ಕುಬ್ಜ ಬೇವಿನ ಮರವೊಂದು ಮೃದುಲಾಳ ಶಾಲಾ ಕಛೇರಿಯ ಹೊರಭಾಗದಲ್ಲಿ ಬಹುಕಾಲದಿಂದಲೇ ಸುಸಜ್ಜಿತ ಕಾವಲುಗಾರನಂತೆ ಬೆಳೆದು ನಿಂತಿತ್ತು. ಯಾವ ನರಪಿಳ್ಳೆಯೂ ಮರದ ಸರ್ಪಗಾವಲಿನ ಕಣ್ಣು ತಪ್ಪಿಸಿ ಒಳ ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಚುಮು ಚುಮು ಎಳೆ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಯಾರಪ್ಪನ ಅಂಕೆ? ಕಾವಲು ಮರದ ಕಣ್ತಪ್ಪಿಸಿ, ಅದರ ಗುತ್ತಾದ ಎಲೆಗಳ ಸಂದಿಯಲ್ಲೇ ತೆವಳಿಕೊಂಡು ಒಳಗೆ ತೂರಿಬಿಡುತ್ತದೆ. ಇವತ್ತೂ ಹಾಗೇ ಆಯಿತು. ಸೂರ್ಯ ಕಿರಣಗಳು ಒಳ ತೂರಿ ಬಂದು ಮೃದುಲಾಳ ಮೇಜಿನ ಮೇಲೆ ವಿಜೃಂಭಣೆಯಿಂದ ಪ್ರತಿಫಲಿಸತೊಡಗಿದ್ದವು.
ಮೃದುಲಾಳಿಗೂ ಈ ಎಳೆಬಿಸಿಲು ತನ್ನಂತೆಯೇ ಮಹಾ ಹಠಮಾರಿ ಎಂದೆನಿಸಿತು. ಅದಕ್ಕೆ ತನ್ನಿಷ್ಟದಂತೆ ಹರಡಿಕೊಳ್ಳದಿರಲು ಲಂಗು ಲಗಾಮು ಹಾಕುವವರಾದರೂ ಯಾರು? ಸುಳಿಗಾಳಿಗೆ ಸಿಲುಕಿದ ಮರದ ಎಲೆಗಳು ಸಂತಸದಿಂದ ಸುಂಯೆನ್ನುತ್ತ ಉಯ್ಯಾಲೆ ಆಡುತ್ತಿದ್ದವು. ಎಲೆಗಳ ತೂಗುಯ್ಯಾಲೆಯ ಆಟದಿಂದ ಬೆಳಗಿನ ಪ್ರಖರತೆಯ ಮಧ್ಯೆ ತಂಪೆರವ ಅನುಭೂತಿಯೊಂದು ಮೃದುಲಾಳನ್ನು ಆವರಿಸಿತ್ತು.
ಮೃದುಲಾ ಯೋಚಿಸತೊಡಗಿದಳು. `ಎಲೆ, ಮರಗಳು ಕೂಡ ಪರಕೀಯರೊಂದಿಗೆ ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳಲು, ಸಾಮರಸ್ಯ ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಮನುಷ್ಯರಂತೆಯೇ ಕಷ್ಟಪಡಬೇಕಲ್ಲವೇ?' ಎಂದುಕೊಂಡಳು.
ತನ್ನದೇ ಲೋಕದಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ ನೆರಳು ಬೆಳಕಿನಾಟವನ್ನು ಗಮನಿಸುತ್ತಿದ್ದ ಮೃದುಲಾಳ ಆರ್ದ್ರಗೊಂಡ ಮನಸು ಅವಳಿಗೇ ಅರಿವಾಗದಂತೆ ಗಂಡನ ಮನೆಯ ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳು ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಹೋಗಿ ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಿದ್ದವು.
ಶರತ್‌ ಒಂದು ಬ್ಯಾಂಕಿನಲ್ಲಿ ಗುಮಾಸ್ತ. ಇಬ್ಬರು ಅಣ್ಣ ತಮ್ಮಂದಿರು ಹಾಗೂ ಇಬ್ಬರು ಅಕ್ಕ ತಂಗಿಯರಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗಿಂತ ಅವನೇ ಹಿರಿಯ. ತಂದೆ ಇಲ್ಲದ ಕುಟುಂಬವಾದ ಕಾರಣ ಸಂಸಾರ ನೌಕೆಗೆ ಅವನೇ ನಾವಿಕ.
