ಸಕಾಲಕ್ಕೆ ಮದುವೆಯಾಗದಿರುವುದು, ಜೀವನವೆಂಬ ಪಯಣದಲ್ಲಿ ಸಂಗಾತಿ ನಡುವೆಯೇ ಹೊರಟು ಹೋಗಿರುವುದು ಅಥವಾ ಗಂಡಹೆಂಡತಿ ನಡುವೆ ಪರಸ್ಪರ ಹೊಂದಾಣಿಕೆ ಇಲ್ಲದಿದ್ದಾಗ ವಿಚ್ಛೇದನ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕಾಗಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಅಂತಹ ಸ್ಥಿತಿಯಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯೊಬ್ಬಳು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸಬೇಕಾಗಿ ಬರುತ್ತದೆ. ಸುಮಾರು 10 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಈ ರೀತಿ ಏಕಾಂಗಿ ಜೀವನ ನಡೆಸುವ ಮಹಿಳೆಯರನ್ನು ಸಮಾಜ ಒಳ್ಳೆಯ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಕಾಣುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಆಕೆ ತಂದೆ, ಅಣ್ಣ ಅಥವಾ ಅತ್ತೆಮನೆಯವರನ್ನು ಅವಲಂಬಿಸಿ ಇರಬೇಕಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಈಗಿನ ಸ್ಥಿತಿ ಅದಕ್ಕೆ ತದ್ವಿರುದ್ಧವಾಗಿದೆ. ಈಗ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿರುವ ಮಹಿಳೆ ಸ್ವತಂತ್ರ ಪ್ರವೃತ್ತಿಯವಳು, ಸ್ವಾವಲಂಬಿ ಹಾಗೂ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬರುವ ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಯನ್ನೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ಬಲದಿಂದ ಎದುರಿಸುವವಳಾಗಿರುತ್ತಾಳೆ.
``ಪ್ರತಿಯೊಂದು ಸಂಬಂಧದ ಹಾಗೆ ಗಂಡಹೆಂಡತಿಯ ಸಂಬಂಧಕ್ಕೂ ತನ್ನದೇ ಆದ ಮಹತ್ವವಿದೆ. ಆದರೆ ಆ ಸಂಬಂಧವೇ ಇಲ್ಲದ ಮೇಲೆ ಇಡೀ ಜೀವನ ನೀವು ಚಿಂತೆ ಮಾಡುತ್ತ ಒತ್ತಡಗ್ರಸ್ತರಾಗಿರುವುದು ಎಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸರಿ? ಈ ಏಕಾಂಗಿತನ ಎನ್ನುವುದು ಕೇವಲ ಮನಸ್ಸಿನ ಭ್ರಮೆ ಹೊರತು ಬೇರೇನೂ ಅಲ್ಲ,'' ಇದು ಕಂಪನಿಯೊಂದರಲ್ಲಿ ಮ್ಯಾನೇಜರ್‌ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿರುವ 41 ವರ್ಷದ ಸ್ನೇಹಾರ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.
ಅವರು ಮುಂದುವರಿದು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ``ನಾನು ಸ್ವಾವಲಂಬಿ. ನನಗೆ ಇಷ್ಟವಾದದ್ದನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತೇನೆ. ಇಷ್ಟವಾದ ಡ್ರೆಸ್‌ ಧರಿಸುತ್ತೇನೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಹೇಗಿತ್ತೆಂದರೆ ಮದುವೆ ಆಗಲು ಸಾಧ್ಯವೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ನನಗೆ ಸಂಗಾತಿಯ ಕೊರತೆ ಅನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ಒಂದು ವೇಳೆ ನಾನು ಮದುವೆ ಆಗಿದ್ದರೆ, ಇಷ್ಟರಮಟ್ಟಿಗೆ ಸ್ವತಂತ್ರವಾಗಿ ಜೀವಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಆಗುವುದಿಲ್ಲ. ನನ್ನ ಬೆಳವಣಿಗೆಗೆ ನನ್ನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳೇ ಅಡ್ಡಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದವೇನೋ.... ನಾನು ಈವರೆಗೆ 8 ಪ್ರಮೋಶನ್‌ಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿರುವೆ. ಕುಟುಂಬ ಜೀವನ ನಡೆಸುತ್ತಿದ್ದರೆ ಬಹುಶಃ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೊ?''
