ಕಥೆ - ವಾಸಂತಿ ಶೇಖರ್‌
`ಬೆಸ್ಟ್ ಕಪಲ್' ಎಂಬ ಘೋಷಣೆ ಕೇಳಿಸುತ್ತಲೇ ಅಜಯ್‌ ಉಷಾಳನ್ನು ತನ್ನ ತೋಳುಗಳಲ್ಲಿ ಮೇಲೆತ್ತಿ ಗಿರಗಿರ ತಿರುಗಿಸಿ ಕೆಳಗಿಳಿಸಿದ. ಹರ್ಷಾತಿರೇಕದಿಂದ ಮೂಕಳಾದ ಉಷಾ ಅವನ ಬಾಹುಗಳಲ್ಲಿ ಕರಗಿಹೋದಳು. ಕೈಕೈ ಹಿಡಿದು ಅವರು ವೇದಿಕೆ ಪೂರ್ತಿ ವೃತ್ತಾಕಾರವಾಗಿ ಕುಳಿತಿದ್ದ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರತ್ತ ಕೈ ಬೀಸಿದರು. ನಂತರ ಉಷಾ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದಳು. ಕಳೆದ ವರ್ಷದ ತರಹವೇ ಈ ಸಲ ಮೈಸೂರಿನ ಲಯನ್ಸ್ ಕ್ಲಬ್‌ನಲ್ಲಿ ಏರ್ಪಡಿಸಲಾಗಿದ್ದ ಥೀಮ್ ಪಾರ್ಟಿ `ಮೇಡ್‌ ಫಾರ್‌ ಈಚ್‌ ಅದರ್‌'ನಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರೂ ಬೆಸ್ಟ್ ಕಪಲ್ ಆಗಿ ಆರಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿದ್ದರು. ಪ್ರೇಕ್ಷಕರ ಮೆಚ್ಚುಗೆಯ ನೋಟ ಇಬ್ಬರನ್ನೂ ಬಹಳ ಹೊತ್ತು ಹಿಂಬಾಲಿಸುತ್ತಿತ್ತು.
ಕ್ಲಬ್‌ನಿಂದ ಹೊರಬಂದ ಮೇಲೆ ಅಜಯ್‌ ಗಾಡಿ ತೆಗೆಯಲು ಪಾರ್ಕಿಂಗ್‌ ಸ್ಲಾಟ್‌ನತ್ತ ನಡೆದ. ಹೊರಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಉಷಾ ಅವನಿಗಾಗಿ ಕಾಯತೊಡಗಿದಳು. ಆಗ ಇದ್ದಕ್ಕಿದ್ದಂತೆ ಯಾರೋ ಅವಳನ್ನು ಕೂಗಿದಂತಾಯಿತು. ತಿರುಗಿ ನೋಡಿದ ಅವಳಿಗೆ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿ ಪರಿಚಿತನಾದರೂ ತಕ್ಷಣ ಗುರುತು ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನಲ್ಲೇ ಗುರುತಿಸಿ ಹೌಹಾರಿದಳು, ``ರೋಹಿತ್‌.....! ನೀನು ಇಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ.... ಇದೇಕೆ ನೀನು ಹೀಗಾಗಿದ್ದಿ?''
``ನೀನೂ ಬಹಳ ಬದಲಾಗಿದ್ದೀಯಾ ಉಷಾ..... ನನಗೆ ಮೊದಲು ಗುರುತೇ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಗೊತ್ತಾ,'' ರೋಹಿತ್‌ ನಕ್ಕನಾದರೂ ಆ ನಗು ಬಹಳ ಪೇಲವವಾಗಿತ್ತು. ``ಇವಳು ನನ್ನ ವೈಫ್‌ ಪ್ರೀತಿ,'' ಏಕೋ ಸಂಕೋಚಿಸುತ್ತಾ, ಹಿಂಜರಿಯುತ್ತಾ ಹಿಂದೆ ನಿಂತಿದ್ದ ಪತ್ನಿಯನ್ನು ಪರಿಚ ಯಿಸಿದ ರೋಹಿತ್‌.
