ಚಿಕ್ಕಮ್ಮನ ಮಗಳು ಮಂಜುಳಾ ತವರಿನಿಂದ ಬೀಳ್ಕೊಂಡು ಗಂಡನ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟುಹೋಗಿದ್ದಳು. ಮುಂಜಾನೆಯ 8 ಗಂಟೆ ಸಮಯ. ಎಲ್ಲ ಅತಿಥಿಗಳು ಇನ್ನೂ ನಿದ್ರಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಡೀ ಮನೆ ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತವಾಗಿ ಹೋಗಿತ್ತು. ಆದರೆ ಮಂಜುಳಾಳ ಅಕ್ಕ ಅಶ್ವಿನಿಗೆ ಎಚ್ಚರವಾಗಿತ್ತು. ಅವಳು ಅಸ್ತವ್ಯಸ್ತವಾಗಿರುವ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ಜೋಡಿಸಿ ಪುನಃ ಅದೇ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಇರಿಸುವುದನ್ನು ಶುರು ಮಾಡಿಕೊಂಡಿದ್ದಳು. ಅಶ್ವಿನಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಕಂಡು ರಚನಾ ಮಲಗಿದ್ದಲ್ಲಿಂದಲೇ ಕೇಳಿದಳು, ``ಅಕ್ಕಾ, ಈಗ ಸಮಯ ಎಷ್ಟು?''
``ಆಗಲೇ ಎಂಟು ಗಂಟೆ ಆಯ್ತು.''
``ನೀವು ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಎದ್ದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರಾ.... ಇನ್ನಷ್ಟು ಹೊತ್ತು ಮಲಗಿ ವಿಶ್ರಾಂತಿ ಪಡೆಯಬಹುದಿತ್ತಲ್ಲ? ನಾವೆಲ್ಲ ಮಲಗಿದ್ದೇ 1 ಗಂಟೆ ನಂತರ. ನೀವು ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಏಳು ಅವಶ್ಯಕತೆ ಏನಿತ್ತು...?''
ಅಶ್ವಿನಿ ಮುಗ್ಧಳಂತೆ ನಗುತ್ತ ಹೇಳಿದಳು, ``ಆ ಸೌಭಾಗ್ಯ ನನಗೆಲ್ಲಿದೆ ರಚನಾ...? ಇನ್ನೊಂದು ಗಂಟೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರೂ ಎದ್ದುಬಿಡ್ತಾರೆ. ಏಳ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ತಿಂಡಿ ಚಹಾ ಬೇಕು, ಅದು ನನ್ನದೇ ಜವಾಬ್ದಾರಿ. ನೀನು ಬೇಗ ಏಳು, ಬಹಳ ವರ್ಷಗಳ ನಂತರ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದೀಯ. ಒಂದಷ್ಟು ಮಾತಾಡಿ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ. ಆ ಬಳಿಕ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವೂ ಅಯೋಮಯವಾಗುತ್ತದೆ. ಈಗ ನಾನು ಅರ್ಧ ಗಂಟೆ ಮಾತ್ರ ಫ್ರೀ ಇದ್ದೇನೆ.''
ಅಶ್ವಿನಿ ಹೇಳ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ ರಚನಾ ತಕ್ಷಣವೇ ಎದ್ದು ಕುಳಿತಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಅಕ್ಕತಂಗಿಯರು ಅನೇಕ ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ಭೇಟಿಯಾಗಿದ್ದರು. 1-2 ವರ್ಷಗಳ ಬಳಿಕ ರಚನಾ ಅಕ್ಕನನ್ನು ಗಮನ ಕೊಟ್ಟು ನೋಡಿದ್ದಳು. ಅಕ್ಕನನ್ನು ನೋಡಿ ಅವಳ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ನೆನಪುಗಳು, ಏನೇನೋ ಭಾವನೆಗಳು ಉಕ್ಕಿಬಂದವು.
