಒಪ್ಪಿಸುವ ಬೇಡಿಕೆಗೆ ಅನುಮತಿಸಿ ಸರಿಯಾದ ಕೆಲಸವನ್ನೇ ಮಾಡಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಈ ಸಡಿಲ ನೀತಿಯಿಂದಾಗಿ ಗಂಡಹೆಂಡತಿಯ ಸಂಬಂಧವಂತೂ ಹದಗೆಡುತ್ತದೆ, ಜೊತೆಗೆ ಸಂವೇದನಾಶೀಲ ನೌಕಾಪಡೆ ಕೂಡ ಆಂತರಿಕವಾಗಿ ಪೊಳ್ಳಾಗುತ್ತದೆ.
ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಹೋರಾಡುತ್ತಿರುವ ಸೈನಿಕನೊಬ್ಬನ ಬಹುದೊಡ್ಡ ಶಕ್ತಿಯೆಂದರೆ, ದೇಶಪ್ರೇಮಕ್ಕಿಂತ ತನ್ನ ಹೆಂಡತಿಯ ಮೇಲಿರುವ ಪ್ರೀತಿಯಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನೂರಾರು ಸೈನಿಕರು ತಮ್ಮ ಹೆಂಡತಿಯ ಹೆಸರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡು ಸಾಯುತ್ತಾರೆ. ಆ ಸಾವಿರಾರು ಯೋಧರ ವಿಧವೆಯರು ತಮ್ಮ ಗಂಡಂದಿರ ಬಲಿದಾನವನ್ನು ಎಂದೂ ಮರೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ವಿವಾಹವನ್ನು ಕೆರಿಯರ್‌ ಎಂಬ ಹೆಸರಿನಲ್ಲಿ ಬಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಹೊಸಕಿಹಾಕುವುದೇ ಉತ್ತಮ.
ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ತೆರಳಲು ವಿಚ್ಛೇದನದ ಕೋರಿಕೆ
ಗಂಡ ಈಗ ಡಿಸ್ಪೋಸಬಲ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾನೆ. ಯಾವುದೊ ಒಂದು ದೇಶದ ವೀಸಾದ ಅವಶ್ಯಕತೆಗಾಗಿ ದೆಹಲಿಯ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ವಿಚ್ಛೇದನಕ್ಕಾಗಿ ನ್ಯಾಯಾಲಯಕ್ಕೆ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದಳು. ಇದಕ್ಕೆ ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣ ಪಾಸ್‌ ಪೋರ್ಟ್‌ ನ ಸ್ಟೇಟಸ್ ನಲ್ಲಿ `ಸಿಂಗ್‌’ ಎಂದು ತೋರಿಸಬೇಕಾಗಿತ್ತು.
ಅವಳು ವಿಚ್ಛೇದನದ ಅರ್ಜಿಯಲ್ಲಿ ಗಂಡನ ಮಾನಸಿಕ ಹಿಂಸೆ ಹಾಗೂ ಆತ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡುವುದಾಗಿ ಹೇಳಿದ ಆರೋಪ ಹೊರಿಸಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವುದೇ ಸ್ಪಷ್ಟ ಪುರಾವೆ ಒದಗಿಸಿರಲಿಲ್ಲ. ನ್ಯಾಯಾಲಯ ಆಕೆಯನ್ನು ಕೂಲಂಕಷವಾಗಿ ವಿಚಾರಣೆ ಮಾಡಿದಾಗ ವಿದೇಶದಲ್ಲಿರುವ ಮಗನ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ವಿಚ್ಛೇದನದ ಅರ್ಜಿ ಸಲ್ಲಿಸಿದ್ದಾಗಿ ಹೇಳಿದಳು. ಪರಸ್ಪರ ಸುಖದಿಂದ ಇರುವ ಗ್ಯಾರಂಟಿಯನ್ನು ವಿವಾಹ ಹಿಂದೆಯೂ ಕೊಟ್ಟಿಲ್ಲ, ಮುಂದೆಯೂ ಕೊಡುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಕೇವಲ ವಿದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಲು ಈ ಕಾನೂನಿನ ರಕ್ಷಣೆಯ ಆವರಣವನ್ನು ಹರಿದುಹಾಕುವುದು ತಪ್ಪು. ಇದು ವಿವಾಹದ ಮಾನ್ಯತೆಗೆ ಚ್ಯುತಿ ತರುವಂಥದ್ದಾಗಿದೆ. ಮದುವೆಯೆನ್ನುವುದು ಬಹಳಷ್ಟು ಕಾನೂನುಗಳಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಹಾಗೂ ವಿಶೇಷ ಕಾನೂನು ಕ್ರಮದ ದರ್ಜೆ ನೀಡುತ್ತದೆ. ಅದರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರು ಪರ್ಯಾಯವಾಗುತ್ತಾರೆ.