ಎದುರಿಗೆ ನಿಂತಿದ್ದ ದಪ್ಪಗಿದ್ದ ಹೆಣ್ಣನ್ನು ಗಮನಿಸಿ, ನಾನೂ ಹೀಗೇ ಇದ್ದೆ ಅಲ್ಲವೇ ಎಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ಮುಂದೆ ಬಂದು ಹಾರ್ದಿಕವಾಗಿ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ಆಲಂಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ, ``ನೈಸ್‌ ಟು ಮೀಟ್‌ ಯೂ ಡಿಯರ್‌!'' ಎಂದಳು.
ಅಷ್ಟು ಹೊತ್ತಿಗೆ ಅಜಯ್‌ ಗಾಡಿ ಸ್ಟಾರ್ಟ್‌ ಮಾಡುತ್ತಾ ಬಂದು ನಿಂತಿದ್ದ. ಆಗ ಉಷಾ ಮುಂದೆ ಬಂದು ಗಂಡ ಅಜಯ್‌ನನ್ನು ರೋಹಿತ್‌ ದಂಪತಿಗೆ ಪರಿಚಯಿಸಿದಳು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ಔಪಚಾರಿಕ ಮಾತುಕಥೆ ನಡೆಯಿತು. ಮಾರನೇ ಸಂಜೆ ಅವರು ಅಗತ್ಯವಾಗಿ ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಡಿನ್ನರ್‌ಗೆ ಬರಬೇಕೆಂದು ಹಾರ್ದಿಕವಾಗಿ ಸ್ವಾಗತಿಸಿದ. ಅಜಯ್‌, ಉಷಾ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆಯೇ 2 ವರ್ಷದ ಪುಟ್ಟ ಮಗು ಆದಿತ್ಯ ಓಡಿಬಂದು ಅಮ್ಮನ ಕಾಲು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ. ಉಷಾ ಅವನನ್ನು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಸಮಾಧಾನ ಪಡಿಸಿದಳು. 3 ಗಂಟೆಗಳ ಕಾಲ ಅವನು ಅಜ್ಜಿಯ ಬಳಿಯೇ ಇದ್ದ. ಉಷಾ ಗಂಡನ ಜೊತೆ ಕ್ಲಬ್ಬಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದಳು.
ಇವರಿಬ್ಬರ ಮದುವೆ 4 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ನಡೆದಿತ್ತು. ಸುಂದರ ರೂಪ ಮಾತ್ರವಲ್ಲದೆ, ಸುಗುಣೆಯಾದ ಉಷಾ ಗಂಡನ ಅಚ್ಚುಮೆಚ್ಚಿನ ಮಡದಿ, ಅತ್ತೆಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೊಸೆ ಎನಿಸಿದ್ದಳು. ಮಗು ಆದಿತ್ಯ ಹುಟ್ಟಿದ ಮೇಲೆ ಅವಳ ಸಂಸಾರ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆ ಪಡೆದಿತ್ತು, ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ಅವರ ಜೀವನ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು. 8 ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ಉಷಾ ಈ ರೀತಿ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಆಗಲೂ ಅವಳು ಉತ್ಸಾಹದ ಚಿಲುಮೆಯೇ ಆಗಿದ್ದಳು. 90 ಕಿಲೋ ತೂಕದ ಉಷಾ ಒಂದಿಲ್ಲ ಒಂದು ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಜನರ ವ್ಯಂಗ್ಯ ನೋಟ, ಮಾತುಗಳಿಗೆ ತುತ್ತಾಗುತ್ತಿದ್ದಳು. ಆದರೆ ತನ್ನ ಪರಿಚಿತರಿಗೆ ಅವಳು ಒಬ್ಬ ಯಶಸ್ವೀ ಪಾತ್ರವಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳು ತನ್ನ ನಂಬಿಕೆ, ಶ್ರದ್ಧೆ, ಪರಿಶ್ರಮದಿಂದ ಎಂಥ ಕಠಿಣ ಸವಾಲುಗಳನ್ನಾದರೂ ಎದುರಿಸಬಲ್ಲವಳಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳು ತನ್ನ ಕಾಲೇಜಿನ ಎಲ್ಲಾ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಸಮಾರಂಭಗಳ ಜೀವಕಳೆಯಾಗಿದ್ದಳು. ಅವಳಿಲ್ಲದೆ, ಅವಳ ಹಾಡುಗಾರಿಕೆ ಇಲ್ಲದೆ ಆ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮ ಕಳೆಗಟ್ಟುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ.