ಕೇಂದ್ರೀಯ ವಿದ್ಯಾಲಯದ ಪ್ರಿನ್ಸಿಪಾಲ್ ಹುದ್ದೆಯಿಂದ ನಿವೃತ್ತರಾದ ಅನಿತಾ ತಮ್ಮ 45ನೇ ವಯಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಗಂಡನಿಂದ ವಿಚ್ಛೇದನ ಪಡೆದರು. ಆಗ ಅವರ ಮಗನ ವಯಸ್ಸು 15. ಈ ಕುರಿತಂತೆ ಅವರು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ``ಎಂತಹ ಏಕಾಂಗಿತನ? ನಾನು ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಆದಾಯ ಚೆನ್ನಾಗಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಮಗನನ್ನು ಓದಿಸಿ ಡಾಕ್ಟರ್‌ ಮಾಡಿದೆ. ನನಗೆ ಎಲ್ಲೆಲ್ಲಿ ಹೋಗಬೇಕೆನಿಸುತ್ತೋ, ಅಲ್ಲೆಲ್ಲ ಪ್ರವಾಸ ಹೋಗಿ ಬಂದೆ. ನಾನು ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿದ್ದೇನೆ ಎಂದು ಒಂದೇ ಒಂದು ಸಲ ಕೂಡ ಯೋಚನೆ ಬರಲಿಲ್ಲ. ಯಾರು ನಮ್ಮ ಜೊತೆಗೆ ಇಲ್ಲವೋ, ನಮ್ಮನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಹೋಗಿದ್ದಾರೊ ಅವರ ಬಗ್ಗೆ ಯೋಚಿಸಿ ಸಮಯ ಹಾಳು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದು ಸರಿಯಲ್ಲ.''
ಶಶಿರೇಖಾ ಮಗನಿಗೆ 10 ವರ್ಷ, ಮಗಳಿಗೆ 8 ವರ್ಷ ಇದ್ದಾಗ ಗಂಡ ಹೃದಯಾಘಾತದಿಂದ ತೀರಿಹೊದರು. ಆಗ ಅವರ ವಯಸ್ಸು 48 ಆಗಿತ್ತು. ಗಂಡ ಪೊಲೀಸ್‌ ಇಲಾಖೆಯಲ್ಲಿ ಉನ್ನತ ಹುದ್ದೆಯಲ್ಲಿದ್ದರು. ಆ ದಿನಗಳನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡ ಶಶಿರೇಖಾ ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ, ``ನಿಜ ಹೇಳಬೇಕೆಂದರೆ ಆ ದಿನಗಳು ಬಹಳ ಕಷ್ಟಕರವಾಗಿದ್ದವು. ನನಗೆ ಆ ಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಹೊರಬರಲು ಬಹಳ ದಿನಗಳೇ ಹಿಡಿದವು. ಆದರೆ ನಾನು ನನ್ನದೇ ಆದ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಜೀವಿಸಲು ಆರಂಭಿಸಿದೆ. ಈಗ ನನ್ನ ಮಗ ಶಾಲೆಯೊಂದರ ಮಾಲೀಕ, ಮಗಳು ಅಮೆರಿಕದಲ್ಲಿದ್ದಾಳೆ. ಗಂಡನೊಂದಿಗೆ ಕಳೆದ ನೆನಪುಗಳು ಬರದೇ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆ ಬಳಿಕ ನನಗೆಂದೂ ಪುರುಷನ ಕೊರತೆ ಅನಿಸಲೇ ಇಲ್ಲ. ನಾನು ನನ್ನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಬಹಳ ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಈಗಲೂ ಹಾಗೆಯೇ ಇದ್ದೇನೆ.''