ನೋಡಲು ಬಹು ಸರಳ ಮತ್ತು ಸಾಧಾರಣವಾಗಿ ಕಾಣುವ ಮೃದುಲಾಳನ್ನು ಗಂಡನ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲರೂ ಹಿಗ್ಗಿನಿಂದ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದ್ದರು. ವಿದ್ಯಾವಂತ, ವಿನಯಶೀಲ, ಸರ್ಕಾರಿ ನೌಕರಿಯಲ್ಲಿರುವ ಹುಡುಗಿ ನಮ್ಮ ಸೊಸೆಯಾದಳಲ್ಲ ಎಂಬ ಅವರ ಹಮ್ಮು ಮೃದುಲಾಳ ಗಮನಕ್ಕೂ ಬಂದಿತ್ತು.
ತಂದೆಯ ಇನ್ನಿಲ್ಲದ ಅಕ್ಕರೆಯಿಂದಾಗಿ ಮೃದುಲಾ ಮನೆಗೆಲಸಗಳಲ್ಲಿ ಪಳಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಅವಳ ಸೋಮಾರಿತನ ಗಂಡನ ಮನೆಯವರಿಗೆಲ್ಲ ಬಹುಬೇಗ ಅರಿವಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅವಳ ಆದರ, ಸಮ್ಮಾನಗಳಿಗೆ ಯಾರೂ ಚ್ಯುತಿ ತರುವ ಯತ್ನ ಮಾಡಲಿಲ್ಲ. ಬದಲಾಗಿ ಮನೆಯವರೆಲ್ಲ ಅವಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚು ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ನೋಡತೊಡಗಿದ್ದರು.
ಪ್ರೀತಿ ಅಧಿಕಾರವನ್ನೂ ಚಲಾಯಿಸುತ್ತೆ ಎಂಬ ಕಟುವಾಸ್ತವ ಆಗಿನ್ನೂ ಮೃದುಲಾಳ ಮೃದು ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಹೊಳೆದಿರಲಿಲ್ಲ. ಸಂಸಾರದ ಬೇಕು ಬೇಡಗಳನ್ನು ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಿ ಪೂರೈಸುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಅವಳ ಹಾಗೂ ಶರತ್‌ ನ ಸಂಪಾದನೆಯೆಲ್ಲ ಸಮಾಪ್ತಿಯಾಗಿಬಿಡೋದು. ಸಂಪಾದನೆಗಾಗಿಯೇ ಇವರೆಲ್ಲ ತನಗಿಷ್ಟು ಗೌರವಾದರ ನೀಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಭಾಸವಾಗತೊಡಗಿತು. ಅವರೂ ಅಷ್ಟೇ, ತಮ್ಮ ಸೊಸೆಗೆ ಯಾವುದೇ ಕಷ್ಟವಾಗದಂತೆ ನೋಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದರು.
ಮಾಗದ ವಯಸ್ಸು, ನಿರಾಯಾಸ ಸಂಪಾದನೆಯಿಂದಾಗಿ ಮೃದುಲಾ ಸದಾಕಾಲ ಅಸಹನೆಯಿಂದ ಕುದಿಯತೊಡಗಿದ್ದಳು. ಶರತ್‌ ನ ಅಗಾಧ ಪ್ರೇಮದ ನೆರಳಿನಡಿಯಲ್ಲೂ ಮೃದುಲಾಳ ಅಸಹನೆಯ ಒಡಲಾಗ್ನಿ ತಣಿದಿರಲಿಲ್ಲ. ಮನೆ ಮಂದಿಯೆಲ್ಲ ಅವಳಿಗೆ ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕರು ಎಂದೆನಿಸತೊಡಗಿತ್ತು.
ಮೃದುಲಾಳ ಈ ಭಾವನೆಯನ್ನು ಕುಟುಂಬ ಸದಸ್ಯರ ನಿಷ್ಕಳಂಕ ವಾತ್ಸಲ್ಯವಾಗಲಿ, ಶರತ್‌ ನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೆಲೆಯಾಗಲಿ ಯಾವುದೂ ಬದಾಯಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸ್ವಾವಲಂಬಿಯಾದ, ಆರ್ಥಿಕವಾಗಿ ಸ್ವತಂತ್ರಳಾಗಿದ್ದ ಮೃದುಲಾ ಕೇವಲ ತನಗಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಜೀವಿಸಬೇಕೆಂದು ಬಯಸತೊಡಗಿದ್ದಳು.