ಮದುವೆಯನ್ನು ಅತ್ಯಂತ ಹಗುರವಾಗಿ ಕಾಣುವುದು ಅಥವಾ ಲೈಂಗಿಕ ಸುಖ ಪಡೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಲೈಸೆನ್ಸ್ ಎಂದು ಭಾವಿಸುವುದು ತಪ್ಪು. ಮದುವೆಯಿಂದ ಮಕ್ಕಳಿಗಿ ಸುರಕ್ಷತೆಯ ಗ್ಯಾರಂಟಿ ಇಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಮೊದಲೇ ಇಂತಹ ಕಾನೂನುಗಳು ರೂಪುಗೊಂಡಿವೆ. ಅದು ಮದುವೆಯಾಗದೆ ಹುಟ್ಟಿದ ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಸಾಮಾನ್ಯ ಮಕ್ಕಳಂತೆ ಹಕ್ಕುಗಳನ್ನು ನೀಡುತ್ತಿದೆ.
ಸ್ತ್ರೀ-ಪುರುಷರ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೆ ಮದುವೆ ಕಾನೂನಿನ ಹಕ್ಕನ್ನು ನೀಡುತ್ತದೆ. ಇದೇ ಕಾರಣದಿಂದ ಸಲಿಂಗ ಕಾಮಿಗಳು ವಿವಾಹದ ಹಕ್ಕನ್ನು ಕೇಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಸ್ತ್ರೀ-ಸ್ತ್ರೀ ಹಾಗೂ ಪುರುಷ-ಪುರುಷರು ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಶಾಸ್ತ್ರದ ಮೂಲಕ ಕಾನೂನುಬದ್ಧವಾಗಿ ಒಂದಾಗಬಹುದು. ಈ ಕಾನೂನುಬದ್ಧ ಸಂಸ್ಥೆಯನ್ನು ಕೇವಲ ವೀಸಾಗಾಗಿ ಮುರಿಯುವುದು ತಪ್ಪು.
ಅಂದಹಾಗೆ, ಮದುವೆ ಕಾನೂನಿನಲ್ಲಿ ತಿದ್ದುಪಡಿ ಅತ್ಯವಶ್ಯಕ. ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಪರಸ್ಪರರ ಬಗ್ಗೆ ರೋಸಿಹೋಗಿದ್ದರೆ ಅಥವಾ ಅವರ ನಡುವೆ ಮೂರನೇ ವ್ಯಕ್ತಿ ಪ್ರವೇಶಿಸಿದ್ದರೆ, ಮದುವೆ ಮುರಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಹಾಗೂ ಬೇರೆಯವರೊಂದಿಗೆ ಮದುವೆ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸುಲಭವಾಗುತ್ತದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ತಲೆಯ ಮೇಲೆ ಕಾನೂನಿನ ಕೊಡೆ ಎಂದೂ ಹೊರೆ ಎನಿಸಬಾರದು ಹಾಗೂ ಗಂಡ ಹೆಂಡತಿ ಕೋರ್ಟ್‌ ಬೀದಿಯಲ್ಲಿ ಅನಾಥರಾಗದಿರಲಿ ಹಾಗೂ ವಕೀಲರ ಗುಲಾಮರಾಗದಿರಲಿ. ಮದುವೆ ಎಷ್ಟು ಸುಲಭದಲ್ಲಿ ಆಗಿಬಿಡುತ್ತದೋ, ಅದನ್ನು ಮುರಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಸ್ವಲ್ಪ ಕಷ್ಟವಾಗಬೇಕು ನಿಜ, ಆದರೆ ಈಗಿನಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಖಂಡಿತ ಆಗಬಾರದು.
ಒಂದು ವೇಳೆ ಕಾನೂನು ಸರಳವಾಗಿದ್ದರೆ, ಈ ಹೆಂಡತಿಗೆ ತನ್ನ ಮಗನ ಬಳಿ ಹೋಗಲು ಹೀಗೆ ಸುಳ್ಳು ಹೇಳುವ ಅಗತ್ಯ ಬೀಳುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