ಅಕ್ಕ ಗಂಡನ ಮನೆಯನ್ನು ತೊರೆದು ತವರುಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಾಳೆ ಎಂಬುದಷ್ಟೇ ಆಕೆಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು. ರಚನಾ ಆಗಾಗ ತವರುಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ 2-3 ಗಂಟೆಯಷ್ಟೇ ಇದ್ದು ಪುನಃ ಹೊರಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದಳು. ಹೀಗಾಗಿ ಅಕ್ಕನ ಜೊತೆ ಮುಕ್ತವಾಗಿ ಮಾತನಾಡಿರಲಿಲ್ಲ.
ಬೇಸಿಗೆ ರಜೆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅಶ್ವಿನಿ ತವರಿಗೆ ಬಂದರೆ ಒಂದು ವಾರದ ತನಕ ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಕಾಲ ಕಳೆಯುತ್ತಿದ್ದಳು. ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಅಕ್ಕನ ಒಡನಾಟ ಚೆನ್ನಾಗಿಯೇ ಇರುತ್ತಿತ್ತು. ಆದರೆ ಅದೀಗ ನೆನಪು ಮಾತ್ರ. ರಚನಾ ಫ್ರೆಶ್‌ ಆಗಿ ಬಂದಾಗ ಅಶ್ವಿನಿ ಹಾಲ್‌ನಲ್ಲಿ ಕುರ್ಚಿಯ ಮೇಲೆ ಏಕಾಂಗಿಯಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದಳು.
``ಬಾ...ಬಾ... ಇಲ್ಲೇ ಬಾ. ಇಬ್ಬರೂ ಕುಳಿತುಕೊಂಡು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯೋಣ. ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪುಗಳನ್ನು ತಾಜಾ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳೋಣ,'' ಎಂದು ಅಶ್ವಿನಿ ಹೇಳಿದಳು. ಇಬ್ಬರೂ ಮಾತನಾಡುತ್ತ ಚಹಾ ಹೀರತೊಡಗಿದರು.
``ಅಕ್ಕಾ, ನೀನು ಗಂಡನ ಮನೆಯಿಂದ ಇಲ್ಲಿಯೇ ಬಂದು ಖಾಯಂ ಆಗಿ ಉಳಿದುಬಿಡುವಂತಹ ಘಟನೆ ಏನು ನಡೆಯಿತು?''
``ರಚನಾ, ನಿನ್ನಿಂದ ಬಚ್ಚಿಡುವುದೇನಿದೆ? ನೀನು ನನಗೆ ತಂಗಿ ಅಷ್ಟೇ ಅಲ್ಲ, ಗೆಳತಿ ಕೂಡ ಹೌದು. ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ನಾನೇ ತುಂಬಾ ಹಠಮಾರಿ ಹುಡುಗಿಯಾಗಿದ್ದೆ. ಅಪ್ಪನ ಪ್ರೀತಿಯ ಮಗಳಾಗಿದ್ದೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಗಂಡನ ಮನೆಯವರು ಯಾವ ಮಾತುಗಳೂ ನನ್ನ ಕಿವಿಗೆ ಹೋಗಲೇ ಇಲ್ಲ. ಅವರ ಮಾತಿಗೆ ನಾನು ತಕ್ಷಣವೇ ಉತ್ತರ ಕೊಟ್ಟುಬಿಡುತ್ತಿದ್ದೆ. ನನ್ನ ಉತ್ತರವನ್ನು ನೋಡಿ ಅಪ್ಪ ಹೇಳ್ತಿದ್ರು, `ಅವರು 1 ಮಾತು ಆಡಿದ್ರೆ ನೀನು ಅವರಿಗೆ 4 ಮಾತು ಹೇಳಬೇಕು,' ಆಗ ಅಪ್ಪನಿಗೆ ಹಣದ ಅಹಂ ಇತ್ತು. ಅದು ನನ್ನಲ್ಲೂ ತುಂಬಿ ತುಳುಕುತ್ತಿತ್ತು.''
